Α.Π. 131/2018 (ΣΤ΄ΠΟΙΝΙΚΕΣ)

ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΚΑΤΑ ΑΘΩΩΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ- ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ- ΠΟΤΕ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΕΙΤΑΙ ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΑΘΩΩΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ- ΟΡΘΗ ΚΑΙ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΜΕΝΗ Η ΑΘΩΩΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΠΛΑΝΗΣΗΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ, ΑΣΕΛΓΕΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΣΥΓΓΕΝΩΝ, ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ (505 παρ.2 ΚΠΔ) - Επειδή, προκειμένου για αθωωτική απόφαση, ενόψει του τεκμηρίου της αθωότητας, που θεσπίζεται και από τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 2 της ΕΣΔΑ και δεδομένου ότι αντικείμενο αποδείξεως στην ποινική δίκη αποτελεί η ενοχή και όχι η αθωότητα του κατηγορουμένου, έλλειψη αιτιολογίας που ιδρύει λόγο αναιρέσεως, υπάρχει είτε όταν δεν εκτίθενται στην απόφαση καθόλου ή εκτίθενται ελλιπώς ή κατά τρόπο ασαφή τα πραγματικά περιστατικά, που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, είτε όταν δεν αιτιολογεί το δικαστήριο, με σαφήνεια και πληρότητα, γιατί δεν πείσθηκε για την ενοχή του κατηγορουμένου από τα αποδεικτικά μέσα που αναφέρονται στα πρακτικά, τα οποία έλαβε υπόψη για τον σχηματισμό της κρίσεώς του. Δεν απαιτείται όμως να παρατίθενται περιστατικά από τα οποία το δικαστήριο επείσθη για την αθωότητα του κατηγορουμένου.

Αριθμός 131/2018 

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

ΣΤ’ Ποινικό Τμήμα 

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Μαρία Γαλάνη - Λεοναρδοπούλου, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αρτεμισία Παναγιώτου - Εισηγήτρια, Γεώργιο Αναστασάκο, Μαρία Γεωργίου και Ευφροσύνη Καλογεράτου - Ευαγγέλου, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 7 Νοεμβρίου 2017, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Χαράλαμπου Βουρλιώτη (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χαράλαμπου Αθανασίου, για να δικάσει την αίτηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, περί αναιρέσεως της υπ’ αριθμ. 204, 205, 206, 229/2016 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Ρεθύμνου. Με κατηγορούμενο τον Ι. Κ. του Γ., κάτοικο ..., που παρέστη με τους πληρεξούσιους δικηγόρους του Γεώργιο Περράκη και Μερόπη Βαγιωνάκη και με πολιτικώς ενάγουσα την Ε. Κ. του Π., κάτοικο ..., που παρέστη με τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Παναγιώτη Παπαιωάννου.
Το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Ρεθύμνου, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτή, και ο αναιρεσείων Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζητεί τώρα την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην με αριθμό και ημερομηνία ...-4-2017 έκθεση αναιρέσεως, η οποία συντάχθηκε ενώπιον του Γραμματέως του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου Γ. Σ. και καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό ...2017.
Αφού άκουσε 
Τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η έκθεση αναίρεσης και τους πληρεξούσιους δικηγόρους των διαδίκων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου μπορεί σύμφωνα με το άρθρο 505 παρ.2 ΚΠΔ να ζητήσει την αναίρεση οποιασδήποτε αποφάσεως μέσα στην προθεσμία του άρθρου 479 παρ. 2 του ιδίου Κώδικα, δηλαδή μέσα σε τριάντα ημέρες από την καταχώριση της απόφασης στο υπό του άρθρου 473 παρ.3 του αυτού Κώδικα προβλεπόμενο ειδικό βιβλίο. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δικαιούται να ασκήσει αναίρεση κατά οιασδήποτε αποφάσεως εκδιδομένης υπό οιουδήποτε ποινικού δικαστηρίου και για όλους τους λόγους που περιλαμβάνονται στο άρθρο 510 παρ. 1 ΚΠΔ μεταξύ των οποίων και η έλλειψη της από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ απαιτούμενης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας (αρθρ. 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ ΚΠΔ).
Στην προκειμένη περίπτωση, η υπό κρίση αίτηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, για αναίρεση της υπ’ αριθμ. 204, 205, 206, 229/2016 απόφασης του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Ρεθύμνου , με την οποία ο κατηγορούμενος Ι. Κ. του Γ. κρίθηκε ομόφωνα αθώος για τις πράξεις α) της αποπλάνησης παιδιών που δεν συμπλήρωσαν τα 12 έτη κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση, β) της ασέλγειας μεταξύ συγγενών με κατιόντες που δεν συμπλήρωσαν τα 15 έτη κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση, γ) της παραγωγής υλικού παιδικής πορνογραφίας με τη χρησιμοποίηση ανηλίκου που δεν συμπλήρωσε τα 15 έτη κατά συνήθεια και κατ’ εξακολούθηση και δ) της ενδοοικογενειακής απειλής κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση, έχει ασκηθεί νόμιμα, με εμπρόθεσμη αίτηση του αναιρεσείοντος Εισαγγελέα στον αρμόδιο γραμματέα του Αρείου Πάγου και τη σύνταξη της σχετικής εκθέσεως (άρθρ.504 παρ.1, 505 παρ.2, 509 παρ.1, 473 παρ.3, 474 παρ.1 του ΚΠΔ). Επομένως, είναι παραδεκτή και πρέπει να εξετασθεί ως προς τη βασιμότητα των λόγων της.
Επειδή, προκειμένου για αθωωτική απόφαση, ενόψει του τεκμηρίου της αθωότητας, που θεσπίζεται και από τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 2 της ΕΣΔΑ και δεδομένου ότι αντικείμενο αποδείξεως στην ποινική δίκη αποτελεί η ενοχή και όχι η αθωότητα του κατηγορουμένου, έλλειψη αιτιολογίας, που ιδρύει τον εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, υπάρχει είτε όταν δεν εκτίθενται στην απόφαση καθόλου ή εκτίθενται ελλιπώς ή κατά τρόπο ασαφή τα πραγματικά περιστατικά, που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, είτε όταν δεν αιτιολογεί το δικαστήριο, με σαφήνεια και πληρότητα, γιατί δεν πείσθηκε για την ενοχή του κατηγορουμένου από τα αποδεικτικά μέσα που αναφέρονται στα πρακτικά, τα οποία έλαβε υπόψη για τον σχηματισμό της κρίσεώς του. Δεν απαιτείται όμως να παρατίθενται περιστατικά από τα οποία το δικαστήριο επείσθη για την αθωότητα του κατηγορουμένου.

