N. 3869/2010 - Καθιέρωση μηδενικών καταβολών και για την εξαίρεση της κύριας κατοικίας

Μ.Π.Καλ. 70/2020

Στην ευνοϊκή ρύθμιση του ν. 3869/2010 υπάγονται όλα ανεξαιρέτως τα χρέη των δανειοληπτών, μεταξύ των οποίων και αυτά προς τον ΟΑΕΔ, πλην εκείνων που ρητά εξαιρούνται από το νόμο αυτό.

Ορισμένο της αίτησης ρύθμισης οφειλών υπερχρεωμένου φυσικού προσώπου. Πότε επέρχεται παραβίαση του καθήκοντος ειλικρίνειας - Έτσι όμως που έκρινε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, αξιώνοντας για το ορισμένο της ένδικης αίτησης, όπως το περιεχόμενο αυτής εκτέθηκε ανωτέρω, περισσότερα στοιχεία από εκείνα που απαιτεί ο νόμος, έσφαλε, καθόσον από την προαναφερόμενη διάταξη του άρθ. 1 παρ. 1 του ν. 3869/2010 σε συνδυασμό με τη διάταξη του άρθ. 4 παρ. 1 του ίδιου νόμου, για το ορισμένο της αίτησης υπαγωγής του οφειλέτη στη ρύθμιση του ν. 3869/2010 δεν απαιτείται να αναφέρονται στο δικόγραφό της τα παραπάνω στοιχεία, ούτε αυτά συνιστούν προαπαιτούμενα της δικαστικής διάγνωσης ως προς την εφαρμογή ή όχι του συστήματος του συγκεκριμένου νόμου (άρθ. 1 του ν. 3869/2010), και άρα δεν ήταν αναγκαίο να μνημονεύονται στην ένδικη αίτηση, αφού η παράλειψη αναφοράς του αιτούντος - οφειλέτη αξιόλογων περιουσιακών στοιχείων και εισοδημάτων, αποτελεί θέμα που αφορά όχι στην κατά νόμο πληρότητα της αίτησης, αλλά στην ειλικρίνεια του περιεχομένου της, η οποία προβλέπεται και ρυθμίζεται από τη διάταξη του άρθ. 10 του ν. 3869/2010. Σύμφωνα δε με την τελευταία αυτή διάταξη, η παράβαση του οφειλέτη να υποβάλλει ειλικρινή δήλωση είναι νομικά αξιόλογη εφόσον στηρίζεται σε δόλο ή βαριά αμέλειά του και προβάλλεται με αίτηση οποιουδήποτε πιστωτή, η οποία πρέπει να υποβληθεί μέσα σε ορισμένη προθεσμία. Με βάση τα ανωτέρω, και κατά παραδοχή των σχετικών λόγων της έφεσης και ως βάσιμων στην ουσία τους, η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να εξαφανιστεί, να κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο και να δικαστεί κατ' ουσία (άρθ. 535 παρ. 1 ΚΠολΔ).

Καθιέρωση μηδενικών καταβολών και για την εξαίρεση της κύριας κατοικίας - Ο ορισμός μηδενικών καταβολών ευρίσκεται εντός των νομοθετημένων ορίων και επιλογών, αφού στη μεν περίπτωση της διάταξης του άρθ. 8 παρ. 5 του ν. 3869/2010 επιτρέπεται ρητά να οριστούν μηδενικές καταβολές, στη δε περίπτωση της διάταξης του άρθ. 9 παρ. 2 του ίδιου ως άνω νόμου, τούτο επιτρέπεται με το να τίθεται μόνο το ανώτατο όριο ποσοστού 80% επί της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου. Το επιτρεπτό μηδενικής καταβολής και κατά την εφαρμογή της διάταξης του άρθ. 9 του ως άνω νόμου προκύπτει και από την ερμηνεία της διάταξης αυτής κατά τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου. Ειδικότερα, η κατά τη διάταξη του άρθ. 2 παρ. 1 του Συντάγματος πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας να σέβεται και να προστατεύει την αξία του ανθρώπου θέτει ως όριο κάθε πολιτειακής πράξης, όπως είναι και η δικαστική απόφαση, τη διατήρηση εκείνων των συνθηκών διαβίωσης του πολίτη που θα του επιτρέπουν να ζει με αξιοπρέπεια, ενώ εάν το δικαστήριο στερήσει αυτή τη δυνατότητα στον υπερχρεωμένο οφειλέτη, τότε προκρίνει έναντι της αξίας του ανθρώπου την. ικανοποίηση περιουσιακών δικαιωμάτων, σε αντίθεση με την ως άνω θεμελιώδη συνταγματική διάταξη που διαπνέει το δίκαιο και την ερμηνεία του. Συνεπώς, εάν γίνει δεκτό ότι στην περίπτωση υποβολής αιτήματος εξαίρεσης της κύριας κατοικίας υπερχρεωμένου οφειλέτη δεν είναι επιτρεπτό να οριστούν μηδενικές καταβολές, ουσιαστικά καταστρατηγείται ο ν. 3869/2010, διότι ο υπερχρεωμένος πολίτης, ενώ θα δικαιούται με βάση τις ρυθμίσεις του ως άνω νόμου, θα βρεθεί στο τέλος της διαδικασίας απροστάτευτος και μάλιστα τούτο θα έχει επισυμβεί δυνάμει δικαστικής απόφασης, με την οποία θα παραβιάζεται και η γενική αρχή του δικαίου, κατά την οποία κανείς δεν υποχρεούται στα αδύνατα.

Για το πλήρες κείμενο πατήστε εδώ