Α.Π. 224/2022 (Α2, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ)

ΑΝΑΚΟΠΗ ΚΑΤΑ ΠΙΝΑΚΑ ΚΑΤΑΤΑΞΗΣ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ-ΕΠΙΤΑΓΗ ΠΡΟΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗ-ΚΡΙΣΙΜΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ Η ΜΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ, ΕΠΙ ΔΙΑΔΟΧΙΚΗΣ ΕΠΙΔΟΣΗΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΕΠΙΤΑΓΩΝ ΠΡΟΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗ, ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΠΙΔΟΣΗΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΑΓΗΣ ΠΡΟΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗ, ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΤΥΧΟΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΕΠΙΤΑΓΩΝ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΠΙΔΟΘΗΚΑΝ ΜΕΝ, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ, ΕΝΤΟΣ ΕΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΔΟΣΗ ΤΟΥΣ, Η ΚΥΡΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ - Εν προκειμένω, την κύρια εκτελεστική διαδικασία, με τον ένδικο πλειστηριασμό και τον πίνακα κατάταξης, στηρίζουν οι επιταγές προς εκτέλεση, που επιδόθηκαν στους οφειλέτες στις 14.7.2016, και όχι οι προγενέστερες επιταγές, των οποίων η επίδοση έλαβε χώρα στις 27-5-2013 και ως εκ τούτου, η διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης κινήθηκε και ο προσβαλλόμενος πίνακας κατάταξης δανειστών συντάχθηκε μετά την 1-1-2016. Απόρριψη. - (αρθ. 926, 975, 977 ΚΠολΔ, αρθ. 43 ν. 4715/2020)

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

A2' Πολιτικό Τμήμα

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Θεόδωρο Κανελλόπουλο, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αικατερίνη Κρυσταλλίδου, Μυρσίνη Παπαχίου, Μαρία Ανδρικοπούλου - Εισηγήτρια και Κυριάκο Μπαμπαλίδη, Αρεοπαγίτες.

ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 27 Σεπτεμβρίου 2021, με την παρουσία και της γραμματέως Θεοδώρας Παπαδημητρίου, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Του αναιρεσείοντος: Ελληνικού Δημοσίου, που εκπροσωπείται νόμιμα από τον Υπουργό Οικονομικών που κατοικεί στην Αθήνα και ήδη από 1-01-2017 από το Διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε), που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα και στην προκειμένη περίπτωση από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Παλλήνης Αττικής. Εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό του Διονύσιο Κολοβό, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ Του αναιρεσιβλήτου: Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία "ΕΝΙΑΙΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ (ΕΦΚΑ)" που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα από το Διευθυντή του Α' Περιφερειακού Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών (Κ.Ε.Α.Ο.) Αθηνών του Ε.Φ.Κ.Α. Εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Κωνσταντίνο Σουλιώτη.

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 12-10-2017 ανακοπή του ήδη αναιρεσιβλήτου, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 578/2018 του ίδιου Δικαστηρίου και 2913/2019 του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί το αναιρεσείον Ελληνικό Δημόσιο με την από 1-6-2020 αίτησή του.

Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. O πληρεξούσιος του αναιρεσιβλήτου ζήτησε την απόρριψη της αίτησης και την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Με την κρινόμενη αίτηση αναίρεσης προσβάλλεται η αντιμωλία των διαδίκων εκδοθείσα, κατά την τακτική διαδικασία, με αριθμό 2913/2019 τελεσίδικη απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών, κατάληξη της ακόλουθης διαδικαστικής διαδρομής, κατ' επιτρεπτή (άρθρο 561 παρ. 2 ΚΠολΔ) εκτίμηση των σχετικών διαδικαστικών εγγράφων: Με την από 12.10.2017 ανακοπή του το ανακόπτον και ήδη αναιρεσίβλητο ν.π.δ.δ. στράφηκε κατά: α) της Τράπεζας Πειραιώς Α.Ε.", β) του Ελληνικού Δημοσίου, γ) της Β. Β. και δ) του Μ. Κ. και ζήτησε τη μεταρρύθμιση του με αριθμό …/20.9.2017 πίνακα κατάταξης δανειστών της συμβολαιογράφου Αθηνών Β. Β..