Στην προκειμένη περίπτωση, με την προσβαλλομένη υπ’ αριθμ. 204, 205, 206, 229/2016 απόφασή του, το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Ρεθύμνου κήρυξε ομόφωνα τον κατηγορούμενο Ι. Κ. του Γ., κάτοικο ..., αθώο του ότι:
Α. Στην περιοχή των Χανίων, εντός του χρονικού διαστήματος Σεπτεμβρίου 2011 έως και Ιούνιο του 2013, με περισσότερες πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ιδίου εγκλήματος ενήργησε ασελγείς πράξεις με πρόσωπα τα οποία δεν είχαν συμπληρώσει τα δώδεκα έτη. Ειδικότερα, εντός του ανωτέρω χρονικού διαστήματος, απογευματινές ώρες, αν και γνώριζε ότι οι δύο θυγατέρες του Ε. και Σ.-Μ., ήταν ανήλικες (γεννηθείσες στις 24.5.2006 και 29.9.2010 αντίστοιχα), εκμεταλλευόμενος την αγάπη που έτρεψαν για αυτόν, καθώς επίσης και την παιδική αθωότητα, αφού οδηγούσε τις τελευταίες στο συζυγικό κρεβάτι, ενεργούσε ασελγείς πράξεις σε βάρος τους και συγκεκριμένα, αφού αφαιρούσε τα ρούχα τους και τα εσώρουχα τους και όντας ο ίδιος γυμνός (ή ενίοτε φορώντας ένα δαντελένιο εσώρουχο), τις θώπευε στα γεννητικά τους όργανα, έβαζε το δάχτυλο του στα αιδοία τους, αναφέροντάς τους χαρακτηριστικά ότι "αυτό είναι παιχνίδι". Εν συνεχεία, τοποθετώντας στο γεννητικό του μόριο πάνινες κούκλες ή προσποιούμενος ότι το εν στύση γεννητικό του όργανο ήταν κούκλα, τις έβαζε να το αγγίζουν. Επιπλέον, αναφέροντας στις θυγατέρες του ότι θα παίξουν το παιχνίδι "αστέρι", τις τοποθετούσε ανάμεσα στα πόδια του, έτσι ώστε το γεννητικό του όργανο να ακουμπάει εναλλάξ στα αιδοία τους, όπως και στο κεφάλι τους και στο στόμα τους. Με τις παραπάνω πράξεις, τις οποίες τελούσε κατ’ εξακολούθηση σε βάρος των εν λόγω ανήλικων, προσέβαλε την προσωρινή αξιοπρέπεια και γενετήσια ελευθερία των τελευταίων, ικανοποιώντας τη γενετήσια ορμή του.
Β. Στην περιοχή των Χανίων, εντός του χρονικού διαστήματος Σεπτεμβρίου 2011 έως και Ιούνιο του 2013, με περισσότερες πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ιδίου εγκλήματος, ενήργησε ασελγείς πράξεις με συγγενείς του εξ αίματος κατιούσας γραμμής. Ειδικότερα, στον ανωτέρω τόπο και χρόνο ενήργησε τις ασελγείς πράξεις που αναλυτικά αναφέρονται στην υπό στοιχεία Α κατηγορία με τα τέκνα του. Ε. και Σ.-Μ., οι οποίες γεννήθηκαν στις 24.5.2006 και 29.9.2010 αντίστοιχα, κι ενώ αυτές δεν είχαν συμπληρώσει το δέκατο πέμπτο έτος της ηλικίας τους.
Γ. Στους κατωτέρω αναφερόμενους τόπους και σε μη διακριβωθείσες επακριβώς κατά την ανάκριση ημερομηνίες, πάντως εντός του χρονικού διαστήματος Σεπτεμβρίου 2011 έως και Ιούνιο του 2013, με περισσότερες πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ιδίου εγκλήματος, ενεργώντας με πρόθεση παρασκεύασε (δηλ. παρήγαγε) πορνογραφικό υλικό, δηλαδή υλικό που συνίσταται σε πραγματικές αποτυπώσεις, σε υλικό φορέα του σώματος ανηλίκων, που αποσκοπούν στη γενετήσια διέγερση, συνδέεται δε το πορνογραφικό αυτό υλικό με ανήλικα που δεν έχουν συμπληρώσει το δέκατο πέμπτο έτος της ηλικίας τους, διαπράττοντας το έγκλημα της πορνογραφίας ανηλίκων κατ’ εξακολούθηση. Την πράξη του αυτή τέλεσε κατά συνήθεια, καθώς από την επανειλημμένη τέλεση της πράξης αυτής για μεγάλο χρονικό διάστημα προκύπτει σταθερή ροπή του προς τη διάπραξη του ανωτέρω εγκλήματος ως στοιχείο της προσωπικότητάς του. Ειδικότερα, κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα, εντός της οικίας του, επί της οδού ..., παρασκεύασε, δηλαδή δημιούργησε ο ίδιος πορνογραφικό υλικό κατά την παραπάνω έννοια, με το να προβαίνει σε λήψη και αποτύπωση φωτογραφιών με την φωτογραφική μηχανή του και να καταγράφει σε άγνωστο ακόμη αριθμό φωτογραφιών γυμνά τα δύο ανήλικα τέκνα του, Ε. και Σ.-Μ., οι οποίες γεννήθηκαν στις 24-5-2006 και 29-9-2010 αντίστοιχα. Συγκεκριμένα, απεικόνιζε τα ανωτέρω ανήλικα τέκνα του αποκλειστικά και μόνο στα σημεία των γεννητικών τους οργάνων. Αποσκοπεί δε το πορνογραφικό υλικό που παρασκεύασε στη γενετήσια διέγερση, δηλαδή στο να διεγείρει τα γενετήσια ένστικτα. Οι πράξεις του δε αυτές αφορούν πορνογραφικό υλικό με εικονιζόμενα ανήλικα πρόσωπα που δεν έχουν συμπληρώσει το δέκατο πέμπτο έτος της ηλικίας του. Την πράξη του αυτή τέλεσε κατά συνήθεια, καθώς από την επανειλημμένη τέλεση της πράξης αυτής για μεγάλο χρονικό διάστημα, ανώτερο του έτους, με την καταγραφή σε ηλεκτρονικό φορέα (φωτογραφική μηχανή] των ίδιων των ανήλικων τέκνων του γυμνών, προκύπτει σταθερή ροπή του προς τη διάπραξη του ανωτέρω εγκλήματος ως στοιχείο της προσωπικότητάς του.
