Συνθετη Αναζητηση Νομοθεσιας - Νομολογιας

Νομοθεσία

ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΕΤΑΙΡΟΥ ΓΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΛΟΓΟ – ΕΝΝΟΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ – ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΣΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΕΤΑΙΡΟΥ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ – ΑΙΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΜΟΔΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΦΥΣΙΚΑ ΝΑ ΛΥΕΤΑΙ Η ΕΤΑΙΡΙΑ

Α.Π. 207/2019 (Δ, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ)


ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΕΤΑΙΡΟΥ ΓΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΛΟΓΟ – ΕΝΝΟΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ – ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΣΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΕΤΑΙΡΟΥ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ – ΑΙΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΜΟΔΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΦΥΣΙΚΑ ΝΑ ΛΥΕΤΑΙ Η ΕΤΑΙΡΙΑ – ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΙΣΧΥΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡ. 263 Ν. 4072/2012 – Εν προκειμένω το Εφετείο ορθά εφάρμοσε το ν. 4072/2012, η επίμαχη διάταξη του οποίου (άρθρο 263 αυτού) έχει, αναδρομική εφαρμογή στη συγκεκριμένη περίπτωση και τούτο γιατί, τα αναφερόμενα περιστατικά του έτους 2010 σε συνδυασμό με εκείνα των ετών 2013 και 2015, που αναφέρονται αναλυτικά στην ως άνω απόφαση και ανάγονται όλα στο πρόσωπο της αναιρεσείουσας, συνιστούν σπουδαίο λόγο, ο οποίος έχει το στοιχείο της μονιμότητας και επηρεάζει αρνητικά τη λειτουργία της εταιρείας – Απόρριψη λόγου αναίρεσης (263, 261, 259 Ν. 4072/2012, 2 ΑΚ)

ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΤΑΙΡΟΥ ΟΜΟΡΡΥΘΜΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ – ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΙΜΩΣ ΥΠΕΙΣΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ ΤΟΥ - Εν προκειμένω ο πρώτος των αναιρεσιβλήτων ορθώς υπεισήλθε αυτοδικαίως, ως μόνος εξ αδιαθέτου κληρονόμος του πατέρα του, στην εταιρική θέση αυτού, ως ομόρρυθμος εταίρος της εταιρείας ενώ, τυχόν συμμετοχή του σε ανταγωνιστική εταιρεία, δεν συνεπάγεται αυτοδίκαιη αποβολή του από την ομόρρυθμη εταιρεία, παρά μόνο δικαίωμα των λοιπών εταίρων να αξιώσουν από αυτόν αποζημίωση ή λύση της εταιρείας ή αποκλεισμό του από αυτή- Απόρριψη λόγου αναίρεσης (741 ΑΚ, 252, 256, 263 και 267 του ν. 4072/2012)

ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΩΝ ΝΑ ΑΙΤΗΘΟΥΝ ΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΕΤΑΙΡΟΥ – ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ – Εν προκειμένω τα επικαλούμενα από την αναιρεσείουσα περιστατικά δεν συνιστούν καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος των αιτούντων-αναιρεσιβλήτων στην άσκηση της αιτήσεως, με την οποία επιδιώκεται ο αποκλεισμός της καθής η αίτηση-αναιρεσείουσας από την άνω ομόρρυθμη εταιρεία, γιατί συντρέχει στο πρόσωπό της, ως εταίρου, σπουδαίος λόγος, τα περιστατικά δε αυτά μπορούσαν να αποτελέσουν περιεχόμενο αιτήσεως της αναιρεσείουσας περί λύσεως της ομόρρυθμης εταιρείας ή περί αποκλεισμού των λοιπών εταίρων από την ομόρρυθμη εταιρεία – Απόρριψη λόγου αναίρεσης (281 ΑΚ)

ΠΡΟΣΘΕΤΟΙ ΛΟΓΟΙ ΣΕ ΕΦΕΣΗ ΕΠΙ ΑΓΩΓΗΣ ΓΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΕΤΑΙΡΟΥ – ΔΥΝΑΤΗ Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ - Έτσι που έκρινε το Εφετείο και απέρριψε τους πρόσθετους λόγους έφεσης ως απαράδεκτους, αν και αυτοί ασκήθηκαν νόμιμα με τις προτάσεις κατά την έναρξη της συζήτησης της έφεσης, παρά το νόμο κήρυξε απαράδεκτο – Απόρριψη λόγου αναίρεσης (764 ΚΠολΔ)


Αριθμός 207/2019

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Δ' Πολιτικό Τμήμα

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ειρήνη Κιουρκτσόγλου - Πετρουλάκη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Γεώργιο Χοϊμέ, Μαρία Τζανακάκη, Αντώνιο Τσαλαπόρτα και Κωνσταντίνο Παναρίτη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 19 Οκτωβρίου 2018, με την παρουσία και του Γραμματέα Αθανασίου Λιάπη, για να δικάσει μεταξύ:
Της αναιρεσείουσας: Ε. χας Χ. Κ., κατοίκου ..., η οποία παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Αριστείδη Τσαβδαρίδη.
Των αναιρεσιβλήτων: 1) Ν. Κ. του Δ. και 2) Ε. Κ. του Ν., κατοίκων ...ς, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσια δικηγόρο τους Φωτεινή - Μαρία Χασιώτη με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 7-4-2015 αίτηση του ήδη 2ου των αναιρεσιβλήτων και του ήδη αποβιώσαντος Δ. Κ. του Ν., που κατατέθηκε στο Ειρηνοδικείο Πειραιώς και επί της οποίας εκδόθηκε η 601/2015 απόφαση του ίδιου Δικαστηρίου, που κήρυξε εαυτό καθ' ύλη αναρμόδιο και παρέπεμψε την υπόθεση προς εκδίκαση ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Ακολούθως εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 350/2017 οριστική του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς και 639/2017 του Μονομελούς Εφετείου Πειραιώς. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί η αναιρεσείουσα με την από 6-11-2017 αίτησή της.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης αυτής, με Εισηγητή τον Αρεοπαγίτη Κωνσταντίνο Παναρίτη, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο πληρεξούσιος της αναιρεσείουσας ζήτησε την παραδοχή της αίτησης αναίρεσης και την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η κρινόμενη από 6-11-2017 (αριθμ. εκθ. καταθ….2017) αίτηση αναίρεσης, κατά της υπ' αριθμ. 639/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Πειραιά, που εκδόθηκε κατά τη διαδικασία της εκουσίας δικαιοδοσίας, έχει ασκηθεί νόμιμα και εμπρόθεσμα. Επομένως η αίτηση αναίρεσης είναι παραδεκτή (άρθρα 553, 556, 558, 577 παρ. 1 ΚΠολΔ) και πρέπει να ερευνηθεί ως προς τους κατ' ιδίαν λόγους αυτής (άρθρο 577 παρ. 3 ΚΠολΔ).