Επί της ανακοπής αυτής εκδόθηκε η με αριθμό 578/2018 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία έγινε δεκτός ο τρίτος λόγος της ανακοπής, μεταρρυθμίσθηκε ο παραπάνω πίνακας κατάταξης δανειστών και αποβλήθηκε το Ελληνικό Δημόσιο από το ποσό των 733,13 ευρώ, στο οποίο κατατάχθηκε το αναιρεσίβλητο. Κατά της απόφασης αυτής το Ελληνικό Δημόσιο άσκησε την από 18.9.2018 έφεση, επί της οποίας εκδόθηκε η με αριθμό 2913/2019 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών, με την οποία απορρίφθηκε η έφεση ως ουσιαστικά αβάσιμη.

Την αναίρεση της τελευταίας αυτής απόφασης ζητεί το εκκαλούν και ήδη αναιρεσείον με την από 1/6/2020 αίτησή του, για τους λόγους που αναφέρονται σ' αυτή και αναλύονται ειδικότερα κατωτέρω. Με το άρθρο 1 άρθρο ένατο παρ.3 του ν. 4335/2015 "Μεταβατικές και άλλες διατάξεις" ορίζεται ότι "οι διατάξεις για την αναγκαστική εκτέλεση εφαρμόζονται όταν η επίδοση της επιταγής προς εκτέλεση διενεργείται μετά την 1.1.2016. Ομοίως, οι διατάξεις για την αναγκαστική εκτέλεση (άρθρο όγδοο του παρόντος...) εφαρμόζονται σε πτωχεύσεις που κηρύσσονται μετά την έναρξη ισχύος του, σύμφωνα με την παράγραφο 4 του άρθρου ένατου του παρόντος".

Εξάλλου, με τη διάταξη του άρθρου 43 του ν. 4715/2020, το οποίο φέρει τον τίτλο "Ερμηνευτική διάταξη ως προς το χρόνο εφαρμογής των νόμων 4335/2015 και 4336/2015 σε εκκρεμείς διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης και ήδη κηρυχθείσες πτωχεύσεις", ορίζεται στο εδ. α' αυτού ότι κατά την αληθή τους έννοια οι διατάξεις του άρθρου ογδόου του άρθρου 1 του ν. 4335/2015 (δηλαδή οι τροποποιήσεις που επέφερε ο νόμος αυτός στο δίκαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης) δεν έχουν εφαρμογή σε διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη και σε πτωχεύσεις που είχαν ήδη κηρυχθεί μέχρι την έναρξη ισχύος του παραπάνω νόμου, στο δε εδ. β' ότι για την κατάταξη των πιστωτών στην παραπάνω πρώτη περίπτωση λαμβάνεται υπόψη το δίκαιο που ίσχυε κατά τον χρόνο επίδοσης της επιταγής προς εκτέλεση και της υποβολής της αίτησης για την κήρυξη της πτώχευσης.