Δ. Στα Χανιά, σε άγνωστο ακόμη στην ανάκριση ακριβές χρονικό διάστημα, πάντως εντός του έτους 2012, με περισσότερες πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ιδίου εγκλήματος, προκάλεσε, ως μέλος οικογένειας, σε άλλα μέλη αυτής τρόμο και ανησυχία, απειλώντας τα με παράνομη πράξη. Συγκεκριμένα, εντός του χρονικού διαστήματος της άνοιξης του 2012, κρατώντας ένα μαχαίρι κουζίνας με μήκος λάμας είκοσι εκατοστών, απευθύνθηκε στη σύζυγο του Ε. Κ. του Π. με τη φράση "εγώ κάποια μέρα θα σε σκοτώσω", προκαλώντας της τρόμο και ανησυχία. Επιπλέον, σε άγνωστο ακόμη στην ανάκριση ακριβές χρονικό διάστημα, πάντως εντός του έτους 2012 έως και τον Ιούνιο του 2013, απειλούσε εξακολουθητικά την ανήλικη θυγατέρα του Ε. Κ. (γεννηθείσα στις 24.5.2006) ότι αν αναφέρει οτιδήποτε από αυτά που έκαναν στο συζυγικό κρεβάτι, θα την σκότωνε".

Για να καταλήξει στην ανωτέρω απαλλακτική του κρίση το Δικαστήριο δέχτηκε ανελέγκτως στο σκεπτικό του, μετά από εκτίμηση των αναφερομένων λεπτομερώς στο προΐμιο αυτού κατ είδος αποδεικτικών μέσων, ότι αποδείχθηκαν τα ακόλουθα :
"Ο κατηγορούμενος, Ι. Κ., και η πολιτικώς ενάγουσα Ε. Κ., μετά από διετή αισθηματικό δεσμό τέλεσαν πολιτικό γάμο στις 14.11.2005 στο ..., από τον οποίο απέκτησαν δύο θυγατέρες, ήτοι την Ε. Κ. που γεννήθηκε την 24.05.2006 και την Σ. - Μ. Κ. που γεννήθηκε την 29.09.2010. Αμφότεροι οι γονείς των ανωτέρω κοριτσιών είναι εκπαιδευτικοί και ειδικότερα ο μεν κατηγορούμενος είναι καθηγητής πληροφορικής και η πολιτικώς ενάγουσα καθηγήτρια γερμανικών. Η έγγαμος συμβίωση των ανωτέρω υπήρξε αρχικά ανέφελη, όπως και τα προηγηθέντα χρόνια του δεσμού τους πριν το γάμο, και η πολιτικώς ενάγουσα επιβεβαίωνε την αρχική της εκτίμηση ότι ο κατηγορούμενος ήταν ένας σοβαρός νέος, νοικοκύρης, ικανός πατέρας και πολύ αφοσιωμένος στην οικογένειά του. Μάλιστα, κατά τα πρώτα αυτά έτη του κοινού τους βίου ουδόλως διαπίστωσε κάποια ερωτική ιδιαιτερότητα του συζύγου της ή ενδεχομένως άλλο ανησυχητικό γεγονός, πέραν ίσως μίας συχνής ενασχόλησης με τους υπολογιστές που περνούσε απαρατήρητη λόγω της άγνοιάς της με το αντικείμενο αυτό, αλλά και η οποία επιπρόσθετα δικαιολογούνταν από την επαγγελματική ειδίκευση του κατηγορουμένου ως καθηγητή πληροφορικής. Η πολιτικώς ενάγουσα σύντομα με τη διαπίστωση της εγκυμοσύνης της και συγκεκριμένα από 15-3-2010 έως 7-6-2012 ήταν σε σχεδόν συνεχή άδεια από τη υπηρεσία της, και ειδικότερα διαδοχικά σε αναρρωτική λόγω επαπειλούμενης εγκυμοσύνης, κύησης, λοχείας, χωρίς αποδοχές και εν τέλει ανατροφής τέκνου. Έτσι ουσιαστικά επέστρεψε στην υπηρεσία της τον Σεπτέμβριο του 2012. Μετά την γέννηση του πρώτου τους παιδιού το ζεύγος αποφάσισε να ασχοληθεί από κοινού με την ανατροφή αυτού, χωρίς τη συνδρομή είτε των γονέων τους είτε κάποιου τρίτου ατόμου. Για το σκοπό αυτό μοιράζονταν τις καθημερινές εργασίες του σπιτιού, ακόμα και το μπάνιο των παιδιών τουλάχιστον έως την ηλικία των δυο ετών, οπότε και έκτοτε επιμελούνταν αυτού συνήθως, κατόπιν συμφωνίας των γονέων, η μητέρα. Κατά την διάρκεια της ανατροφής των τέκνων τους ουδέποτε τα τελευταία κατέστησαν μάρτυρες των ερωτικών τους επαφών, που το ζεύγος διατηρούσε έως και τον Μάιο του 2012, ενώ ουδόλως διαπιστώθηκε ότι αυτοί και δη ο κατηγορούμενος κυκλοφορούσαν γυμνοί ή ελαφρά ενδεδυμένοι στο σπίτι τους. Ενώ έτσι είχαν τα πράγματα, τον Σεπτέμβριο του 2010 ο κατηγορούμενος πήρε μετάθεση στο ... με κοινή απόφαση των γονέων προκειμένου να μπορεί ο πατέρας να συνεισφέρει στην ανατροφή των τέκνων του, αφού λόγω της εργασίας του στο σχολείο αυτό το ωράριο του θα ήταν συνήθως από τις 19.30 έως τις 21.30. Παράλληλα, η πολιτικώς ενάγουσα ήταν διορισμένη στο ... όπου την μία εβδομάδα εργαζόταν σε πρωινό ωράριο και την άλλη σε εσπερινό ωράριο. Κατά δε την εργασία της σε απογευματινό ωράριο έφευγε από την συζυγική της οικία κατά το μεσημέρι και γύριζε συνήθως κατά τις 19:30. Την 18η Δεκεμβρίου 2011 η πολιτικώς ενάγουσα ευρίσκονταν με την κόρη της Ε., πεντέμισι ετών τότε, στο αυτοκίνητο της και μετέβαινε σε φιλανθρωπική εκδήλωση του .... Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, η ανήλικη κόρη της της’ εκμυστηρεύτηκε ότι είχε δει το πέος του κατηγορουμένου πατρός της. Η πολιτικώς ενάγουσα θορυβημένη από το γεγονός σταμάτησε το αυτοκίνητο και ζήτησε περισσότερες πληροφορίες από το τέκνο της, χωρίς όμως να μπορέσει το τελευταίο να της παράσχει. Σκοπός της πολιτικώς ενάγουσας ήταν να διαπιστώσει αν ο κατηγορούμενος είχε δείξει σκόπιμα το πέος του στο παιδί τους προς το σκοπό της δικής του ερωτικής τέρψης ή αν ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Η πολιτικώς ενάγουσα όμως έμεινε με την εντύπωση ότι ο κατηγορούμενος είχε σκόπιμα προβεί σε μία τέτοια ενέργεια, αφού αδυνατούσε να εξηγήσει το πώς είναι δυνατό να δει η ανήλικη θυγατέρα της το πέος του κατηγορουμένου. Εντούτοις, παρά το γεγονός ότι η ίδια είχε εσφαλμένα πειστεί για το ότι ο κατηγορούμενος είχε συνειδητά δείξει το πέος του στην κόρη της, ουδόλως το ανακοίνωσε αυτό στον κατηγορούμενο, αλλά περιέργως το κράτησε κρυφό από αυτόν. Η ίδια εκθέτει βέβαια ότι τον Δεκέμβριο του 2011 το ανέφερε στον πατέρα της, συνταξιούχο εκπαιδευτικό, πλην όμως ο τελευταίος αρνείται καταθέτοντας στο ακροατήριο του Δικαστηρίου ότι έγινε γνώστης τέτοιας πληροφόρησης εκείνη την στιγμή, αφού, όπως καταθέτει, η πρώτη πληροφόρηση ότι κάτι δεν πάει καλά με το ζεύγος ήταν όταν του τηλεφώνησε η κόρη του τον Ιανουάριο του 2012 και του ανέφερε γενικά ότι συμβαίνει κάτι στην Ε. και ότι έχει περάσει μεγάλο άγχος συνεπεία της οποίας εμφάνισε πρόβλημα συχνοουρίας. Σημειώνεται ότι ο πεθερός του κατηγορούμενου έως τότε τον είχε δει μόνο τέσσερις φορές και δεν είχε μεταβεί ούτε καν στο γάμο της κόρης του με αυτόν, όπως ομολόγησε. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι το αρχικό αυτό περιστατικό της αναφοράς της ανήλικης Ε. ότι είδε το πέος του κατηγορουμένου παρουσιάστηκε αργότερα στην με αριθμό ...-8-2013 αίτηση λήψεως ασφαλιστικών μέτρων, την οποία συνυπογράφει η πολιτικώς ενάγουσα επιβεβαιώνοντας το περιεχόμενο της, ως αναφορά της ανήλικης Ε. ότι ο κατηγορούμενος της έδειξε το πέος του, ενώ πολύ αργότερα στην από 25-10-2013 έγκληση της παρουσιάστηκε ως αναφορά της ανήλικης Ε. ότι ο κατηγορούμενος της έδειξε το πέος του και επιπρόσθετα της ζήτησε να του το αγγίξει. Η διαδοχική αυτή παρουσίαση ενός αρχικά μη αξιολογήσιμου ποινικά γεγονότος με διαρκώς νέα παράθεση γεγονότων που στηρίζουν μία αντίληψη της πολιτικώς ενάγουσας περί διενέργειας ασελγών πράξεων από πλευράς του κατηγορουμένου σε βάρος της κόρης του δεν είναι τυχαία ούτε απόρροια νέων διηγήσεων από πλευράς της ανήλικης. Αποδείχθηκε ότι η ανήλικη Ε. εισερχόμενη με αθωότητα στο μπάνιο του σπιτιού τους αντίκρυσε τον κατηγορούμενο να ουρεί και συνακόλουθα είδε το πέος του. Μπροστά στην αμήχανη αυτή στιγμή, ο κατηγορούμενος ουδόλως της επέδειξε το πέος του, πολύ δε περισσότερο δεν την προέτρεψε να το αγγίξει. Η μεταφορά του γεγονότος όμως αυτού στην πολιτικώς ενάγουσα έλαβε άλλες διαστάσεις στο μυαλό της, αφού πείστηκε, χωρίς στοιχεία όμως, αλλά μόνο λόγω της ενδιάθετης πεποίθησης αυτής, ότι ο σύζυγος της δεν μπορεί παρά να επέδειξε το πέος του στην κόρη τους, αφού δεν έκρινε ότι αυτό μπορεί να ήταν τυχαίο. Η πεποίθησή της δε αυτή ενισχύθηκε και από την αμέλειά της να το συζητήσει με τον κατηγορούμενο, γεγονός που αν συνέβαινε και υπό το πρίσμα των απαντήσεων του συζύγου της και του ύφους αυτών, θα επιβεβαιώνονταν ή αντιθέτως θα διασκεδάζονταν οι πεποιθήσεις της. Εύλογα βέβαια, η τελευταία εκδοχή του περιστατικού με την δήθεν πρόταση του κατηγορουμένου να αγγίξει το πέος του η θυγατέρα τους δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια, αφού αλλιώς θα μνημονεύονταν και στο σχετικό δικόγραφο των ασφαλιστικών μέτρων. Ακολούθως, τον Ιανουάριο του 2012 η ανήλικη Ε. παρουσίασε το μνημονευθέν μόλις ανωτέρω πρόβλημα συχνουρίας, λόγω χαλάρωσης της ουροδόχου κύστης και το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε με φαρμακευτική αγωγή, η οποία χορηγήθηκε από τον Απρίλιο του 2012 από τον παιδίατρο Ζ. και για τρεις μήνες, με θετικά αποτελέσματα. Δεν αποδείχθηκε ότι τα αίτια ήταν ψυχολογικά αφού δεν προσκομίστηκε σχετική’ συνταγή ιατρού για χορήγηση φαρμάκων σε σχέση με την αντιμετώπιση ψυχολογικού προβλήματος. Επιπλέον, δεν κρίνεται πειστική η κατάθεση του πατρός της πολιτικώς ενάγουσας ότι ο ανωτέρω ιατρός αφού εξέτασε την εγγονή του απεφάνθη ότι πρόκειται για άγχος, αλλά απεναντίας της έδωσε φαρμακευτική αγωγή για οργανικό πρόβλημα. Ακόμα και αυτή του η διαπίστωση (περί φαρμακευτικής αγωγής για οργανικό πρόβλημα) αποδεικνύει ότι το πρόβλημα ήταν κατεξοχήν οργανικό και καμία σχέση δεν έχει με φερόμενες ασελγείς πράξεις του κατηγορουμένου, όπως όψιμα επιχειρήθηκε να συνδεθεί.