Κατά τη διάταξη του άρθρου 263 του ν. 4072/2012 "Βελτιώσεις επιχειρηματικού περιβάλλοντος κλπ", αν συντρέχει στο πρόσωπο ενός εταίρου περιστατικό που θα δικαιολογούσε τη λύση της εταιρείας σύμφωνα με την περίπτωση δ' της παραγράφου 1 του άρθρου 259 (λύση ομόρρυθμης εταιρείας), το Μονομελές Πρωτοδικείο μπορεί, ύστερα από αίτηση των λοιπών εταίρων, η οποία εκδικάζεται κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, αντί της λύσης της εταιρείας, να διατάξει τον αποκλεισμό του εταίρου. Από τη διάταξη αυτή συνάγεται ότι προϋπόθεση του αποκλεισμού του εταίρου είναι η ύπαρξη άλλων δύο τουλάχιστον εταίρων με αίτηση των οποίων θα προτιμηθεί από το δικαστήριο η επιλογή του αποκλεισμού του εταίρου αντί της λύσης της ομόρρυθμης εταιρείας. Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 764 παρ. 1 ΚΠολΔ, που εφαρμόζεται στη δίκη αποκλεισμού εταίρου από ομόρρυθμη εταιρεία, οι πρόσθετοι λόγοι έφεσης ασκούνται και με τις προτάσεις, η κατάθεση των οποίων, και κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, γίνεται μέχρι την έναρξη της συζήτησης της έφεσης στο ακροατήριο (άρθρα 524 παρ. 1, 741 ΚΠολΔ).

Περαιτέρω κατά το άρθρο 559 αριθμ. 14 ΚΠολΔ, ιδρύεται λόγος αναιρέσεως, αν το δικαστήριο παρά το νόμο κήρυξε ή δεν κήρυξε ακυρότητα, έκπτωση από δικαίωμα ή απαράδεκτο. Ο λόγος αυτός αναιρέσεως αναφέρεται σε ακυρότητες, δικαιώματα και απαράδεκτα από το δικονομικό δίκαιο (ΑΠ 558/2008).

Στην προκειμένη περίπτωση από την προσβαλλομένη απόφαση προκύπτει ότι με την υπ' αριθμ. 350/2017 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, έγινε δεκτή η από 7-4-2015 αίτηση των Δ. Κ. και Ε. Κ., δύο εκ των τριών ομορρύθμων εταίρων της εταιρείας με την επωνυμία "... Ο.Ε." (λόγω θανάτου στις 30-12-2015 του πρώτου από αυτούς, υπεισήλθε στη θέση του, κατά την εταιρική μερίδα και συμμετοχή του, ο γιος του και μόνος εξ αδιαθέτου κληρονόμος του Ν. Κ.) κατά της τρίτης ομόρρυθμης εταίρου Ε. χήρας Χ. Κ. και διατάχθηκε ο αποκλεισμός της τελευταίας από την παραπάνω ομόρρυθμη εταιρεία για σπουδαίο λόγο. Κατά της απόφασης αυτής η ως άνω αποκλεισθείσα (αναιρεσείουσα) άσκησε κατά των Ν. Κ. και Ε. Κ. ενώπιον του Μονομελούς Εφετείου Πειραιά την από 23-2-2017 έφεση, με την οποία ζήτησε, για τους αναφερόμενους σε αυτή λόγους, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση, ώστε να απορριφθεί η ανωτέρω αίτηση, δικάσιμος δε για τη συζήτηση αυτής ορίσθηκε η 18η Μαΐου 2017. Με τις προτάσεις που η εκκαλούσα κατέθεσε κατά την έναρξη συζήτησης της ως άνω έφεσης, άσκησε τέσσερις πρόσθετους λόγους έφεσης. Το Εφετείο με την αναιρεσιβαλλομένη απόφασή του, απέρριψε ως απαράδεκτους τους ανωτέρω πρόσθετους λόγους, με την αιτιολογία ότι δεν ασκήθηκαν με αυτοτελές δικόγραφο κατά τη διαδικασία που προβλέπει η διάταξη του άρθρου 591 παρ. 1ζ' ΚΠολΔ, ήτοι με κατάθεση στη γραμματεία του Εφετείου του δικογράφου των πρόσθετων λόγων και επίδοση αυτού στους εφεσιβλήτους τουλάχιστον οκτώ ημέρες πριν από τη συζήτηση, ή με προκατάθεση των προτάσεων και επίδοσή τους στους τελευταίους μέσα στην ως άνω προθεσμία. Έτσι που έκρινε το Εφετείο και απέρριψε τους πρόσθετους λόγους έφεσης ως απαράδεκτους, αν και αυτοί ασκήθηκαν νόμιμα με τις προτάσεις κατά την έναρξη της συζήτησης της έφεσης, παρά το νόμο κήρυξε απαράδεκτο, σύμφωνα με όσα στην αμέσως προηγηθείσα νομική σκέψη αναφέρθηκαν και επομένως ο σχετικός πρώτος λόγος της αίτησης αναίρεσης από το άρθρο 559 αρ. 14 ΚΠολΔ είναι βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτός.