Σύμφωνα με την ως άνω διάταξη του άρθρου 43 του ν. 4715/2020, που είναι γνήσια ερμηνευτική και ως εκ τούτου έχει αναδρομική δύναμη, το προϊσχύσαν δίκαιο εφαρμόζεται σε όλα τα ζητήματα αναγκαστικής εκτέλεσης, περιλαμβανομένου και του ζητήματος της κατάταξης των δανειστών στο σχετικό πίνακα, όταν η επιταγή με βάση την οποία άρχισε η εκτέλεση, είχε επιδοθεί πριν την 1.1.2016. Ως επιταγή δε νοείται εκείνη που στηρίζει την περαιτέρω κύρια εκτελεστική διαδικασία, η οποία αρχίζει με την επιβολή κατάσχεσης επί χρηματικών απαιτήσεων, όχι δε τυχόν προηγούμενες επιταγές, κατόπιν των οποίων δεν επακολούθησε κατάσχεση εντός έτους ή και άλλες περαιτέρω πράξεις της διαδικασίας της αναγκαστικής εκτέλεσης, με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση των δικονομικών τους συνεπειών (άρθρο 926 παρ. 2 ΚΠολΔ), ή, για την ταυτότητα του νομικού λόγου, εκείνες από τις οποίες εγκύρως παραιτήθηκε ο επισπεύδων (ΑΠ 1151/2021).

Τέλος, με τη διάταξη του άρθρου 559 αριθ. 1 ΚΠολΔ ιδρύεται λόγος αναίρεσης, αν παραβιάστηκε κανόνας ουσιαστικού δικαίου. Ο κανόνας δικαίου παραβιάζεται, όταν το δικαστήριο της ουσίας, με βάση τα αναιρετικώς ανέλεγκτα γενόμενα απ' αυτό δεκτά ως αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά, δεν εφαρμόσει τον κανόνα δικαίου, ενώ συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του ή, αν εφαρμόσει αυτόν, ενώ δεν έπρεπε, καθώς και αν εφαρμόσει αυτόν εσφαλμένα, η δε παραβίαση εκδηλώνεται είτε με ψευδή ερμηνεία είτε με κακή εφαρμογή, δηλαδή με εσφαλμένη ή μη υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών στον κανόνα δικαίου. Η παραβίαση δηλαδή από τη διάταξη αυτή πρέπει να προκύπτει από την ελάσσονα πρόταση του δικανικού συλλογισμού (Ολ ΑΠ 4/2018, Ολ ΑΠ 6/2017, ΑΠ 148/2020, ΑΠ 50/2020).

Στην προκειμένη περίπτωση, με την προσβαλλόμενη με αριθμό 2913/2019 τελεσίδικη απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών έγιναν δεκτά τα ακόλουθα: "Με επίσπευση της πρώτης καθ' ης η ανακοπή ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ και σε εκτέλεση της 10351/2013 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών και δυνάμει της …/26-7/2017 έκθεσης αναγκαστικού πλειστηριασμού της Συμβ/φου Αθηνών Β. Β., πλειστηριάσθηκε ένα ακίνητο ιδιοκτησίας των οφειλετών της, Β. Σ. του Θ. και Σ. Α. του Δ. και συγκεκριμένα κατά ποσοστό 1/2 εξ αδιαίρετου εκάστου εξ αυτών. το οποίο κατακυρώθηκε στην ως άνω πρώτη καθ' ής η ανακοπή, αντί συνολικού πλειστηριάσματος ποσού 395.425 ευρώ.

Ακολούθως, συντάχθηκε ο προσβαλλόμενος …/20.9.2017 πίνακας κατάταξης δανειστών της ως άνω Συμβ/φου και στο εναπομείναν καθαρό πλειστηρίασμα των 388.804,25 ευρώ, μετά την αφαίρεση των εξόδων εκτέλεσης, συνολικού ποσού 6.623,75 ευρώ, κατατάχθηκαν σύμφωνα με το άρθρο 977 παρ. 3 ΚΠολΔ.- Προνομιακά και Οριστικά: 1.- Η ίδια η Συμβ/φος, στο ποσό των 823,75 ευρώ, για δικαιώματα και δαπάνες της, ως υπάλληλος του πλειστηριασμού. 2.- Το Ελληνικό Δημόσιο (αναιρεσείον), στο ποσό των 99.166,75 ευρώ, για την ικανοποίηση προνομιακής απαίτησής του του άρθρου 975 αρ. 3 ΚΠολΔ. 3.- Το ανακόπτον (αναιρεσίβλητο), στο ποσό των 598,53 ευρώ, για την ικανοποίηση απαίτησής του, που απολαμβάνει το προνόμιο του άρθρου 975 ΚΠολΔ. 4.- Η πρώτη καθ' ής η ανακοπή, στο ποσό των 6.467,24 ευρώ, για την ικανοποίηση ενυπόθηκης απαίτησής της. 5.- Η Τράπεζα EUROBANK - ERGASIAS ΑΕ, στο ποσό των 24.720,53 ευρώ, για την ικανοποίηση ενυπόθηκης απαίτησής της. Β.- Προνομιακά και υπό αίρεση: Η πρώτη καθ' ής η ανακοπή, στο ποσό των 257.851,20 ευρώ, για την ικανοποίηση προσημειούχου απαίτησής της.