Στη συνέχεια, τον Μάιο του 2012, ο κατηγορούμενος λόγω ενός ατυχήματος της μητρός αυτού, συνεπεία του οποίου νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο, πήγε με την αδελφή του να αγοράσουν κάποια χρειώδη αντικείμενα για την οικία της, όπου νοσηλεύονταν. Κατά τη διάρκεια των αγορών αυτών, ο κατηγορούμενος προέβη στην αγορά για την δική του οικογένεια και ενός μαχαιριού για ψωμί, δεδομένου ότι κάτι τέτοιο έλειπε από το δικό τους σπίτι. Το μαχαίρι αυτό μεταφέρθηκε στο σπίτι του πλην όμως διαπιστώθηκε ότι την άλλη μέρα το εν λόγω μαχαίρι πετάχθηκε από την πολιτικώς ενάγουσα, η οποία αντικρύζοντάς το φοβήθηκε. Την επομένη ημέρα, ο κατηγορούμενος αναζητώντας το μαχαίρι δεν το βρήκε και ρωτώντας την πολιτικώς ενάγουσα για την τύχη αυτού, πληροφορήθηκε ότι αυτό είχε πεταχθεί λόγω του φόβου που αισθάνθηκε η τελευταία. Ενόψει αυτής της καταστάσεως, ο κατηγορούμενος με περιπαικτικό ύφος της είπε κατά λέξη: "θα αγοράσω άλλο μαχαίρι, ελπίζω να μην το πετάξεις και ελπίζω να μη χρειαστεί να σε σφάξω". Ο σκοπός του προφανώς δεν ήταν να τρομοκρατήσει την σύζυγο του, αφού ούτε προηγούμενες αντιπαραθέσεις είχε με αυτήν, ούτε υπήρχε ένταση εκείνη τη στιγμή με αυτήν, αλλά κυρίως το ύφος του πρόδιδε ότι ήθελε να αστειευτεί με αυτήν. Αντίθετο συμπέρασμα δεν μπορεί να προκύψει από την ελάχιστα πειστική κατάθεση της πολιτικώς ενάγουσας, η οποία υπό το πρίσμα όλων όσων φοβόταν για τον κατηγορούμενο, παρεξηγούσε αναιτιολόγητα κάθε ενέργεια του τελευταίου.

Συνεπώς, ο κατηγορούμενος πρέπει να απαλλαγεί της κατηγορίας της ενδοοικογενειακής απειλής (κατά το σκέλος που στρέφεται κατά της πολιτικώς ενάγουσας) που τον βαραίνει. Ακολούθως, κατά τον ίδιο μήνα, ήτοι τον Μάιο του 2012, ο κατηγορούμενος ευρίσκονταν στο σαλόνι του σπιτιού του μαζί με τις δύο του κόρες και ζωγράφιζαν. Τότε ο κατηγορούμενος ζωγράφισε έναν ποδοσφαιριστή, πλην όμως η Ε. ζήτησε από τον πατέρα της να της ζωγραφίσει έναν άντρα ποδοσφαιριστή. Τότε ο τελευταίος ονόμασε "Τ." τον ποδοσφαιριστή και ζωγράφισε ένα τριγωνάκι στο ύψος των γεννητικών οργάνων λέγοντας στην κόρη του: "Να, έχει ανδρικό πιπί". Δεν αποδείχθηκε ότι ο κατηγορούμενος χρησιμοποίησε τη λέξη "ψωλή", αλλά και ούτε ότι επεδείκνυε τη ζωγραφιά στις κόρες του επαναλαμβάνοντας τη φράση "αυτό είναι ψωλή". Πολύ δε περισσότερο δεν είπε τη φράση "αυτό είναι μια ψωλή και θα μπει στον κώλο της μάνας σου", όπως αναφέρει η μάρτυρας Α. στην αναγνωσθείσα κατάθεσή της διογκώνοντας έτι περισσότερο το περιστατικό. Ενώ έτσι έβαιναν τα πράγματα, κατά τον Σεπτέμβριο του 2012 ξεκίνησε η νέα σχολική χρονιά και η ανήλικη Ε. φοίτησε στην πρώτη τάξη του δημοτικού ενώ η αδελφή της Σ.-Μ. σε παιδικό σταθμό, αμφότερες τις πρωινές ώρες. Η προσαρμογή των παιδιών στο νέο σχολικό περιβάλλον δεν ήταν ομαλή και η Ε. παρουσίασε ανασφάλειες, κλεινόταν στον εαυτό της και δεν είχε ικανοποιητική επικοινωνία με τους συμμαθητές της. Παράλληλα, παρουσίασε ονυχοφαγία. Μάλιστα, περί τον Ιανουάριο του 2013 η δασκάλα του παιδιού, η κ.Ν., κάλεσε στο σχολείο την πολιτικώς ενάγουσα και της ανέφερε ότι το παιδί ήταν πολύ ταραγμένο και είχαν διαταραχθεί οι σχέσεις με τις φίλες της ενώ ήταν επιθετική μαζί τους. Παράλληλα, αντίστοιχη ενημέρωση είχε και ο κατηγορούμενος, ο οποίος με τη σειρά του απέδωσε την κατάσταση αυτή σε πιθανή ενδοσχολική βία. Δεν αποδείχθηκε ότι κατά την περίοδο εκείνη η ανήλικη Ε. εκμυστηρεύτηκε στην μητέρα της οιοδήποτε φόβο σε σχέση με τον πατέρα της και ότι δήθεν τρόμαζε όταν αποχωριζόταν με την μητέρα της. Εντούτοις, η πολιτικώς ενάγουσα παρερμηνεύοντας την έως τότε συμπεριφορά του κατηγορουμένου, αφού θεωρούσε ότι όλα όσα είχαν συμβεί αποτελούσαν ενδείξεις σεξουαλικής παρενόχλησης ή και κακοποίησης κατευθυνόμενη προς την μεγαλύτερη κόρη τους αποφάσισε να απευθυνθεί στον παιδοψυχίατρο Α. Π.. Η πολιτικώς ενάγουσα ανέφερε στον κατηγορούμενο ότι πρόκειται να επισκεφτεί τον ανωτέρω ιατρό, αποκρύπτοντας όμως τον αληθή λόγο, αφού αντ’ αυτού διαβεβαίωσε τον κατηγορούμενο ότι θα συναντηθεί με τον ιατρό για το θέμα των ανησυχιών της μικρής στο σχολείο και της ονυχοφαγίας. Στην πρώτη αυτή συνάντηση με τον ανωτέρω παιδοψυχίατρο που έλαβε χώρα περί