Κατά το άρθρο 2 του ΑΚ, ο νόμος ορίζει για το μέλλον και δεν έχει αναδρομική δύναμη. Η διάταξη αυτή εκφράζει τη γενικότερη αρχή του δικαίου περί μη αναδρομικότητας των νόμων, που αποβλέπει στην κατά το δυνατό βεβαιότητα των δικαιωμάτων, ασφάλειας των συναλλαγών και σταθερότητας δικαίου, η οποία αρχή όμως δεν κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα και έτσι η διάταξη αυτή δεν έχει αυξημένη τυπική ισχύ. Επομένως ο νομοθέτης δεν εμποδίζεται κατ' αρχήν να προσδώσει στο νόμο αναδρομική δύναμη, με μόνο περιορισμό τη μη προσβολή συνταγματικώς προστατευομένων δικαιωμάτων. Στο νόμο μπορεί να δοθεί αναδρομική δύναμη ρητώς ή σιωπηρώς (έμμεσα), όταν δηλαδή από την έννοια και το σκοπό του συνάγεται νομοθετική βούληση περί αναδρομικής ισχύος του, ώστε να ρυθμιστούν και περασμένα γεγονότα ή σχέσεις του παρελθόντος, αρκεί να μη παραβιάζονται τα όρια που θέτουν τα άρθρα 4 παρ. 1 (περί ισότητας) και 17 (περί προστασίας της ιδιοκτησίας) του Συντάγματος, καθώς και οι υπερνομοθετικής ισχύος (άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος) διατάξεις των άρθρων 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ και 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, οι οποίες επιβάλλουν το σεβασμό της περιουσίας, στην οποία περιλαμβάνονται και περιουσιακά (ενοχικά ) δικαιώματα (Ολομ ΑΠ 13/2006, ΑΠ 1366/2017, ΑΠ 1822/2005). Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 259 παρ. 1 του ν. 4072/2012, η ομόρρυθμη εταιρεία λύνεται: α) με την πάροδο του χρόνου διαρκείας της, β) με απόφαση των εταίρων, γ) με την κήρυξή της σε πτώχευση και δ) με δικαστική απόφαση ύστερα από αίτηση εταίρου, εφόσον υπάρχει σπουδαίος λόγος, ενώ στην εταιρική σύμβαση μπορεί να προβλέπονται και άλλοι λόγοι λύσεως της εταιρείας.

Περαιτέρω με το άρθρο 261 του ως άνω νόμου προβλέπεται και δικαίωμα εξόδου εταίρου από την εταιρεία, ενώ στο άρθρο 263 του ίδιου νόμου ορίζεται ότι αν συντρέχει στο πρόσωπο ενός εταίρου περιστατικό που θα δικαιολογούσε τη λύση της εταιρείας σύμφωνα με την περίπτωση δ' της παραγράφου 1 του άρθρου 259, το μονομελές πρωτοδικείο μπορεί, ύστερα από αίτηση των λοιπών εταίρων, η οποία εκδικάζεται κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, αντί της λύσης της εταιρείας να διατάξει τον αποκλεισμό του εταίρου. Με τις παραπάνω διατάξεις καθιερώνεται η αρχή της διατήρησης της επιχείρησης, το δικαίωμα δε δικαστικής λύσης της εταιρείας συνιστά έσχατο μέσο αντιμετώπισης της κατάστασης που ανέκυψε με τη συνδρομή του σπουδαίου λόγου και εγείρεται μόνο σε περίπτωση που δεν ανευρέθηκε άλλος τρόπος άρσεως του αδιεξόδου. Η ύπαρξη του σπουδαίου λόγου θα πρέπει να έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και σημαντικές επιπτώσεις στην ομαλή λειτουργία της εταιρείας, οι οποίες είναι απαραίτητο να παρουσιάζουν το στοιχείο της μονιμότητας και να μην έχουν προσωρινό χαρακτήρα. Περιστατικά που συνιστούν σπουδαίο λόγο είναι η κακή πορεία των εταιρικών υποθέσεων και η έλλειψη κερδών, η αθέτηση των εταιρικών υποχρεώσεων, η κακή διαχείριση των εταιρικών υποθέσεων, η έλλειψη συνεργασίας, οι διαρκείς διαφωνίες, το μίσος μεταξύ των εταίρων, η διακοπή ή η διατάραξη των προσωπικών σχέσεων μεταξύ των συνεταίρων, όταν αυτή παρουσιάζει σοβαρό και εξακολουθητικό χαρακτήρα και πάντα σε συνάρτηση με αποχρώντες οικονομικούς λόγους που έχουν ως επακόλουθο είτε την παράλυση της λειτουργίας της είτε την αδυναμία της εκπλήρωσης του σκοπού της. Τέλος, κατά τη μεταβατική διάταξη του άρθρου 294 παρ. 1 του ως άνω νόμου (4072/2012), ο παρών νόμος εφαρμόζεται και στις εταιρείες, οι οποίες κατά την έναρξη της ισχύος του δεν τελούν σε εκκαθάριση ή σε πτώχευση, ενώ κατά την παρ. 2 του άρθρου 330 αυτού, η ισχύς του παρόντος νόμου αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (11-4-2012), πλην των αναφερομένων εξαιρέσεων που αρχίζει μεταγενέστερα και όπου ορίζεται διαφορετικά από τις επί μέρους διατάξεις.