Στην ως άνω υπάλληλο του πλειστηριασμού αναγγέλθηκε το δεύτερο των καθ' ών η ανακοπή και ήδη εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο, με δύο αναγγελίες του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Παλλήνης απαιτήσεις του κατά των καθ' ών η εκτέλεση και συγκεκριμένα μία απαίτηση ποσού 1.236.068,95 ευρώ με προσαυξήσεις κατά του οφειλέτη, Β. Σ. του Θ. και μία απαίτηση ποσού 84.875,78 ευρώ με προσαυξήσεις κατά της οφειλέτριας, Σ. Δ. του Δ..

Στις αναγγελθείσες απαιτήσεις του δευτέρου των καθ' ών η ανακοπή και ήδη εκκαλούντος, περιλαμβάνονταν απαιτήσεις από φόρο προστιθέμενης αξίας και παρακρατούμενους και επιρριπτόμενους φόρους, συνολικού ύψους 1.114.275,34 ευρώ. Οι απαιτήσεις του αυτές απολαμβάνουν της τρίτης τάξης των γενικών προνομίων του άρθρου 975 περ. 3 εδ. δ' ΚΠολΔ, πρέπει δε να ικανοποιηθούν, κατά τη διανομή του πλειστηριάσματος, συμμέτρως με τις απαιτήσεις του ανακόπτοντος και ήδη εφεσιβλήτου (ως φορέα κοινωνικής ασφάλισης αρμοδιότητας γενικής γραμματείας κοινωνικών ασφαλίσεων). ποσού 15.412,20 ευρώ για αμφότερες τις αναγγελίες του, οι οποίες απολαμβάνουν του ιδίου προνομίου, δεδομένου ότι δεν αναγγέλθηκαν άλλες απαιτήσεις της ίδιας τάξης.

Επομένως, το δεύτερο των καθ' ών η ανακοπή και ήδη εκκαλούν, έπρεπε να καταταγεί, κατά τη διανομή του πλειστηριάσματος που αντιστοιχεί στην παραπάνω τάξη των γενικών προνομίων, σε ποσοστό 98,63%, το δε ανακόπτον, στο υπόλοιπο ποσοστό του 1,37%, τα ποσοστά δε αυτά προκύπτουν από το ότι οι απαιτήσεις της τρίτης τάξης των γενικών προνομίων ανέρχονται συνολικά στο ποσό των 1.120.687, 54 ευρώ, εκ των οποίων οι απαιτήσεις του δευτέρου των καθ' ών η ανακοπή ανέρχονται σε 1.114.275,34 ευρώ, ενώ οι αντίστοιχες απαιτήσεις του ανακόπτοντος ανέρχονται σε 15.412,20 ευρώ (7.744,12 για την πρώτη αναγγελία και 7.668,08 για τη δεύτερη αναγγελία).