τον Ιανουάριο του 2013 μετέβη σε αυτόν μόνο η πολιτικώς ενάγουσα, η οποία και του μετέφερε τις ανησυχίες της, χωρίς όμως να μπορεί να ευδοκιμήσει η συζήτηση και να καταλήξει σε συμπεράσματα προφανώς λόγω και της απουσίας της κόρης της. Ενώ συνέβαιναν αυτά, και η πολιτικώς ενάγουσα ακόμα δεν είχε βέβαια στοιχεία για την φερόμενη δράση του κατηγορουμένου, εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι εκείνη την περίοδο δόθηκε στους εκπαιδευτικούς η δυνατότητα να υποβάλλουν στο διάστημα 21-31 Ιανουαρίου αιτήσεις για μετάθεση, ζήτησε υπηρεσιακά την μετάθεσή της σε σχολείο της Αθήνας, χωρίς όμως να το ανακοινώσει στο σύζυγο της. Σημειωτέον ότι όταν τον Ιούνιο βγήκαν τα αποτελέσματα των μεταθέσεων και η αίτηση της πολιτικώς ενάγουσας απερρίφθη, αυτή εν τέλει έκανε αμοιβαία μετάθεση με συνάδελφο της και μετατέθηκε στην Αθήνα. Το γεγονός αυτό, το οποίο αρνείται η πολιτικώς ενάγουσα ότι έλαβε χώρα εκείνη την περίοδο, αποτελεί ένδειξη ότι τουλάχιστον από εκείνη τη στιγμή είχε πλέον σχηματίσει βεβαία πεποίθηση ότι ο κατηγορούμενος είχε όντως προβεί στις ενέργειες για τις οποίες κατηγορείται. Ακολούθως, τον Φεβρουάριο του 2013 στο μεσημεριανό τραπέζι, στο οποίο ευρίσκονταν όλη η οικογένεια, η Ε. ανέφερε η Ε. ότι στο σχολείο ένα παιδί ανέβηκε στο θρανίο και επέδειξε τα γεννητικά του όργανα. Η πολιτικώς ενάγουσα της είπε ότι σε ένα παιδί αυτό δεν είναι τόσο σοβαρό, αλλά αν το κάνει ενήλικας είναι ανώμαλος. Δεν απεδείχθη όμως ότι η ανήλικη Ε. ακούγοντας αυτό αναρωτήθηκε λέγοντας "Δηλαδή ο μπαμπάς είναι ανώμαλος;", αφού η σχετική κατάθεση της πολιτικώς ενάγουσας δεν κρίνεται ότι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Στις 18 Φεβρουαρίου 2013 η πολιτικώς ενάγουσα πήγε για δεύτερη φορά στον ιατρό Α.Π., χωρίς και πάλι να το γνωρίζει ο κατηγορούμενος. Στη συνάντησα αυτή ήταν παρούσα τόσο η ανήλικη Ε., όσο και η πολιτικώς ενάγουσα. Δεν αποδείχθηκε τι διεμείφθη ακριβώς στην συζήτηση αυτή, αφού ούτε σημειώσεις κρατήθηκαν ούτε ηχογραφήθηκε η μία και μοναδική αυτή συνεδρία. Η πολιτικώς ενάγουσα ισχυρίζεται ότι η ανήλικη κόρη της μετέφερε στο γιατρό το ότι ο μπαμπάς της (και ήδη κατηγορούμενος) έπαιζε με αυτήν και την αδελφή της ένα παιχνίδι κατά το οποίο άγγιζε τις θυγατέρες του στο πουλάκι τους. Η αλήθεια είναι όμως ότι η ανήλικη Ε. έως τότε είχε αναφέρει ότι μόνο ότι είδε το πέος του πατέρα της ενώ η μητέρα της θεωρούσε ότι της το είχε δείξει ο πατέρας της. Είναι συνεπώς προφανές ότι η ανήλικη Ε., κατόπιν σχετικής υποβολής από την πολιτικώς ενάγουσα (για τον μηχανισμό της οποίας θα γίνει λόγος κατωτέρω) ανέφερε ότι ο κατηγορούμενος πατέρας της της επέδειξε το πέος του, φράση όμως που όπως θα αναφερθεί και στην συνέχεια δεν απεικόνιζε την αλήθεια. Άλλωστε, αν η πολιτικώς ενάγουσα γνώριζε ήδη από την 18η Φεβρουαρίου 2013 ότι ο κατηγορούμενος δήθεν έπαιζε με τα παιδιά τους ένα παιχνίδι κατά το οποίο άγγιζε τις θυγατέρες του στο πουλάκι τους τότε προφανώς και θα το ανέγραφε ως γεγονός στην με αριθμό κατάθεσης ...-8-2013 αίτηση περί λήψεως ασφαλιστικών μέτρων για τη προσωρινή ανάθεση σε αυτήν της επιμέλειας των θυγατέρων τους. Το γεγονός ότι ένα τέτοιο καταλυτικό γεγονός δεν αναφέρθηκε την 28η-8-2013 αποδεικνύει ότι η εν λόγω διήγηση περί παιχνιδιού και αγγίγματος του αιδοίου των ανηλίκων δεν είχε αναφερθεί ποτέ έως τότε. Αποδεικνύεται όμως περαιτέρω ότι κατά τον ίδιο παιδιοψυχίατρο παρόλο που το παιδί φαίνεται ειλικρινές, εντούτοις σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποφανθεί ότι σε αυτήν την ηλικία τεκμαίρεται η αλήθεια σε όσα λέει, δεδομένου ότι η φαντασία του παιδιού επηρεάζεται εύκολα. Καταλήγει δε (βλ. ενδεικτικά το από 23-9-2013 ιατρικό του σημείωμα) ότι το ζήτημα της. πιθανής κακοποίησης των τέκνων του κατηγορουμένου χρήζει επισταμένης διερεύνησης για να υποστηριχθεί επιστημονικά. Συμπληρωματικά δε, στο από 17-2-2014 ιατρικό σημείωμα που χορήγησε στον κατηγορούμενο εξειδικεύει την "επισταμένη διερεύνηση" εκθέτοντας ότι απαιτείται πλήθος εξετάσεων για να διακριβωθεί η πιθανή κακοποίηση και ιδίως η ψυχολογική εκτίμηση του μεγαλύτερου τέκνου και των γονέων του, αλλά και η ψυχιατρική αμφοτέρων των γονέων.