Στην προκειμένη περίπτωση το Μονομελές Εφετείο Πειραιά με την προσβαλλομένη απόφαση, δικάζοντας επί εφέσεως της αναιρεσείουσας κατά της πρωτόδικης αποφάσεως, με την οποία είχε γίνει δεκτή η αίτηση των αναιρεσιβλήτων περί αποκλεισμού της από την παραπάνω ομόρρυθμη εταιρεία, δέχθηκε εκτός των άλλων και τα ακόλουθα: "Δυνάμει του από 8-3-1971 ιδιωτικού συμφωνητικού, το οποίο δημοσιεύθηκε νόμιμα στα βιβλία εταιριών του Πρωτοδικείου Πειραιά με αριθμό …-3-1971, συστήθηκε η ομόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία "...", με έδρα τον ….. της οδού ... αριθ….ιάρκεια αόριστη και κεφάλαιο 40.000 δρχ. Σκοπός της εταιρίας ορίστηκε "η επί κέρδει κατασκευή και επισκευή πάσης φύσεως μηχανουργικής εργασίας και η κατασκευή και πώληση πάσης φύσεως καλουπιών και πλαστικών αντικειμένων", ενώ ομόρρυθμα μέλη της ορίστηκαν οι Χ. Κ. του Ν., Δ. Κ. του Ν., Ε. Κ. του Ν. και Ε. Κ. του Δ.. Στη συνέχεια έλαβαν χώρα διαδοχικές τροποποιήσεις του καταστατικού της ως άνω ομόρρυθμης εταιρίας και συγκεκριμένα: α).... και ιβ) με το από 17-5-2010 ιδιωτικό συμφωνητικό, ο εκ των αρχικών εταίρων Χ. Κ. του Ν.αποχώρησε από την εταιρία και μεταβίβασε την εταιρική του μερίδα στην καθ' ης σύζυγό του Ε. Κ., το γένος Π., και συγκεκριμένα 33,33% επί του εταιρικού κεφαλαίου, ορίστηκε δε ως διαχειριστής της εταιρίας ο δεύτερος των αιτούντων Ε. Κ. του Ν. και τροποποιήθηκε η εταιρική επωνυμία σε "... Ο.Ε."... Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι λίγους μήνες μετά την είσοδο στην εταιρία, κατά τα ως άνω, της καθ' ης η αίτηση και συγκεκριμένα περί το μήνα Ιούλιο του έτους 2010, αυτή μετέβη στη Δ.Ο.Υ. …..κειμένου να λάβει φορολογική ενημερότητα, ούτως ώστε να εκπληρώσει την υποχρέωση που είχε αναλάβει με το από ….2-06-2010 συμβολαιογραφικό προσύμφωνο μεταβίβασης ποσοστού εξ αδιαιρέτου οικοπέδου και εργολαβικό της συμβολαιογράφου Α. συζύγου Δ. Τ., το γένος Μ., για τη μεταβίβαση ακινήτου της. Λόγω όμως της ύπαρξης ενήμερης και ρυθμισμένης οφειλής της άνω ομόρρυθμης εταιρίας προς την άνω Δ.Ο.Υ., ύψους 35.752,40 ευρώ, της οποίας ομόρρυθμο μέλος τυγχάνει η καθ' ής κατά τα ήδη εκτεθέντα, η σχετική υπηρεσία αρνήθηκε να της χορηγήσει φορολογική ενημερότητα, προκειμένου δε να καταστεί δυνατή η χορήγηση, επιβλήθηκε κατάσχεση επί ακινήτου της εταιρίας στο ….., επί της …αριθμ. ….2 (βλ. το με αριθμό πρωτοκόλλου 2……2/20-10-2010 έγγραφο της .. Δ.Ο.Υ. …. το οποίο απευθύνεται προς την ως άνω ομόρρυθμη εταιρία και στην οποία βεβαιώνεται ότι "ο λόγος για τον οποίο καταγράφηκε η παραπάνω κατάσχεση είναι για να δοθεί φορολογική ενημερότητα σε ομόρρυθμο μέλος της εταιρίας").

Ακολούθως με επίσπευση της … Δ.Ο.Υ. …. συντάχθηκε η με αριθμό …76/2016 έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης ακινήτου της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Πειραιά Α. Τ., δυνάμει της οποίας επιβλήθηκε κατάσχεση επί του ως άνω ακινήτου της εταιρίας, την οποία παρέλαβε η καθ' ης η αίτηση, δηλώνοντας κατά την παραλαβή της στη δικαστική επιμελήτρια ότι είναι αρμόδια για την παραλαβή των εγγράφων προς την εταιρία (βλ. τη με αριθμό 6103/19-7-2010 έκθεση επίδοσης της προαναφερθείσας δικαστικής επιμελήτριας), παρότι, όπως ήδη αναφέρθηκε και προκύπτει από το καταστατικό της εταιρίας, αρμόδιος προς τούτο ήταν ο νόμιμος εκπρόσωπος της εταιρίας, δεύτερος των καλούντων - αιτούντων Ε. Κ. του Ν., ο οποίος δεν είχε ενημερωθεί για την επιβληθείσα κατάσχεση. Συνέπεια της επιβολής σε βάρος της ομόρρυθμης εταιρίας της άνω αναγκαστικής κατάσχεσης, η οποία προκλήθηκε από ενέργεια της καθ' ης και όχι με πρωτοβουλία της άνω Δ.Ο.Υ. που δεν είχε λόγο να επιβάλει την άνω κατάσχεση για ρυθμισμένη και ενήμερη οφειλή, ήταν η εγγραφή της άνω εταιρίας στη διατραπεζική εταιρία ανάπτυξης και διαχείρισης αρχείου δεδομένων οικονομικής συμπεριφοράς "... Α.Ε." (βλ. την προσκομισθείσα εκτύπωση από το ηλεκτρονικό σύστημα της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, το οποίο είναι συνδεδεμένο με την "... ΑΕ", από το οποίο προκύπτει ότι η εταιρία ενεγράφη στην "... ΑΕ", για πρώτη φορά μετά από 40 σχεδόν χρόνια λειτουργίας, κατόπιν της κατά τα ως άνω επιβληθείσας κατάσχεσης), με άμεσο αποτέλεσμα να απολέσει τη δυνατότητα κάλυψης των υποχρεώσεών της μέσω μεταχρονολογημένων επιταγών και να δημιουργηθεί σ' αυτή μεγάλο πρόβλημα ρευστότητας.