Κατ' ακολουθία, από τα καθαρό πλειστηρίασμα των 388.804,25 ευρώ, αντιστοιχεί προς διανομή στους γενικούς προνομιούχους πιστωτές (ήτοι στο ανακόπτον και στο δεύτερο των καθ' ών η ανακοπή και νυν εκκαλούν) ποσοστό 25%, ήτοι το ποσό των 97.201,06 ευρώ, που θα διανεμηθεί σ' αυτούς συμμέτρως και συγκεκριμένα: Στο δεύτερο των καθ' ών η ανακοπή και νυν εκκαλούν, ποσό 95.869,40 ευρώ (ποσοστό 98,63%) και στο ανακόπτον, ποσό 1.331,66 ευρώ (ποσοστό 1,37%) και άρα, το ανακόπτον, θα έπρεπε να καταταγεί, κατά παράβαση των άρθρων 975 περ. 3 εδ. δ' και 977 παρ. 3 ΚΠολΔ, από την επί του πλειστηριασμού υπάλληλο, όχι μόνο για ποσό 598,53 ευρώ, αλλά επιπλέον και για ποσό 733,13 ευρώ (1.331,66- 598,53).

Περαιτέρω, ο προβαλλόμενος από το δεύτερο των καθ' ών η ανακοπή και νυν εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο μοναδικός λόγος της ένδικης έφεσης, με τον οποίο ισχυρίζεται ότι κατ' εσφαλμένη εφαρμογή και ερμηνεία της διάταξης διαχρονικού δικαίου του άρθρου 1 άρθρο ένατο παρ. 3 του ν. 4335/2015 (ΦΕΚ Α 87/23.7.2015), το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφαση έκανε δεκτό το σχετικό (τρίτο) λόγο ανακοπής που προέβαλε το ανακόπτον και νυν εφεσίβλητο, ως ουσιαστικά βάσιμο κρίνοντας ότι η διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης επί της οποίας έλαβε χώρα ο ως άνω πλειστηριασμός και επιτεύχθηκε το ανωτέρω πλειστηρίασμα, κινήθηκε μετά τη δεύτερη επίδοση της επιταγής προς εκτέλεση, η οποία έλαβε χώρα μετά την 1.1.2016 και επομένως ορθά η επί του πλειστηριασμού υπάλληλος εφήρμοσε τις διατάξεις των άρθρων 975 και 977 ΚΠολΔ, όπως αυτές τροποποιήθηκαν από το ν. 4335/2015 (ΦΕΚ Α 87/23.7.2015), είναι..., αβάσιμος και απορριπτέος, και τούτο διότι, όπως αποδείχθηκε, επικυρωμένα φωτοτυπικά αντίγραφα του πρώτου εκτελεστού απογράφου της 10351/2013 διαταγής πληρωμής, με επιταγές προς εκτέλεση, επιδόθηκαν νόμιμα στους παραπάνω οφειλέτες πριν την 1.1.2016 (βλ. τις υπ' αριθ. 11241Β/27.5.2013 και 11243Β/27.5.2013 εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών Γ. Κ.).

Ωστόσο, η επίδοση των επιταγών προς εκτέλεση, που οδήγησαν στο επίδικο πλειστηριασμό, έγινε από τη πρώτη των καθ' ών η ανακοπή (μη διάδικο στην παρούσα δίκη) στις 14.7.2016 (βλ. τις υπ' αριθ. 5904Γ'/14.7.2016 και 5905Γ'/14.7.2016 εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών Μ. Κ.), ενώ και ο προσβαλλόμενος πίνακας συντάχθηκε στις 20.9.2017, ήτοι μετά την 1.1.2016, με συνέπεια να έχουν εφαρμογή όλες οι νέες ρυθμίσεις της αναγκαστικής εκτέλεσης του ν. 4335/2015 που αφορούν τον προσβαλλόμενο πίνακα κατάταξης". Με βάση τις παραδοχές αυτές, το Εφετείο απέρριψε την έφεση του αναιρεσείοντος ως αβάσιμη κατ' ουσίαν επικυρώνοντας την απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου που είχε κρίνει ομοίως.