Περαιτέρω δε, απαιτούνται περισσότερες συνεδρίες με το παιδί. Σημειώνει δε ο εν λόγω ιατρός ότι τα παιδιά επηρεάζονται εύκολα και ορισμένες φορές δεν μπορούν να διακρίνουν την φαντασία από την πραγματικότητα. Για το λόγο αυτό οι περισσότερες συνεδρίες ίσως να διευκόλυναν το συμπέρασμα για το τι ακριβώς συμβαίνει. Σημειώνεται βεβαίως ότι, σύμφωνα και με τα ανωτέρω, οι περισσότερες συνεδρίες με το παιδί ίσως να οδηγούσαν σε ασφαλέστερο συμπέρασμα, άρα όχι οπωσδήποτε. Είναι προφανές ότι ο παιδοψυχίατρος Α.Π. εξέφρασε τις ανωτέρω νηφάλιες επιφυλάξεις του για τις διηγήσεις της ανήλικης Ε. και στην πολιτικώς ενάγουσα αφού δεν είναι δυνατό να έχουν μεταβληθεί οι επιστημονικές του απόψεις από τη στιγμή της εξέτασης της ανήλικης έως και την σύνταξη των δύο ανωτέρω σημειωμάτων. Εντούτοις όμως είναι προφανές ότι ουδόλως μετέπεισαν την βεβαία πεποίθηση της πολιτικώς ενάγουσας ότι η θυγατέρα της είναι θύμα κακοποίησης ή παρενόχλησης. Ήδη δε, ακόμη και σήμερα θεωρεί ότι η φράση του ιατρού πως "το παιδί κατηγορεί τον πατέρα και δείχνει ειλικρινές" αποτελεί απόδειξη της ειλικρίνειας του παιδιού ή εν πάση περιπτώσει μία πρώτη αναφορά των όσων διηγήθηκε αργότερα. Εντούτοις, η ανωτέρω φράση του ιατρού έρχεται σε αντίθεση με την επιστημονική του άποψη ότι απόφανση για τέτοια θέματα γίνεται μόνο κατόπιν ενδελεχέστερης έρευνας. Αποτελεί μόνο μία εκτίμηση, που σαφώς στερείται εδραίας επιστημονικής βάσης, η οποία ακόμα και για τον ίδιο δεν αποτελεί απόδειξη. Εντούτοις, οι διηγήσεις της ανήλικης Ε. επιβεβαίωσαν στην πολιτικώς ενάγουσα την σφαλερή πεποίθησή της ότι η τελευταία ήταν θύμα του κατηγορουμένου. Ακολούθως, και υπό το πρίσμα των ανωτέρω, η πολιτικώς ενάγουσα περί τον Μάιο του 2013 μετέβη στην παιδοψυχίατρο Β. Σ., Επιμελήτρια Α ΕΣΥ του ... για να εξεταστεί η ανήλικη Ε.. Πραγματοποιήθηκε μόνο μία συνεδρία με το παιδί, κατά την οποία το ανήλικο ουδέν γεγονός ανέφερε που να εμπίπτει ή να παραπέμπει σε σεξουαλική παρενόχληση του από τον κατηγορούμενο (βλ. μεταξύ άλλων την με αριθμό ...-3-2015 απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Ιατρικού ..., που εμπεριέχει την απολογητική της θέση-σελ. 10). Εντούτοις, η ανωτέρω παιδοψυχίατρος στις 8-10-2013 με την ιδιότητα της Παιδοψυχιάτρου του Κέντρου, Ψυχική Υγείας ..., χορήγησε στην πολιτικώς ενάγουσα ιατρική γνωμάτευση, στην οποία αναφέρεται ότι η κόρη της Ε., έπασχε από μετατραυματικό άγχος σχετιζόμενο με σεξουαλική παρενόχληση από τον πατέρα και ως θεραπευτική μέθοδο συνέστησε την παρακολούθηση του παιδιού από Ψυχίατρο καθώς, όπως αναγράφεται στη γνωμάτευση, τα συμπτώματα, ήτοι ο φόβος για την ασφάλεια της μητέρας, οι εφιάλτες και η πτώση της σχολικής επίδοσης ήταν έντονα. Στην γνωμάτευση αυτή που χορήγησε πέντε σχεδόν μήνες μετά την μία και μοναδική φορά που είδε τον πατέρα, καθ’ ην στιγμή το παιδί, όπως και η ίδια παραδέχθηκε στην απολογία της ουδέν γεγονός ανέφερε που να εμπίπτει, ή να παραπέμπει σε σεξουαλική παρενόχληση του από τον πατέρα. Η γνωμάτευση αυτή που χορήγησε η ανωτέρω παιδοψυχίατρος είναι ανεπαρκέστατη ως προς την τεκμηρίωση του σοβαρότατου συμπεράσματος της περί σεξουαλικής παρενόχλησης του παιδιού από τον πατέρα και την βαρύτητα των επιπτώσεων της τόσο ως προς το παιδί, όσο και ως προς τον πατέρα και δεν πληροί τις ελάχιστες προδιαγραφές που έχει θέσει η παιδοψυχιατρική εταιρία για την περίπτωση των σεξουαλικά κακοποιημένων παιδιών στην οποία είναι αναγκαίο να συντάσσεται μακροσκελής έκθεση πραγματογνωμοσύνης πολλών σελίδων, για την λεπτομερή και εμπεριστατωμένη ανάλυση του περιστατικού (απομαγνητοφώνηση των συνεντεύξεων, αξιολόγηση των σχετικών πραγματικών περιστατικών και των ψυχολογικών δεδομένων της περίπτωσης, αναφορές στη βιβλιογραφία, υπαγωγή του περιστατικού στην κατηγορία στην