Μάλιστα, την άνω επιβολή αναγκαστικής κατάσχεσης για ενήμερο χρέος της εταιρίας πληροφορήθηκαν περί τα τέλη Σεπτεμβρίου 2010 οι λοιποί ομόρρυθμοι εταίροι της (αιτούντες), εκ των οποίων ο δεύτερος (Ε. Κ.) ήταν ο διαχειριστής της, καθότι η καθ' ης δεν τους είχε ενημερώσει για το σχετικό έγγραφο που παρέλαβε, ως άλλωστε δεν αρνείται και η ίδια, παραδεχόμενη ότι προέβη στην ως άνω ενέργεια προς εξυπηρέτηση του ατομικού της συμφέροντος. Στη συνέχεια η επιβολή της άνω κατάσχεσης αποτέλεσε την αιτία έναρξης σφοδρής αντιδικίας της καθ' ης με τους λοιπούς εταίρους και ρήξης των σχέσεών τους, καθώς τα οικονομικά της εταιρίας δεν επέτρεπαν να εξοφληθεί πλήρως και άμεσα όλο το άνω χρέος της προς την Δ.Ο.Υ….. ώστε να αρθεί η κατάσχεση. Η καθ' ης, η οποία είχε μηδενίσει ουσιαστικά τη ρευστότητα της εταιρίας, αξίωσε από τους συνεταίρους της να βγει το άνω εταιρικό χρέος από το όνομά της, καίτοι δεν επρόκειτο για δικό τους χρέος αλλά για εταιρικό και επιπλέον διαμαρτυρόταν ότι "την έριχναν στα οικονομικά", γι' αυτό και δεν ελάμβανε ρευστό από κέρδη της εταιρίας. Μάλιστα, τον Απρίλιο του 2013 κατέθεσε εναντίον της εταιρίας και των συνεταίρων της αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, με την οποία ζήτησε να της χορηγηθούν αντίγραφα των οικονομικών στοιχείων της εταιρίας, να διενεργηθεί έλεγχος στα στοιχεία αυτά από λογιστή της επιλογής της και να της επιτραπεί η είσοδος στις εταιρικές εγκαταστάσεις (έδρα, γραφεία, αποθήκες, εργοστάσιο). Στην κίνηση αυτή προέβη χωρίς να της έχει απαγορευτεί η είσοδος στις εταιρικές εγκαταστάσεις και η πρόσβαση στα οικονομικά στοιχεία της εταιρίας, παρά μόνο στα στοιχεία του πελατολογίου της, για το λόγο ότι ο υιός της Ν. Κ. του Χ. από το έτος 2005 είχε ιδρύσει και λειτουργούσε ως αποκλειστικός επιχειρηματίας την εταιρία "...", η οποία είχε παρόμοιο αντικείμενο, και οι συνεταίροι της θεωρούσαν ότι υπήρχε η πιθανότητα να εκμεταλλευτεί ανταγωνιστικά το πελατολόγιο της ομόρρυθμης εταιρίας τους, ενόψει και του ότι την περίοδο εκείνη αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, λόγω των οποίων μάλιστα το Μάιο του 2014 τέθηκε υπό εκκαθάριση.

Επί της άνω αίτησης της καθ' ης εκδόθηκε η με αριθμό 1910/2013 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία, λαμβάνοντας υπόψη τη συναίνεση των αιτούντων στα αιτήματα ελεύθερης εισόδου της στις εταιρικές εγκαταστάσεις και χορήγησης οικονομικών στοιχείων, έκανε δεκτή την αίτηση, διατάσσοντας όμως να μη χορηγηθούν στην καθής τα στοιχεία του πελατολογίου της εταιρίας, για να προστατευθούν τα συμφέροντα της τελευταίας από την άνω μονοπρόσωπη ε.π.ε. του υιού της καθ' ης. Μετά την έκδοση της άνω απόφασης η καθ' ης μετέβαινε πιο συχνά στα γραφεία της εταιρίας, όπου παρέμενε επί μακρόν χωρίς να εργάζεται, απασχολώντας το προσωπικό με ερωτήσεις και παρατηρήσεις κατά την εργασία του και προκαλώντας εντάσεις και επεισόδια. Μάλιστα, τον Ιανουάριο του 2015 κατήγγειλε την εταιρία στη Διεύθυνση Οικονομικής Αστυνομίας (Δ.Ο.Α.) για φορολογικές παραβάσεις (πλαστά τιμολόγια, εικονικές πωλήσεις, έλλειψη σωμάτων επιταγών σε συγκεκριμένο λογαριασμό της κ.ά.), συνεπεία της οποίας στις 26-2-2015 διενεργήθηκε με την παρουσία της οικονομικός έλεγχος στην εταιρία από ελεγκτές της άνω υπηρεσίας, οι οποίοι δεν διαπίστωσαν τη βασιμότητα των καταγγελομένων, παρά μόνο τη μη καταβολή φόρου μισθωτών υπηρεσιών για τα έτη 2012 και 2013, ο οποίος δεν είχε πληρωθεί εν γνώσει της εταιρίας, λόγω οικονομικής της δυσχέρειας, την οποία γνώριζε η καθ' ης. Η άνω συμπεριφορά, η οποία δεν συνάδει με την υποχρέωση πίστης και εχεμύθειας, δεν ήταν μέσα στα αναμενόμενα πλαίσια ανοχής και επιδίωξης του εταιρικού σκοπού, ενώ κλόνισε απρόκλητα την απαραίτητη για τη διατήρηση της εταιρικής σχέσης αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ των μερών. Επομένως, η συμπεριφορά αυτή συνιστά υπαίτια παράβαση των εταιρικών της υποχρεώσεων και συντρέχει σπουδαίος λόγος για τον αποκλεισμό της από την εταιρία, καθώς οι ενέργειές της καταδεικνύουν ότι προασπίσθηκε συστηματικά και επί μακρόν το ατομικό της συμφέρον σε βάρος του εταιρικού, επηρεάζοντας την εταιρική σχέση σε τέτοιο βαθμό, ώστε κατά την καλή πίστη και τα χρηστά ήθη να καθίσταται η συνέχισή της μη ανεκτή, όπως κρίθηκε και με την εκκαλούμενη απόφαση".

Με το δεύτερο λόγο της αιτήσεως αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι το Εφετείο εσφαλμένα δέχθηκε με την προσβαλλόμενη απόφασή του ότι ο σπουδαίος λόγος για τον αποκλεισμό της από την ως άνω ομόρρυθμη εταιρεία στοιχειοθετείται σε περιστατικά που έλαβαν χώρα το έτος 2010, δηλαδή πριν την έναρξη ισχύος του ν. 4072/2012, που με τη διάταξη του άρθρου 263 αυτού προβλέφθηκε για πρώτη φορά ο αποκλεισμός εταίρου από ομόρρυθμη εταιρεία και ανεπιτρέπτως το Εφετείο εφάρμοσε αναδρομικά τη διάταξη του παραπάνω άρθρου. Ο λόγος αυτός από το άρθρο 559 αρ. 1 ΚΠολΔ, είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί, καθόσον το Εφετείο ορθά εφάρμοσε το ν. 4072/2012, η επίμαχη διάταξη του οποίου (άρθρο 263 αυτού) έχει, σύμφωνα με όσα προεκτέθηκαν, αναδρομική εφαρμογή στη συγκεκριμένη περίπτωση. Και τούτο γιατί, όπως κρίθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση, τα αναφερόμενα σε αυτή περιστατικά του έτους 2010 σε συνδυασμό με εκείνα των ετών 2013 και 2015, που αναφέρονται αναλυτικά στην ως άνω απόφαση και ανάγονται όλα στο πρόσωπο της αναιρεσείουσας, συνιστούν σπουδαίο λόγο, ο οποίος έχει το στοιχείο της μονιμότητας και επηρεάζει αρνητικά τη λειτουργία της εταιρείας.

Από τα άρθρα 259 παρ. 1 εδ. ε' και 260 του ν. 4072/2012 προκύπτει ότι στην εταιρική σύμβαση ομόρρυθμης εταιρείας είναι δυνατό να προβλέπεται ότι σε περίπτωση θανάτου εταίρου, η εταιρεία θα εξακολουθήσει συνεχιζόμενη είτε μεταξύ των λοιπών εταίρων, είτε μεταξύ τούτων και των κληρονόμων του αποβιώσαντος εταίρου, οι οποίοι στην περίπτωση αυτή υποκαθίστανται αυτοδίκαια στη θέση και την εταιρική μερίδα του αποβιώσαντος εταίρου.

Στην προκειμένη περίπτωση με την προσβαλλόμενη απόφαση έγιναν δεκτά τα ακόλουθα σε σχέση με την υποκατάσταση του αποβιώσαντος αρχικού πρώτου των αιτούντων Δ. Κ.: "Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι την 30-12-2015 απεβίωσε άνευ διαθήκης ο ομόρρυθμος εταίρος Δ. Κ. του Ν.... του οποίου μοναδικός εξ αδιαθέτου κληρονόμος κατέστη ο υιός του-πρώτος καλών Ν. Κ., ο οποίος αποδέχθηκε τη κληρονομία, στην οποία συμπεριλαμβανόταν και το ποσοστό συμμετοχής του ανωτέρω αποβιώσαντος πατρός του στην ομόρρυθμη εταιρεία "... Ο.Ε.", όπως τούτο προκύπτει από την ενεργό ανάμειξή του σ' αυτήν, αλλά και από την υπ' αριθμ. ….51/24-02-2016 δήλωση φόρου κληρονομίας που υπέβαλε προς τη Δ.Ο.Υ. …... Ακολούθως, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 9 του καταστατικού της εταιρείας, όπου επί λέξει αναφέρεται ότι "εν περιπτώσει , ο μη γένοιτο, θανάτου τινός των εταίρων η εταιρεία δεν θα διαλύεται, αλλά θα εξακολουθήσει υφιστάμενη μεταξύ των επιζώντων συνεταίρων και της τυχόν συζύγου και τέκνων του αποβιώσαντος, υποχρεουμένης εντός διμήνου από του θανάτου να δηλώσει προς την εταιρεία εάν επιθυμεί να μετέχει ταύτης...", ο πρώτος καλών απηύθυνε προς την εταιρεία "... Ο.Ε.", νόμιμα εκπροσωπούμενη από τον δεύτερο αιτούντα, την από 29-02-2016 δήλωσή του περί επιθυμίας του να μετέχει στην εταιρία και επιπλέον υπέβαλε νόμιμα και προς την αρμόδια υπηρεσία Γ.Ε.Μ.Η. όλα τα νομιμοποιητικά του έγγραφα ως καθολικού διαδόχου του πατρός του και αρχικού εταίρου Δ. Κ., ώστε να δύναται να αντιτάξει την ιδιότητά του ως ομορρύθμου εταίρου της άνω εταιρείας και έναντι των καλόπιστων τρίτων...".

Μετά από αυτά το Εφετείο απέρριψε ως μη νόμιμο των πρώτο λόγο έφεσης της εκκαλούσας-αναιρεσείουσας, με τον οποίο η τελευταία ισχυρίσθηκε ότι εσφαλμένα το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο είχε απορρίψει ως μη νόμιμο τον ισχυρισμό της, που είχε υποβάλλει και πρωτόδικα, ότι ο πρώτος των εφεσιβλήτων δεν νομιμοποιείται ενεργητικά να συνεχίζει την παρούσα δίκη ως μόνος καθολικός διάδοχος του αποβιώσαντος πατρός του Δ. Κ., για το λόγο ότι ουδέποτε απέκτησε την ιδιότητα του ομορρύθμου εταίρου, καθότι, αφενός δεν υπογράφηκε εταιρική σύμβαση για την είσοδό του στην εταιρεία στη θέση του αποβιώσαντος πατρός του, και αφετέρου ήταν συνεταίρος σε ανταγωνιστική εταιρεία κατά παράβαση του άρθρου 5 του καταστατικού της οικογενειακής εταιρείας τους, που απαγορεύει τη συμμετοχή των εταίρων της σε άλλη σχετική με το σκοπό αυτής εταιρεία. Με αυτά που δέχθηκε το Εφετείο δεν παραβίασε με εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή τις διατάξεις των άρθρων 741 ΑΚ, 252, 256, 263 και 267 του ν. 4072/2012. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στη νομική σκέψη της παρούσας, ο πρώτος των αναιρεσιβλήτων υπεισήλθε αυτοδικαίως, ως μόνος εξ αδιαθέτου κληρονόμος του πατέρα του, στην εταιρική θέση αυτού, ως ομόρρυθμος εταίρος της εταιρείας "... Ο.Ε.", ενώ, τυχόν συμμετοχή του σε ανταγωνιστική εταιρεία, δεν συνεπάγεται αυτοδίκαιη αποβολή του από την ομόρρυθμη εταιρεία, παρά μόνο δικαίωμα των λοιπών εταίρων να αξιώσουν από αυτόν αποζημίωση ή λύση της εταιρείας ή αποκλεισμό του από αυτήν.

Επομένως είναι αβάσιμος και απορριπτέος ο τρίτος λόγος αναίρεσης από τον αριθμό 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ. Περαιτέρω, με τα παραπάνω που δέχθηκε το Εφετείο, διέλαβε στην απόφασή του πλήρεις, σαφείς και όχι αντιφατικές αιτιολογίες, που καθιστούν εφικτό τον αναιρετικό έλεγχο ως προς την ορθότητα ή μη της εφαρμογής των διατάξεων που προβλέπουν τον αποκλεισμό εταίρου ομόρρυθμης εταιρείας. Ειδικότερα αναφέρει περιστατικά που ανάγονται στο πρόσωπο της αναιρεσείουσας και στοιχειοθετούν σπουδαίο λόγο, ο οποίος δικαιολογεί τον αποκλεισμό της από την εταιρεία. Πιο συγκεκριμένα, προκειμένου η αναιρεσείουσα να λάβει φορολογική ενημερότητα, προκάλεσε, λόγω της ύπαρξης ενήμερης και ρυθμισμένης οφειλής της άνω ομόρρυθμης εταιρείας προς την … Δ.Ο.Υ. …, ύψους 35.752,40 ευρώ, την επιβολή από την εν λόγω ΔΟΥ κατάσχεσης σε ακίνητο της εταιρείας, χωρίς να ενημερωθούν οι λοιποί εταίροι και κυρίως ο διαχειριστής αυτής (β' αναιρεσίβλητος) με δυσμενείς συνέπειες στην οικονομική κατάσταση και τη λειτουργία της εταιρείας, με αποτέλεσμα τη διατάραξη των προσωπικών σχέσεων μεταξύ των συνεταίρων και την έναρξη σφοδρής αντιπαράθεσης της αναιρεσείουσας με τους λοιπούς εταίρους. Οι αντεγκλήσεις συνεχίσθηκαν μέχρι το μήνα Απρίλιο 2013, όταν η αναιρεσείουσα κατέθεσε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων εναντίον της εταιρείας και των συνεταίρων, με την οποία ζήτησε να της χορηγηθούν αντίγραφα των οικονομικών στοιχείων της εταιρείας, να διενεργηθεί έλεγχος στα στοιχεία αυτά από λογιστή της επιλογής της και να της επιτραπεί η είσοδος στις εταιρικές εγκαταστάσεις, παρόλο που δεν της είχε απαγορευθεί η είσοδος στις εταιρικές εγκαταστάσεις και η πρόσβαση στα οικονομικά στοιχεία της εταιρείας, παρά μόνο στα στοιχεία του πελατολογίου της, επί της αιτήσεως δε αυτής εκδόθηκε η υπ' αριθμ. 1910/2013 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, με την οποία, λαμβάνοντας υπόψη και τη συναίνεση των αναιρεσιβλήτων, έκανε δεκτή την αίτηση ως προς τα αιτήματα της ελεύθερης εισόδου της στις εταιρικές εγκαταστάσεις και της χορήγησης οικονομικών στοιχείων, ενώ με την εν λόγω απόφαση διατάχθηκε να μην της χορηγηθούν στοιχεία του πελατολογίου της εταιρείας για να προστατευθούν τα συμφέροντα της τελευταίας από ανταγωνιστική και με το ίδιο αντικείμενο εταιρεία του υιού της αναιρεσείουσας. Και μετά την έκδοση της ως άνω απόφασης η αναιρεσείουσα εξακολούθησε να προκαλεί εντάσεις και επεισόδια στο χώρο των εγκαταστάσεων της εταιρείας και τον Ιανουάριο του 2015 την κατήγγειλε στη Διεύθυνση Οικονομικής Αστυνομίας (Δ.Ο.Α.) για έκδοση πλαστών τιμολογίων, εικονικών πωλήσεων, έλλειψη σωμάτων επιταγών σε συγκεκριμένο λογαριασμό της κ.λπ., καταγγελία που δεν επιβεβαιώθηκε κατά τον έλεγχο που διενήργησαν στις 26-2-2015 ελεγκτές της ως άνω Υπηρεσίας. Επομένως είναι αβάσιμοι και πρέπει να απορριφθούν οι σχετικοί τέταρτος, πέμπτος και έκτος λόγοι αναίρεσης από τους αριθμούς 1 και 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔ.

Κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 281 ΑΚ, με την οποία ορίζεται ότι η άσκηση του δικαιώματος απαγορεύεται, αν αυτή υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του δικαιώματος, καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος υπάρχει και όταν από την προηγούμενη συμπεριφορά του δικαιούχου ή από την πραγματική κατάσταση που διαμορφώθηκε ή από τις περιστάσεις που μεσολάβησαν η εκ των υστέρων άσκηση του δικαιώματος έρχεται σε προφανή αντίθεση προς τις ευθύτητα και εντιμότητα που πρέπει να κρατούν στις συναλλαγές προς τα επιβαλλόμενα χρηστά συναλλακτικά ήθη ή προς τον κοινωνικό και οικονομικό σκοπό του δικαιώματος, έτσι ώστε η ενάσκησή του να προσκρούει στην περί δικαίου και ηθικής αντίληψη του μέσου κοινωνικού ανθρώπου (ΑΠ 1388/2015). Εξάλλου, στα πλαίσια της προστασίας του νομικού προσώπου της ομόρρυθμης εταιρείας από τη λύση και υπό το πρίσμα των διατάξεων των άρθρων 259 επ. του ν. 4072/2012, ο αποκλεισμός εταίρου μπορεί να ζητηθεί αν συντρέχει σπουδαίος λόγος στο πρόσωπο εταίρου, χωρίς να απαιτείται ο λόγος αυτός να είναι και υπαίτιος. Ειδικότερα, η αδυναμία συνεργασίας μεταξύ των εταίρων συνιστά σπουδαίο λόγο που μπορεί να οδηγήσει στη λύση της εταιρείας, λόγω του προσωπικού χαρακτήρα που έχει η ομόρρυθμη εταιρεία και της ξεχωριστής σημασίας που έχει το προσωπικό στοιχείο στις σχέσεις μεταξύ των εταίρων και, συνακόλουθα, στην εύρυθμη λειτουργία της εταιρείας. Λαμβάνοντας δε υπόψη την αρχή διατήρησης της επιχείρησης και δεδομένου ότι για τον αποκλεισμό δεν απαιτείται υπαιτιότητα, μπορεί να διαταχθεί αντί της λύσης ο αποκλεισμός του εταίρου από την εταιρεία, εάν η συνέχιση της δραστηριότητάς της είναι εφικτή και επωφελής με τη συμμετοχή των υπολοίπων εταίρων.

Στην προκειμένη περίπτωση με τον έβδομο και τελευταίο λόγο αναιρέσεως η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι με ανεπαρκείς αιτιολογίες η προσβαλλόμενη απόφαση απέρριψε την ένσταση καταχρηστικής ασκήσεως της ένδικης αιτήσεως, που είχε προβάλλει νόμιμα πρωτοδικώς και επανέφερε στο Εφετείο με τον τέταρτο λόγο εφέσεως, την οποία θεμελίωσε: α) στο ότι η δημιουργία και η ανοδική οικονομική πορεία της ομόρρυθμης εταιρείας οφείλεται κυρίως στην εργασία και στους κόπους του αποβιώσαντος στις 10-1-2014 συζύγου της Χ. Κ., β) στο ότι από την είσοδό της στην εταιρεία στις 17-5-2010 ο δεύτερος των αιτούντων και διαχειριστής της εταιρείας δήλωνε ότι η εταιρεία είχε μόνο ζημιές και αρνιόταν να της αποδώσει τα αναλογούντα κέρδη από τη συμμετοχή της ως εταίρου και να της παράσχει τη νόμιμη πληροφόρηση για την πορεία των εταιρικών υποθέσεων, γ) ότι ο διαχειριστικός έλεγχος που η ίδια διενήργησε στην ομόρρυθμη εταιρεία αποκάλυψε 1) απαιτήσεις της εταιρείας έναντι των εταίρων στις 31-12-2012 ποσού 428.000 ευρώ και 2) οφειλές της εταιρείας προς τη ΔΟΥ …, προς το ΙΚΑ και προς το προσωπικό της, ύψους 154.202,16 ευρώ, 98.101,43 ευρώ και 66.602,29 ευρώ, αντίστοιχα, και δ) ότι τα τέκνα των αρχικών αιτούντων Ν. Κ. του Ε. και Ν. Κ. του Ε. συνέστησαν στις 17-5-2014 την εταιρεία "...", που έχει το ίδιο εμπορικό αντικείμενο, προκειμένου να υποδεχθεί με τρόπο νομιμοφανή την εμπορική δραστηριότητα και τα αντίστοιχα κέρδη της ομόρρυθμης εταιρείας, καθώς συνήφθη μεταξύ των άνω εταιρείων η από 11-8-2014 σύμβαση αποκλειστικής συνεργασίας, βάσει της οποίας η ομόρρυθμη εταιρεία τους παρέδωσε έκτοτε και μέχρι σήμερα χωρίς αντάλλαγμα για χρήση το εργοστάσιο με όλο το μηχανολογικό του εξοπλισμό, το εργατοτεχνικό προσωπικό, τα αυτοκίνητα, τις αποθήκες, τα γραφεία, το σήμα με την ιστοσελίδα, μεγάλο μέρος της εμπορικής δραστηριότητάς της και τους πελάτες της στην κεφαλαιουχική εταιρεία, προκαλώντας στην ομόρρυθμη εταιρεία περιουσιακή ζημία που ανήλθε σε 46.126,04 ευρώ για τη χρήση 2014 και σε 22.060,70 ευρώ για τη χρήση 2015, ποσά που οι ίδιοι ωφελήθηκαν μέσω της ως άνω κεφαλαιουχικής εταιρείας. Με την προσβαλλόμενη απόφασή του το Εφετείο έκρινε ότι ο ως άνω ισχυρισμός, ως προς τα στοιχεία α', β' και γ', δεν αποτελεί καταχρηστική άσκηση δικαιώματος αλλά αιτιολογημένη άρνηση της αίτησης ως προς την ύπαρξη και την άσκηση του δικαιώματος των αντιδίκων της, ως προς δε το στοιχείο δ' είναι απορριπτέος ελλείψει ενεργητικής νομιμοποίησης αυτής.

Ο ισχυρισμός αυτός, όπως προβάλλεται, είναι μη νόμιμος καθόσον τα επικαλούμενα από την αναιρεσείουσα περιστατικά δεν συνιστούν καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος των αιτούντων-αναιρεσιβλήτων στην άσκηση της αιτήσεως, με την οποία επιδιώκεται ο αποκλεισμός της καθής η αίτηση-αναιρεσείουσας από την άνω ομόρρυθμη εταιρεία, γιατί συντρέχει στο πρόσωπό της, ως εταίρου, σπουδαίος λόγος, τα περιστατικά δε αυτά μπορούσαν να αποτελέσουν περιεχόμενο αιτήσεως της αναιρεσείουσας περί λύσεως της ομόρρυθμης εταιρείας ή περί αποκλεισμού των λοιπών εταίρων από την ομόρρυθμη εταιρεία. Επομένως, το Δικαστήριο της ουσίας που απέρριψε την ως άνω ένσταση, έστω και με διαφορετική αιτιολογία, δεν υπέπεσε στην πλημμέλεια του άρθρου 559 αρ. 19 ΚΠολΔ και ο σχετικός έβδομος λόγος αναιρέσεως είναι απορριπτέος ως αβάσιμος.

Με βάση τα παραπάνω αναφερόμενα, πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, κατά παραδοχή ως βάσιμου του πρώτου λόγου αναίρεσης, προκειμένου να ερευνηθούν οι πρόσθετοι λόγοι της εφέσεως και κατά το μέρος αυτό θα παραπεμφθεί η υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο Δικαστήριο που θα συγκροτηθεί από άλλο δικαστή (άρθρο 580 παρ. 3 ΚΠολΔ) και να διαταχθεί η επιστροφή του καταβληθέντος παραβόλου στην αναιρεσείουσα (άρθρο 495 παρ. 4 ΚΠολΔ). Τέλος, τα δικαστικά έξοδα της παρούσας δίκης πρέπει, λόγω της μερικής νίκης και μερικής ήττας των διαδίκων μερών, να επιβληθούν κατά ένα μέρος σε βάρος των αναιρεσιβλήτων και να συμψηφιστούν κατά το υπόλοιπο (άρθρα 178 παρ. 1, 183 ΚΠολΔ), κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Αναιρεί εν μέρει κατά τα αναφερόμενα στο σκεπτικό, την υπ' αριθμ. 639/2017 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Πειραιά.

Παραπέμπει την υπόθεση κατά το μέρος που αναιρέθηκε στο ίδιο Δικαστήριο που θα συγκροτηθεί από άλλο δικαστή.

Διατάσσει την επιστροφή του παραβόλου στην αναιρεσείουσα. Και

Καταδικάζει τους αναιρεσιβλήτους στην πληρωμή μέρους της δικαστικής δαπάνης της αναιρεσείουσας, την οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 11 Ιανουαρίου 2019.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 15 Φεβρουαρίου 2019.

Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ   Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