Έτσι που έκρινε το Εφετείο, δεχόμενο ότι την κύρια εκτελεστική διαδικασία, με τον ένδικο πλειστηριασμό και τον πίνακα κατάταξης, στηρίζουν οι επιταγές προς εκτέλεση, που επιδόθηκαν στους οφειλέτες στις 14.7.2016, και όχι οι προγενέστερες επιταγές, των οποίων η επίδοση έλαβε χώρα στις 27-5-2013 και ότι, ως εκ τούτου, η διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης κινήθηκε και ο προσβαλλόμενος πίνακας κατάταξης δανειστών συντάχθηκε μετά την 1-1-2016, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε τις ουσιαστικού δικαίου διατάξεις των άρθρων 975 και 977 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκαν με το άρθρο όγδοο του άρθρου 1 του ν. 4335/2015, που ήταν εφαρμοστέες στην προκειμένη περίπτωση, και όχι όπως οι διατάξεις αυτές ίσχυαν πριν τις τροποποιήσεις που επέφεραν οι διατάξεις του νόμου αυτού, τις οποίες δεν παραβίασε με τη μη εφαρμογή τους, καθόσον, κατά τη μείζονα σκέψη, κρίσιμος χρόνος για την εφαρμογή ή μη του νέου δικαίου, επί διαδοχικής επίδοσης περισσότερων επιταγών προς εκτέλεση, θεωρείται ο χρόνος επίδοσης εκείνης της επιταγής προς εκτέλεση, που οδήγησε στη συνέχεια στην έναρξη της κύριας εκτελεστικής διαδικασίας, και όχι των τυχόν προηγούμενων επιταγών, οι οποίες επιδόθηκαν μεν, χωρίς όμως να αρχίσει, εντός έτους από την επίδοσή τους, η κύρια εκτελεστική διαδικασία, όπως συνέβη στην προκείμενη περίπτωση με τις ως άνω προγενέστερες επιταγές, με συνέπεια την αποδυνάμωση των δικονομικών τους συνεπειών.

Κατά συνέπεια, οι πρώτος και δεύτερος, από τον αρ. 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, λόγοι της αίτησης αναίρεσης, με τους οποίους το αναιρεσείον ισχυρίζεται τα αντίθετα, ότι δηλαδή η ένδικη αναγκαστική εκτέλεση αφετηριάζεται στις επιδοθείσες πριν την 1-1-2016 επιταγές προς εκτέλεση και ότι, συνακόλουθα, για το προνόμιο κατάταξης των απαιτήσεων του Δημοσίου έπρεπε να εφαρμοστεί το προϊσχύσαν δίκαιο και ειδικότερα οι διατάξεις των άρθρων 975, 977 ΚΠολΔ και 61 του ΚΕΔΕ, όπως ίσχυαν μετά το ν. 4055/2012 και πριν το ν. 4335/2015, έστω και αν ο σχετικός πίνακας κατάταξης δανειστών συντάχθηκε μετά την 1-1-2016, είναι αβάσιμοι.

Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει η κρινόμενη αίτηση, που δεν περιέχει άλλους λόγους αναίρεσης, να απορριφθεί στο σύνολό της και να καταδικαστεί το αναιρεσείον στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσιβλήτου, μειωμένα κατ'άρθρο 22 παρ.1 και 3 ν. 3693/1957. Τέλος, δεν γίνεται λόγος περί του κατ` άρθρο 495 παρ. 3 παραβόλου, διότι το αναιρεσείον, κατ` άρθρο 28 παρ. 4 εδ. β` του Ν. 2579/1998, απαλλάσσεται από την καταβολή του.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Απορρίπτει την από 1/6/2020 αίτηση του Ελληνικού Δημοσίου, για αναίρεση της με αριθμό 2913/2019 απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών.

Καταδικάζει το αναιρεσείον στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσιβλήτου, τα οποία ορίζει στο ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 18 Ιανουαρίου 2022.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 15 Φεβρουαρίου 2022.

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ                         Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