Συνθετη Αναζητηση Νομοθεσιας - Νομολογιας

Νομοθεσία

ΑΞΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΑΚΥΡΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΙΣΘΩΣΗΣ ΕΡΓΟΥ – ΕΛΛΕΙΨΗ ΝΟΜΙΜΗΣ ΑΙΤΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟΥ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ

Α.Π. 937/2019    (Α1, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ)


ΑΞΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΑΚΥΡΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΙΣΘΩΣΗΣ ΕΡΓΟΥ – ΕΛΛΕΙΨΗ ΝΟΜΙΜΗΣ ΑΙΤΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟΥ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ – ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΑΥΤΟΥΣΙΑΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΧΗΣ ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ ΧΩΡΑ ΧΩΡΙΣ ΝΟΜΙΜΗ ΑΙΤΙΑ ΤΟΤΕ Η ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΣΤΗΝ ΧΡΗΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΣΧΕΘΕΝΤΟΣ ΕΡΓΟΥ ΑΝ Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΗΤΑΝ ΕΓΚΥΡΗ – Ορθώς το Εφετείο δέχτηκε ότι η αναιρεσίβλητη - ενάγουσα εκτέλεσε και παρέδωσε το έργο, που ανέλαβε με άκυρη σύμβαση με την προκάτοχο του αναιρεσείοντος και συνεπώς το τελευταίο οφείλει να καταβάλει στην αναιρεσίβλητη - ενάγουσα το ποσό που το τελευταίο θα υποχρεούτο να καταβάλει για την εκτέλεση του ίδιου έργου, με βάση έγκυρη σχετική σύμβαση και κατά το οποίο επομένως ωφελήθηκε, εξοικονομώντας αντίστοιχη δαπάνη καθιστάμενο έτσι κατά το προαναφερόμενο συνολικό ανεξόφλητο ποσό της αμοιβής, αδικαιολογήτως πλουσιότερο σε βάρος της περιουσίας της αναιρεσίβλητης – ενάγουσας – Απόρριψη λόγου αναίρεσης (904, 908, 681 ΑΚ)  

ΣΦΑΛΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΗΣ ΥΛΙΚΗΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ Ή ΑΝΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ – ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΛΙΚΗ ΑΝΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΑΛΛΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ – Η προβαλλόμενη αιτίαση δεν αναφέρεται σε σφάλμα του δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου αναφορικά με τη δική του αρμοδιότητα να επιληφθεί της έφεσης αρμοδίως αφού το Μονομελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, αρμοδίως δίκασε έφεση κατά απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης – Απαράδεκτο λόγου (48, 19 ΚΠολΔ)


Αριθμός 937/2019

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Α1' Πολιτικό Τμήμα

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Γεώργιο Λέκκα Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αθανάσιο Καγκάνη, Αλτάνα Κοκκοβού, Αγγελική Τζαβάρα και Μαρία Κουβίδου - Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του, στις 21 Ιανουαρίου 2019, με την παρουσία και του Γραμματέα Γεωργίου Φιστούρη, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου (Ο.Τ.Α. Β' Βαθμού) με την επωνυμία "ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ" που εδρεύει στην Θεσσαλονίκη και εκπροσωπείται νόμιμα, το οποίο εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Γεώργιο Δανιήλ και δεν κατέθεσε προτάσεις.
Της αναιρεσιβλήτου: Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία "... Α.Ε.", που εδρεύει στην …. και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Αναστάσιο Γακίδη με δήλωση κατ' άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ και κατέθεσε προτάσεις.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 20/7/2012 αγωγή της ήδη αναιρεσιβλήτου, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 25327/2013 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 1664/2017 του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί το αναιρεσείον με την από 19/9/2017 αίτησή του.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Με την κρινόμενη αίτηση αναίρεσης, προσβάλλεται η 1664/2017 τελεσίδικη απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία. Με την απόφαση αυτή ,το ανωτέρω Δικαστήριο δέχτηκε τυπικά και απέρριψε κατ' ουσίαν την από 10-2-2014 έφεση του αναιρεσείοντος, ΝΠΔΔ κατά της 25327/2013 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, με την οποία έγινε δεκτή η από 20-7-2012 αγωγή της αναιρεσίβλητης και υποχρεώθηκε το αναρεσείον να καταβάλει στην αναιρεσείουσα το ποσό των 139.848,39 ευρώ, νομιμότοκα από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση, οφειλόμενο από άκυρη σύμβαση μίσθωσης έργου, με βάση τις διατάξεις για τον αδικαιολόγητο πλουτισμό.

Η αίτηση αναίρεσης ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 552, 553, 556, 558, 564, 566§1 ΚΠολΔ), είναι συνεπώς παραδεκτή (άρθρα 577 παρ. 1 ΚΠολΔ) και πρέπει να ερευνηθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 577 παρ. 3 ΚΠολΔ).

Κατά την διάταξη του άρθρου 559 αριθ. 1 του ΚΠολΔ, αναίρεση επιτρέπεται, μόνον αν παραβιάστηκε κανόνας του ουσιαστικού δικαίου, στον οποίο περιλαμβάνονται και οι ερμηνευτικοί κανόνες των δικαιοπραξιών. Ο κανόνας δικαίου παραβιάζεται, αν δεν εφαρμοστεί, (ενώ συνέτρεχαν οι πραγματικές προϋποθέσεις για την εφαρμογή του, ή αν εφαρμοστεί, ενώ δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αυτές, καθώς και αν εφαρμοστεί εσφαλμένα, η δε παραβίαση εκδηλώνεται είτε με ψευδή ερμηνεία, είτε με κακή εφαρμογή, δηλαδή με εσφαλμένη υπαγωγή (Ολ. ΑΠ 7/2006, Ολ ΑΠ 4/2005). Με το λόγο αναίρεσης από τον αριθμό 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ (παραβίαση κανόνα του ουσιαστικού δικαίου), ελέγχονται τα σφάλματα του δικαστηρίου κατά την εκτίμηση του νόμω βάσιμου της αγωγής ή των ισχυρισμών των διαδίκων, καθώς και τα νομικά σφάλματα κατά την έρευνα της ουσίας της διαφοράς. Ελέγχεται, δηλαδή, αν η αγωγή, ένσταση κ.λπ. ορθώς απορρίφθηκε ως μη νόμιμη ή αν, κατά παράβαση ουσιαστικού κανόνα δικαίου, έγινε δεκτή ως νόμιμη ή απορρίφθηκε ή έγινε δεκτή κατ ουσίαν (Ολ. ΑΠ 10/2011, ΑΠ 2/2011).

Περαιτέρω κατά το άρθρο 904 παρ. 1 ΑΚ: "Όποιος έγινε πλουσιότερος χωρίς νόμιμη αιτία ατιό χην περιουσία ή με ζημία άλλου έχει υποχρέωση να αποδώσει την ωφέλεια. Η υποχρέωση αυτή γεννιέται ιδίως σε περίπτωση παροχής αχρεώστητης ή παροχής για αιτία που δεν επακολούθησε ή έληξε ή αιτία παράνομη ή ανήθικη", κατά δε το άρθρο 908 εδ. α' Α. Κ.: "Ο λήπτης οφείλει να αποδώσει το πράγμα που έλαβε ή το αντάλλαγμα που τυχόν έλαβε από αυτό".

Από το συνδυασμό των πιο πάνω διατάξεων προκύπτει, ότι, σε περίπτωση που εκτελείται και παραδίδεται έργο ή παρέχονται εργασίες ή υπηρεσίες με άκυρη σύμβαση, "ο αντισυμβαλλόμενος" του παρέχοντος, που δέχεται το έργο ή τις υπηρεσίες ,στο πλαίσιο της άκυρης σύμβασης, η οποία συνιστά απλά τη βασική προϋπόθεση της έλλειψης νόμιμης αιτίας, υποχρεούται να αποδώσει την ωφέλεια, που απέκτησε χωρίς νόμιμη αιτία και που συνίσταται, σε περίπτωση αδυναμίας αυτούσιας απόδοσης της παροχής που έλαβε χώρα χωρίς νόμιμη αιτία, στη χρηματική αποτίμηση του παρασχεθέντος έργου ή της παρασχεθείσας εργασίας ή υπηρεσίας και στη δαπάνη που εξοικονόμησε, στην οποία θα υποβαλλόταν, εάν την εκτέλεση του ίδιου έργου ή της εργασίας ανέθετε, με έγκυρη σύμβαση, σε άλλο πρόσωπο, το οποίο θα διέθετε τα ίδια επαγγελματικά προσόντα και ικανότητες( ΑΠ 1537/2014,ΑΠ 1607/2014, ΑΠ 435/2013 ). Ο ως άνω γενικός κανόνας του άρθρου 904 ΑΚ, που απορρέει από τις κοινωνικές αντιλήψεις περί ισότητας και επιείκειας, έχει εφαρμογή και επί του Δημοσίου και των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, αφού υπέρ αυτών δεν καθιερώνεται εξαίρεση με τη διάταξη αυτή ή με άλλη (Ολομ. ΑΠ 218/1977).

Στην προκείμενη περίπτωση το Μονομελές Εφετείο Θεσσαλονίκης με την προσβαλλόμενη 1664/2017 απόφασή του δέχθηκε, κατά το ενδιαφέρον την κρινόμενη υπόθεση μέρος της , τα ακόλουθα : "Δυνάμει συμβάσεων έργου ,που καταρτίστηκαν κατά τα έτη 2006 και 2007 η ενάγουσα και η τέως Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κιλκίς ,της οποίας οιονεί καθολικός διάδοχος είναι το εναγόμενο ΝΠΔΔ με την επωνυμία "Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας", η ενάγουσα ανέλαβε για λογαριασμό της ως άνω αντισυμβαλλόμενής της την εκτέλεση δημόσιων έργων στο Νομό ….και δη, την κατασκευή στέγης από λαμαρίνα γαλβαλουμίνιου στο 1° ΣΕΚ-ΙΕΚ , τη συντήρηση υποστυλωμάτων του 2ου TEE Κιλκίς και την κατασκευή στέγης Γυμνασίου - Λυκείου Ευρωπού. Το έτος 2007 και ενόσω η ενάγουσα εκτελούσε τα παραπάνω έργα, της ζητήθηκε από την ως άνω αντισυμβαλλόμενή της, τέως Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κιλκίς, να εκτελέσει και τις εργασίες κατασκευής του στεγάστρου του γηπέδου ….. Παρά το γεγονός ότι δεν καταρτίστηκε έγκυρη έγγραφη σύμβαση για την εκτέλεση του ανωτέρω έργου, η ενάγουσα συνέταξε σχετική στατική μελέτη προϋπολογισμού 193.000,00 ευρώ, η οποία εγκρίθηκε με την υπ . αριθμ.Τ758/29-1-2007 απόφαση της Δ/νσης Τεχνικών Υπηρεσιών της τέως Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κιλκίς, την οποία επικαλείται και προσκομίζει η ενάγουσα και προχώρησε στην εκτέλεση του έργου με την άτυπη επίβλεψη του μηχανικού της τότε Δ/νσης Τεχνικών Υπηρεσιών της τέως Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κιλκίς, Χ. Π.. Συγκεκριμένα προέβη σε εργασίες εκσκαφής σε εδάφη γαιώδη- ημιβραχώδη, κατασκευής υποστυλωμάτων και πελμάτων και χαλύβδινους οπλισμούς σε σιδηροκατασκευές από κοιλοδοκούς και επιστεγάσεις με λαμαρίνα με τραπεζοειδείς πτυχώσεις, όπως οι ανωτέρω εργασίες επιμετρήθηκαν και καταγράφηκαν αναλυτικά αρχικά στις 27-9-2007 και, στη συνέχεια, επιμετρήθηκαν εκ νέου στον από 6-7-2012 πίνακα αναλυτικής επιμέτρησης εργασιών ,ο οποίος θεωρήθηκε και από τον ανωτέρω επιβλέποντα μηχανικό Χ. Π. ,τους οποίους πίνακες επικαλείται και προσκομίζει η ενάγουσα. Με βάση τους πίνακες αυτούς ,το σύνολο της δαπάνης των υλικών και των εργασιών αυτών ανήλθε συνολικά στο ποσό των 139.848,39 ευρώ.

Όλα τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά εκτίθενται και στην υπ αριθμ. ...44/254/22-2-2013 έκθεση απόψεων της Γενικής Διεύθυνσης Αναπτυξιακού Προγραμματισμού ,Περιβάλλοντος και Υποδομών- Διεύθυνση Τεχνικών έργων της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας - Περιφερειακής Ενότητας …. που επικαλείται και προσκομίζει η ενάγουσα. Από τα περιστατικά αυτά, πλήρως αποδείχθηκε ότι το παραπάνω έργο κατασκευής του στεγάστρου του γηπέδου ... ,εκτελέστηκε και παραδόθηκε προσηκόντως από την ενάγουσα ,με εργοδότη την τέως Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κιλκίς της οποίας οιονεί καθολικός διάδοχος είναι το ήδη εναγόμενο. Το τελευταίο ισχυρίζεται ότι το έργο αφορούσε την συντήρηση του γηπέδου ... για το οποίο όμως δεν είχε τέτοια αρμοδιότητα η τέως Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κιλκίς, αφού η συντήρηση των δημοτικών γηπέδων ανήκει και συνεχίζει να ανήκει στους Δήμους, των δε εθνικών γηπέδων στην Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και για το λόγο αυτό ,ως διάδοχος της προαναφερθείσας ,δεν νομιμοποιείται παθητικά. Ο ισχυρισμός αυτός πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος κατ'ουσία, καθόσον πλήρως αποδείχθηκε ,κατά τα προεκτεθέντα, ότι πράγματι καταρτίστηκε η ένδικη σύμβαση έργου προφορικά και ότι η ενάγουσα εκτέλεσε και παρέδωσε προσηκόντως το έργο και ως εκ τούτου νομιμοποιείται παθητικά το ήδη εκκαλούν -εναγόμενο ,ως καθολικός διάδοχος του κυρίου του έργου ,ουδεμία δε έννομη επιρροή ασκεί το γεγονός ότι κατά τους ισχυρισμούς του εκκαλούντος δεν είχε αρμοδιότητα για την συντήρηση του γηπέδου η τέως Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κιλκίς καθόσον πρόκειται για άκυρη σύμβαση και ουδόλως ερευνάται η αρμοδιότητα ή μη της τελευταίας.....

Περαιτέρω, ενόψει του ότι ,όπως ήδη έχει λεχθεί, η ένδικη σύμβαση έργου είναι άκυρη ,η εφεσίβλητη -ενάγουσα όμως εκτέλεσε και παρέδωσε το συμφωνηθέν έργο στην τέως Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κιλκίς, της οποίας οιονεί καθολικός διάδοχος είναι το ήδη εκκαλούν-εναγόμενο, έχει αξίωση κατά του εκκαλούντος εναγόμενου κατά τις διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού προς καταβολή του αντίστοιχου ποσού, το οποίο θα υποχρεούτο η πιο πάνω κυρία του έργου να καταβάλει για την εκτέλεση του ίδιου έργου με βάση έγκυρη σχετική σύμβαση και κατά το οποίο επομένως ωφελήθηκε ,εξοικονομώντας αντίστοιχη δαπάνη ,καθιστάμενο έτσι κατά το προαναφερόμενο συνολικό ανεξόφλητο ποσό της αμοιβής ,δηλαδή κατά το ποσό των 139.848,39 ευρώ, αδικαιολογήτως πλουσιότερο σε βάρος της περιουσίας της εφεσίβλητης και το οποίο οφείλει συνεπώς να της καταβάλει, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής ". Με βάση τα ανωτέρω απέρριψε κατ' ουσίαν την έφεση του αναιρεσείοντος κατά της απόφασης του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, το οποίο, κρίνοντας όμοια είχε δεχθεί την αγωγή της αναιρεσίβλητης.

Το Εφετείο με το να δεχτεί ότι η αναιρεσίβλητη - ενάγουσα εκτέλεσε και παρέδωσε το έργο, που ανέλαβε με άκυρη σύμβαση που κατάρτισε με την τέως Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κιλκίς ,της οποίας οιονεί καθολικός διάδοχος είναι το αναιρεσείον -εναγόμενο, το οποίο νομιμοποιείται παθητικά και οφείλει να καταβάλει στην αναιρεσίβλητη - ενάγουσα το ποσό των 139.848,39 ευρώ, που το τελευταίο θα υποχρεούτο να καταβάλει για την εκτέλεση του ίδιου έργου, με βάση έγκυρη σχετική σύμβαση και κατά το οποίο επομένως ωφελήθηκε, εξοικονομώντας αντίστοιχη δαπάνη ,καθιστάμενο έτσι κατά το προαναφερόμενο συνολικό ανεξόφλητο ποσό της αμοιβής, αδικαιολογήτως πλουσιότερο σε βάρος της περιουσίας της αναιρεσίβλητης - ενάγουσας, δεν παραβίασε τη διάταξη του άρθρου 904 Α.Κ., και ορθά την εφάρμοσε στην προκειμένη περίπτωση με την προσβαλλόμενη απόφασή του, αφού πρόκειται για "ωφέλεια" στο πρόσωπο του "αντισυμβαλλομένου" της αναιρεσίβλητης, ήτοι του αναιρεσείοντος - εναγόμενου, ως καθολικού διαδόχου της αρχικά συμβληθείσας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κιλκίς, από παροχή χωρίς αντάλλαγμα προς αυτή εργασιών, στο πλαίσιο άκυρης σύμβασης μίσθωσης έργου. Συνεπώς, όσα αντίθετα υποστηρίζονται από το αναιρεσείον με τον πρώτο λόγο της αίτησης αναίρεσης ,από τον αριθμό 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ ,περί του ότι οφειλέτης του ανωτέρω ποσού είναι ο Δήμος ... ,στον οποίο περιήλθε ο πλουτισμός και ο οποίος νομιμοποιείται παθητικά, κρίνονται αβάσιμα.

Κατά τη διάταξη του άρθρου 559 αρ 5 ΚΠολΔ. αναίρεση επιτρέπεται, αν το δικαστήριο σε περίπτωση καθ ύλην αρμοδιότητας εσφαλμένα δέχτηκε ότι είναι αρμόδιο, ή αναρμόδιο με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 47ή αν το δικαστήριο στο οποίο παραπέμφθηκε η υπόθεση παραβίασε τις διατάξεις του άρθρου 46. Από τη διάταξη αυτή συνάγεται ότι ο ως άνω λόγος αναίρεσης δημιουργείται, μόνον όταν υπάρχει σφάλμα του δικαστηρίου της ουσίας, συνιστάμενο σε παραδοχή υλικής αρμοδιότητας ή αναρμοδιότητας αυτού του ιδίου. Επομένως δεν στοιχειοθετείται ο λόγος αυτός ,όταν το Εφετείο επιλαμβανόμενο έφεσης, που υπάγεται , κατά το άρθρο 19 ΚΠολΔ , στην καθ' ύλην αρμοδιότητά του ,κρίνει εσφαλμένως ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που εξέδωσε την εκκαλούμενη απόφαση ήταν ή δεν ήταν αρμόδιο καθ ύλην, ακόμη και αν το Εφετείο απέρριψε σχετικό λόγο έφεσης περί αναρμοδιότητας του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου (Ολ ΑΠ 5/2003, ΑΠ 1802/2017, ΑΠ 1476/2017, ΑΠ 1192/2010, ΑΠ 138/2008).

Στην προκείμενη περίπτωση , με το δεύτερο λόγο αναίρεσης, το αναιρεσείον προσάπτει στην προσβαλλόμενη απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης ,που δίκασε σε δεύτερο βαθμό έφεση του αναιρεσείοντος κατά της 25327/ 2013 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης , την αιτίαση ότι εσφαλμένα δεν παρέπεμψε την ένδικη αγωγή ,που αφορούσε αξίωση από αδικαιολόγητο πλουτισμό, ,λόγω ακυρότητας της σύμβασης που αφορούσε στην εκτέλεση δημόσιου έργου, στο Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, το οποίο ήταν καθ ύλην αρμόδιο, κατά τις διατάξεις του άρθρου 77 παρί και 2 του ν. 3669/2008 " Κύρωση της νομοθεσίας κατασκευής δημοσίων έργων ". Όμως η προβαλλόμενη αιτίαση δεν αναφέρεται σε σφάλμα του δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου αναφορικά με τη δική του αρμοδιότητα να επιληφθεί της έφεσης αρμοδίως ,αφού το Μονομελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, αρμοδίως, κατά το άρθρο 19 ΚΠολΔ, δίκασε έφεση κατά απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης και συνεπώς , ο ανωτέρω λόγος αναίρεσης είναι απαράδεκτος.

Μετά τα παραπάνω, αφού δεν προβάλλεται άλλος λόγος αναίρεσης, πρέπει να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης ,κατά τις προαναφερόμενες διακρίσεις και να καταδικασθεί το αναιρεσείον, που νικήθηκε , στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσίβλητης, αφού υποβλήθηκε από την τελευταία το σχετικό νόμιμο αίτημα (άρθρα 176, 183,189,191 παρ 2 Κ.Πολ.Δ), τα οποία δεν θα επιβληθούν μειωμένα, καθότι η νομική υποστήριξη του αναιρεσείοντος Ν.Π.Δ.Δ. στον παρόν Δικαστήριο δεν διεξήχθη από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, όπως ορίζεται στη διάταξη του άρθρου 22§§1, 3 του ν. 3693/1957 (ΑΠ 1382/2017, ΑΠ 589/2015).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Απορρίπτει την από 19-9-2017 αίτηση του Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία " ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ" για αναίρεση της 1664/ 2017 απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης .

Καταδικάζει το αναιρεσείον στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσίβλητης, τα οποία ορίζει σε δύο χιλιάδες επτακόσια (2.700) ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 18 Μαρτίου 2019.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 29 Ιουλίου 2019.

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ  Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