οποία ανήκει και λεπτομερείς επεξηγήσεις για την διατύπωση του συμπεράσματος- βλ. την ανωτέρω απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Ιατρικού ...). Επιπροσθέτως δε η γνωμάτευση αυτή χορηγήθηκε χωρίς να τηρηθεί έστω και κατ’ ελάχιστο η ενδεδειγμένη διαδικασία διαγνωστικής προσέγγισης, η δε παιδοψυχίατρος επέδειξε σοβαρή επαγγελματική αμέλεια καθόσον μετά από μία ανεπαρκέστατη διαδικασία ως προς το χρόνο που αφιέρωσε στα εμπλεκόμενα πρόσωπα και με σημαντικές ελλείψεις -παραλείψεις σε διάφορα επίπεδα, ήτοι τόσο στη διαδικασία διαγνωστικής αξιολόγησης, όσο και στη μέθοδο που ακολούθησε, και συγκεκριμένα χωρίς ενδελεχή έλεγχο, χωρίς επανειλημμένες ψυχολογικές εξετάσεις του παιδιού και των γονέων, πράγμα το οποίο ήταν απολύτως εφικτό, καθώς κατά τον χρόνο που την επισκέφθηκε η μητέρα και κατά τον χρόνο που εξέτασε το παιδί οι γονείς δεν βρισκόταν σε διάσταση, χωρίς να μεσολαβήσει αρκετός αριθμός συνεδριών με το παιδί μόνο του καθώς και με τον πατέρα προκειμένου να διακριβωθεί αν το παιδί αναστατώνεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο από την παρουσία του πατέρα του, προκειμένου να μηδενισθούν οι πιθανότητες σφάλματος καθώς στην ηλικία αυτή η αλήθεια των λόγων δεν είναι δεδομένη (δυσχερής διάκριση-φαντασίας- πραγματικότητας), χωρίς διασταύρωση των πληροφοριών, τήρησης ιστορικού, άνοιγμα φακέλου, χωρίς επανειλημμένες εξετάσεις όλης της οικογένειας και ιδίως του παιδιού με τους γονείς και χωρίς αυτούς, συνεντεύξεις και με τους δυο γονείς, και χωρίς την συμμετοχή και άλλων μελών της παιδοψυχιατρικής ομάδας, κατέληξε με αξιοσημείωτη ευκολία και με τρόπο εντελώς πρόχειρο και έξω από τους κανόνες της σωστής λειτουργίας της ιατρικής στην ως άνω βιαστική γνωμάτευση με την οποία γνωμάτευε κατά θετικό τρόπο περί σεξουαλικής παρενόχλησης του παιδιού από τον πατέρα (βλ. ομοίως την ανωτέρω απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Ιατρικού ...). Σημειωτέον ότι απολογούμενη στο Πειθαρχικό Συμβούλιο του Ιατρικού Συλλόγου η ανωτέρω παιδοψυχίατρος παραδέχτηκε ότι εξέτασε το παιδί μία και μοναδική φορά, καθώς στη συνέχεια αναχώρησε με την μητέρα του στην Αθήνα. Ενώ όμως το παιδί την μία και μοναδική φορά που εξετάσθηκε από την διωκόμενη, δεν ανέφερε οποιοδήποτε περιστατικό που να παραπέμπει σε σεξουαλική παρενόχληση του από τον πατέρα, εντούτοις η διωκόμενη δεν δίστασε να χορηγήσει στις 8-10-2013, ήτοι πέντε μήνες μετά την εξέταση αυτή και χωρίς να έχει επανεξετάσει το παιδί, την επίμαχη γνωμάτευση, με την οποία απέδωσε ευθέως και κατηγορηματικώς το άγχος που είχε διαπιστώσει στο παιδί, σε σεξουαλική παρενόχληση του από τον πατέρα, γνωρίζοντας, όπως και η ίδια παραδέχεται στην απολογία της, ότι η γνωμάτευση αυτή επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί σε επικείμενη δίκη ασφαλιστικών μέτρων, αφού την χορήγησε στον πληρεξούσιο δικηγόρο της μητέρας προκειμένου να την χρησιμοποιήσει στην δίκη κατά του πατέρα με την οποία η μητέρα ζητούσε την ανάθεση σ’ αυτήν της επιμέλειας των παιδιών τους, την οποία μάλιστα και πέτυχε, ενώ περιορίστηκε αισθητά το δικαίωμα επικοινωνίας. Πρέπει να σημειωθεί επίσης το εξής γεγονός ενδεικτικό του ήθους της εν λόγω ιατρού. Εκμεταλλευόμενη η ανωτέρω την εσφαλμένη ημερομηνία που αναγράφεται στην επικληθείσα από την ίδια γνωμάτευση της παιδοψυχολόγου κ. Ν. Β., η οποία δόθηκε στις 22-9-2014 και όχι στις 22-9-2013, όπως εσφαλμένως αναγράφεται σ’ αυτήν, επεχείρησε να εξαπατήσει το πειθαρχικό συμβούλιο του Ιατρικού ... ισχυρισθείσα ψευδώς στην απολογία της ότι κατά τον χρόνο που χορήγησε την επίμαχη διάγνωση είχε δήθεν υπόψη της την γνωμάτευση της Ν. Β., την οποία όμως δεν μπορούσε τότε να γνωρίζει, καθώς αυτή δόθηκε ένα χρόνο αργότερα.

ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΔΩ