Μον.Εφετ.Πειρ. 86/2021

ΑΝΟΙΓΜΑ ΚΟΙΝΟΥ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΣΥΖΥΓΩΝ – ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΕΚ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΘΕΝΟΣ – ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΑΝΑΛΗΨΗ ΠΟΣΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗ ΣΥΖΥΓΟ – ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΦΟΒΟΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΛΟΓΩ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ – ΔΙΑΚΟΠΗ ΕΓΓΑΜΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΛΟΓΩ ΚΛΟΝΙΣΜΟΥ- ΑΡΝΗΣΗ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΕΙ ΤΟ ΗΜΙΣΥ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ – ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΕΣ ΟΙ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΣ ΤΗΣ ΑΞΙΩΣΗΣ (ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑ) ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΜΗ ΥΠΑΡΞΗΣ ΩΦΕΛΕΙΑΣ – Εν προκειμένω πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή και  ν’ αναγνωρισθεί ότι  η εναγόμενη υποχρεούται  να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των  13.246 ευρώ με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως – Έσφαλε το Πρωτοβάθμιο που επιδίκασε μεγαλύτερο το ποσό στον ενάγοντα, καθώς αυτό είχε από κοινού αναλωθεί από τους διαδίκους για οικογενειακές ανάγκες – Βάσιμος ο λόγος (411, 489, 490, 491, 493 ΑΚ)

Αποτελούμενο από τη Δικαστή Χρυσή Φυντριλάκη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα  T.Λ.

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η κρινόμενη  με ειδικό  αριθμό καταθ. …../2018 έφεση κατά της υπ΄αριθμόν 155/2018 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου  Πειραιά    που εκδόθηκε  κατά την τακτική διαδικασία,  αντιμωλία των διαδίκων, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα καθώς η εκκαλουμένη απόφαση  δημοσιεύτηκε  στις  9-1-2018,  επιδόθηκε στην εφεσίβλητη εταιρία στις 14-2-2018 (βλ.υπ΄αριθμόν …./2018 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών, ………….)  και  η  έφεση κατατέθηκε στη γραμματεία του  Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά  στις 13-2-2018 (άρθρα 495,511,513,516 παρ 1, 517 εδαφ α, 518 παρ 1  και 147 ΚΠολΔ). Συνεπώς, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων αυτής κατά την  αυτή  διαδικασία  δοθέντος ότι έχει καταβληθεί και το προβλεπόμενο από την διάταξη του άρθρου 495 παρ 3 ΚΠολΔ παράβολο άσκησης έφεσης (βλ. υπ΄αριθμόν  …./2018 παράβολο και βεβαίωση εξόφλησης με αριθμό συναλλαγής ………..).

Με την αγωγή επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση ο ενάγων ιστορούσε ότι με την εναγόμενη με την οποία είχε τελέσει νόμιμο γάμο διατηρούσε κοινό τραπεζικό λογαριασμό ο οποίος στο τέλος του 2009 εμφάνιζε  υπόλοιπο  56.092,67 ευρώ, το οποίο ανήκε και στους δύο συμμέτρως. Εντός του πρώτου εξαμήνου του έτους 2010, όμως,  η εναγομένη ανέλαβε σταδιακά το σύνολο του ποσού  για να το διασώσει από τον κίνδυνο που κατά τους ισχυρισμούς της διέτρεχαν οι τράπεζες, αναγνωρίζοντας ωστόσο  ότι  κατά το ήμισυ ανήκει στον ενάγοντα. Λόγω  των συνεχών διαπληκτισμών  και εντάσεων που προκάλεσε η ενέργεια αυτή της εναγομένης, αλλά και των οικονομικών προβλημάτων που ανέκυψαν στη συνέχεια, άρχισε   από το Καλοκαίρι του έτους 2010  να κλονίζεται  η συζυγική σχέση με επακόλουθο την οριστική διακοπή της έγγαμης σχέσης τον Απρίλιο του 2016 που η εναγόμενη απομακρύνθηκε οριστικά από την οικογενειακή εστία αρνούμενη ν΄αποδώσει στον ενάγοντα το αναλογούν σ΄αυτόν μερίδιο. Ζήτησε δε, όπως παραδεκτά περιορίστηκε το αίτημα της αγωγής από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό, ν΄αναγνωριστεί ότι η εναγομένη υποχρεούται να καταβάλει σ΄αυτόν το ήμισυ του ανωτέρω ποσού ανερχόμενο σε  28.046,33 ευρώ με τον νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής, καθώς, επίσης και την καταδίκη της εναγομένης στα δικαστικά της έξοδα.

Επί της ανωτέρω νομίμου αγωγής (άρθρα  1 παρ 1 και 2  του ν 5638/1932, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 του νδ 951/1971 και διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 124 περ δ στοιχ α του νδ 118/1973   σε συνδυασμό με άρθρα 2 παρ 1  του νδ 17.7/13.8.1923 «περί ειδικών διατάξεων επί ανωνύμων εταιριών» και  411,489,490,491, 493,345, 346 ΑΚ και 70, 176,191 παρ 2 ΚΠολΔ)  εκδόθηκε η εκκαλουμένη με την οποία κατά παραδοχή της αγωγής  αναγνωρίστηκε ότι η εναγόμενη υποχρεούται να καταβάλει στον ενάγοντα το  αιτούμενο ποσό των 28.046,33  με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής  και καταδικάστηκε η εναγομένη στα δικαστικά του έξοδα ύψους 900 ευρώ. ΄Ηδη, κατά της απόφασης αυτής βάλλει η εναγόμενη παραπονούμενη για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί την εξαφάνιση της εκκαλουμένης και την απόρριψη της αγωγής του αντιδίκου της.

Από την υπ΄αριθμόν …../2017 ένορκη βεβαίωση ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά που δόθηκε επιμελεία του ενάγοντος κατόπιν νομότυπης κλήτευσης της αντιδίκου του (βλ. υπ΄αριθμόν …./2017 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Αθηνων, …………), την υπ΄αριθμόν …./2017 ένορκη βεβαίωση ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά που δόθηκε επιμελεία του ενάγοντος κατόπιν νομότυπης κλήτευσης της αντιδίκου του (βλ. υπ΄αριθμόν …../2-2-2017 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Αθηνών, …….., τις υπ΄αριθμούς …/2016, …/2016,  …./2016 και …../2016 ένορκες βεβαιώσεις ενώπιον του Ειρηνοδίκη Κορίνθου  που δόθηκαν επιμελεία της εναγόμενης και  κατόπιν νομότυπης κλήτευσης του αντιδίκου της (βλ. υπ΄αριθμόν …../2016 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας στο Εφετείο Αθηνών, …………, καθως και την υπ΄αριθμόν …../2019 ένορκη βεβαίωση ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά που δόθηκε επιμελεία της εκκαλούσας  κατόπιν νομότυπης κλήτευσης του αντιδίκου της και όλα τα έγγραφα που προσκομίζουν νομότυπα και επικαλούνται οι διάδικοι, είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε για την συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, δίχως να λαμβάνονται υπόψη ως υπεράριθμες οι με αριθμούς …/2019, …/2019 και …./2019 ένορκες βεβαιώσεις ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:

Οι διάδικοι σύζυγοι τέλεσαν πολιτικό  γάμο στις 24-8-1977 στο Δημαρχείο της πόλεως Θεολόγο ή Παρτιζάν της περιφέρειας Αγίων Σαράντα Αλβανίας  εκ του οποίου απέκτησαν τρεις γιους, τον  … που γεννήθηκε το 1978, τον ….. που γεννήθηκε το 1980  και τον …. που γεννήθηκε το 1990. Το έτος 1992 εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα εργαζόμενοι ο μεν ενάγων ως οικοδόμος, η δε εναγομένη αρχικά  ως καθαρίστρια και στη συνέχεια ενίοτε ως αποκλειστική νοσοκόμα και ενίοτε ως καθαρίστρια. Στα πλαίσια οικογενειακής οικονομίας οι διάδικοι τήρησαν τον με αριθμό ………. κοινό τραπεζικό (διαζευκτικό) λογαριασμό στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας στο 148ο κατάστημα Μοσχάτου τον οποίο τροφοδοτούσαν αμφότεροι με οικονομίες από την εργασία τους. Μέχρι το τέλος του έτους 2009  στον λογαριασμό αυτό είχε συγκεντρωθεί το ποσό των 56.092,67 ευρώ, το οποίο  ανέλαβε το επόμενο εξάμηνο  η ενάγουσα  προβαίνοντας σε σταδιακές αναλήψεις και ειδικότερα: στις 8-1-2010 ανέλαβε το ποσό των 4000 ευρώ, στις 3-5-2010 ανέλαβε το ποσό των 4000 ευρώ, στις 10-5-2010 ανέλαβε το ποσό των 25.092,67 ευρώ και στις 13-5-2010 ανέλαβε το ποσό των 23.000 ευρώ προκείμενου να το διασφαλίσει λόγω των κινδύνων που φημολογούνταν ότι διέτρεχε το τραπεζικό σύστημα, γεγονός το οποίο δεν απέκρυψε από τον ενάγοντα αφού  σε μία εκ των ανωτέρω αναλήψεων συνοδεύτηκε από τον υιό της …… ηλικίας τότε 32 ετών στον οποίο είχε εμπιστευθεί ότι προέβη στην ενέργεια αυτή λόγω της οικονομικής αβεβαιότητας που επικρατούσε.

Στη συνέχεια, έριδες και διαπληκτισμοί  μεταξύ των διαδίκων λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπισαν συνεπεία της ενσκήψασας οικονομικής κρίσης κλόνισαν την  έγγαμη σχέση με επακόλουθο  την αποχώρηση της εναγόμενης τέλη του έτους  2013  από την οικογενειακή στέγη και την επάνοδο της αρχές του 2016  δίχως, όμως,  αποκατάσταση των σχέσεων των διαδίκων, καθώς συνεχίστηκαν οι διαπληκτισμοί αλλά και οι βιαιοπραγίες από μέρους  του ενάγοντος με κατάληξη την  οριστική διακοπή της έγγαμης σχέσης  τον Απρίλιο του έτους 2016, καθώς η εναγόμενη αποχώρησε οριστικά από την οικογενειακή εστία έχοντας αναλάβει το ποσό των κοινών αποταμιεύσεων τους. Η εναγόμενη αρνείται την απόδοση του ημίσεος εκ του ποσού των 56.092,65 ευρώ στον ενάγοντα  ισχυριζόμενη ότι εκ του ποσού αυτού μόνο 7000 ευρώ προέρχονται από την εργασία του ενάγοντος, ενώ το υπόλοιπο από την εργασία της ιδίας.

Ειδικότερα, ισχυρίζεται ότι ο ενάγων απασχολούνταν περιστασιακά  σε οικοδομές κατά μέσο όρο 2-3 ημέρες εβδομαδιαίως καθώς δεν είχε ειδίκευση σε οικοδομικές εργασίες  λαμβάνοντας κατά μέσο όρο  το ποσό των 30 ευρώ ημερησίως, ενώ η ίδια πέραν της φροντίδας των παιδιών της και της οικίας της, εργαζόταν τα πρωϊνά ως  οικιακή βοηθός και καθαρίστρια, τα απογεύματα άλλοτε ως καθαρίστρια και άλλοτε ως αποκλειστική νοσοκόμα και αρκετές φορές κατά τις νυκτερινές ώρες ως αποκλειστική νοσοκόμα λαμβάνοντας ως καθαρίστρια το ποσό των 50 ευρώ ημερησίως και ως αποκλειστική νοσοκόμα κατά τις νυκτερινές ώρες  το ποσό των 100 ευρώ και ως εκ τούτου συμπεριλαμβανομένης και της αποτιμητής σε χρήμα εργασίας  της στην οικογενειακή στέγη η προσφορά της ήταν επτά φορές μεγαλύτερη της προσφοράς του ενάγοντος.

Ωστόσο, εκ των προσκομισθέντων εκκαθαριστικών σημειωμάτων της Γενικής Γραμματείας Πληροφορικών Συστημάτων προκύπτει ότι το έτος 1999  τα εισοδήματα του ενάγοντος ανέρχονταν σε 2.234.000 δραχμές και της εναγόμενης σε μηδέν, το έτος 2000 τα εισοδήματα του ενάγοντος ανέρχονταν σε 3.465.100 δραχμές και της εναγόμενης σε 368.586 δραχμές, το έτος 2001 τα εισοδήματα του ενάγοντος ανέρχονταν σε 1.956.963 δραχμές  και της εναγόμενης σε μηδέν, το έτος 2002 του ενάγοντος σε 7546,63 ευρώ και της εναγομένης σε 1.118,42 ευρώ, το έτος 2003 του ενάγοντος σε 9.643,40 ευρώ και της εναγομένης σε 4.682 ευρώ, το έτος 2004 του ενάγοντος σε 6.560,59 ευρώ και της εναγομένης σε μηδέν το έτος 2005 του ενάγοντος σε 7.530,25 ευρώ και της εναγομένης σε 1.434,75 ευρώ, το έτος 2006 του ενάγοντος σε 8.325,27 ευρώ και της εναγομένης σε μηδέν, το έτος 2007 του ενάγοντος σε 7727,11 ευρώ και της εναγομένης  σε μηδέν, το έτος 2008  του ενάγοντος σε 8.494,41 ευρώ και της εναγομένης σε 15.357,33 ευρώ και το έτος 2009 του ενάγοντος σε 4619,51 ευρώ και της εναγομένης σε 16.118,36 ευρώ.

Εκ εκκαθαριστικών αυτών σημειωμάτων ουδόλως επιβεβαιώνεται ο ισχυρισμός της εναγομένης ότι ελάμβανε μηνιαίως πολλαπλάσια των εισοδημάτων του ενάγοντος, αντιθέτως προκύπτει ότι επί μακρόν χρονικό διάστημα τα εισοδήματα της ενάγουσας ήταν  είτε πολύ μικρότερα των εισοδημάτων του ενάγοντος είτε μηδενικά. Το γεγονός δε, ότι ο ενάγων εργαζόταν τακτικά  και όχι εικονικά, όπως ισχυρίζεται η εναγόμενη, επιβεβαιώνεται και από τα προσκομισθέντα ενημερωτικά σημειώματα δωρόσημου του ΙΚΑ εκ των οποίων προκύπτει ότι καταβαλόταν ανελλιπώς δωρόσημο στον ενάγοντα από το έτος 2002 μέχρι και το έτος 2009, αλλά και μεταγενέστερα. Ως εκ τούτου ο σχετικός ισχυρισμός κρίνεται απορριπτέος ως αβάσιμος κατ΄ουσίαν.

Περαιτέρω, η εναγόμενη  ισχυρίστηκε : α)  ότι από το έτος 2010 ο ενάγων έπαυσε να εργάζεται λόγω της κρίσης που έπληξε το επάγγελμα του οικοδόμου και ελλείψει εισοδημάτων ανάλωσε σταδιακά  από το ποσό  των 56.092,67 ευρώ για προσωπικές του ανάγκες 10.000 ευρώ, β) ότι για αποκατάσταση,  βελτίωση και επισκευή της οικίας του υιού τους, ….. η εναγομένη εδαπάνησε  από το  ποσό  των 56.092,67 ευρώ,  20.000 ευρώ και γ) ότι  για τις σπουδές του υιού τους …. στο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό ΄Ιδρυμα Ιονίων Νήσων  στο τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας εδαπάνησε από το ποσό   των 56.092,67 ευρώ  για χρονικό διάστημα τριών ετών το ποσό των 1000 ευρώ μηνιαίως και συνολικά το ποσό των 36000 ευρώ. Ο ισχυρισμός αυτός ως προς το πρώτο σκέλος αυτού (ανάλωση για προσωπικές ανάγκες  του ενάγοντος) κρίνεται βάσιμος καθόσον από τα εκκαθαριστικά σημειώματα των ετών 2010,2011, 2012,2013,2014 και 2015,  προκύπτει ότι  μειώθηκαν οι αποδοχές του ενάγοντος από την εργασία του  καθώς   το έτος 2010 έλαβε  το ποσό των  6809,31 ευρώ, το έτος 2011 το ποσό των 6743,88 ευρώ, το έτος 2012  ουδέν ποσό, το έτος 2013 το ποσό των 9.861,24 ευρώ και το έτος 2014  το ποσό των 8.001,33 ευρώ, όπως επιβεβαιώνεται εξάλλου και  από το αντίστοιχο δωρόσημο που ελάμβανε τα έτη αυτά (βλ αντίστοιχα ενημερωτικά σημειώματα δωρόσημου ΙΚΑ). Ως εκ τούτου κρίνεται δικαιολογημένη η απόληψη μικροποσών από το ποσό των 56.092,67 ευρώ από μέρους του ενάγοντος για την ικανοποίηση προσωπικών αναγκών του, τα οποία ανέρχονται  συνολικά από το έτος 2010 μέχρι τέλος του έτους 2013 που η εναγόμενη αποχώρησε από την οικογενειακή στέγη, ήτοι για χρονικό διάστημα τριών ετών (βλ από 10-4-2016 ένορκη κατάθεση της εναγόμενης ενώπιον του ανακριτικού υπαλλήλου του Αστυνομικού Τμήματος Μοσχάτου)  στο ποσό των 10.000 ευρώ. Ο ανωτέρω ισχυρισμός ως προς το δεύτερο σκέλος αυτού (δαπάνη για οικία …..) κρίνεται αβάσιμος κατ΄ουσίαν καθώς ο υιος των διαδίκων  ….. αρνείται κατηγορηματικά ότι η μητέρα του δαπάνησε 20.000 ευρώ για την επισκευή  και την βελτίωση της οικίας του (βλ υπ΄αριθμόν …./2017 ένορκη βεβαίωση αυτού ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά).

Τέλος, ο ανωτέρω ισχυρισμός ως προς το τρίτο σκέλος αυτού (δαπάνη για σπουδές ….) κρίνεται εν μέρει βάσιμος καθόσον ο υιός των διαδίκων, …., φοιτούσε στο Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων διανύοντας το τρίτο έτος σπουδών κατά το σπουδαστικό το έτος 2010 -2011 και το τέταρτο έτος σπουδών κατά το σπουδαστικό  έτος 2011 – 2012 ενώ έλαβε το πτυχίο του την 6-6-2013 (βλ. υπ΄αριθμούς πρωτ. …/2011, …./2012 πιστοποιητικό του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας και με ημερομηνία 14-6-2013 πιστοποιητικό αποφοίτησης). Ως εκ τούτου κατά το χρονικό διάστημα 2010 έως 2012 ως φοιτητής  είχε ανάγκη οικονομικής βοήθειας καθώς πέραν της διατροφής του μίσθωνε και οικία για να διαμένει στον τόπο των σπουδών του. Ο ενάγων βρισκόταν σε αδυναμία να ανταπεξέλθει στην υποχρέωση αυτή λογω μείωσης των αποδοχών εργασίας του όπως και  η εναγόμενη  καθώς οι  αποδοχές της οι οποίες ανέρχονταν σε  15.423,52 ευρώ το έτος 2010, σε  10390,68 ευρώ το έτος 2011 και σε  5.180,29 το έτος 2012 δεν επαρκούσαν ούτε για την κάλυψη των οικογενειακών αναγκών. Συνακόλουθα, κρίνεται δικαιολογημένη η απόληψη  ποσών ύψους 400 ευρώ μηνιαίως  εκ του ποσού των 56.092,67 ευρώ για τις σπουδές του υιού τους …… και  συνολικά   (400 Χ24 =) 9600 ευρώ. Επομένως,  το ποσό των 56.092,67 ευρώ μειώθηκε λόγω της συνεισφοράς στα έξοδα του υιού τους ……  σε {56.092,67 – 9600 =) 46492,67 ευρώ, το οποίο ανήκε  συμμέτρως στους διαδίκους καθόσον αποταμιεύτηκε από τα εισοδήματα αμφοτέρων κατά το χρονικό διάστημα από το έτος 1992  έως τέλη του 2010 με πρόθεση σύμμετρης ανάλωσης αυτού.

Εξάλλου, η πρόθεση για σύμμετρη ανάλωση του ποσού αυτού από μέρους των διαδίκων επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι το έτος 2000 αγόρασαν  συμμέτρως  ένα διαμέρισμα στο Μοσχάτο Αττικής επιφανείας 86,90 τμ  με το υπ΄αριθμόν …./17-7-2000 συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Αθηνών, ……….. που μεταγράφηκε νομότυπα αντί τιμήματος 18.699,120 ευρώ το οποίο είχαν συγκεντρώσει με κοινές οικονομίες, δίχως να λαμβάνεται υπόψη η συμμετοχή εκάστου εξ αυτών στη συγκέντρωση του ποσού αυτού, παρ΄ότι η εναγόμενη, κατά τους ισχυρισμούς της, κατέβαλε σταδιακά επταπλάσιο ποσό από το ποσό που κατέβαλε ο ενάγων. Κατ΄ακολουθίαν, το μερίδιο του ενάγοντος ανέρχεται σε (46492,67 /2 =) 23246 ευρώ το οποίο αφαιρουμένου του ποσού των 10.000 ευρώ που δαπάνησε (ο ενάγων) σταδιακά  κατά το χρονικό διάστημα από 2010 μέχρι 2013  λόγω μείωσης των εισοδημάτων του καθορίζεται σε 13.246 ευρώ. Το ποσό αυτό  ανέλαβε η εναγόμενη απομακρυνόμενη οριστικά τον Απρίλιο του 2016 από την οικογενειακή στέγη αρνούμενη να το αποδώσει στον ενάγοντα ενώ  συνυπολογίζοντας το ποσό αυτό στο μερίδιο της ύψους 23.246 ευρώ προέβη στις 7-8-2014 σε αγορά ενός αγροτεμαχίου  εκτός σχεδίου πόλεως και ορίων οικισμού στη θέση «…..» της κτηματικής περιφέρειας  της Δημοτικής Ενότητας Κερατέας του Δήμου Λαυρεωτικής της Περιφερειακής Ενότητας Ανατολικής Αττικής της Περιφέρειας Αττικής επιφανείας 416,78 τμ, αντικειμενικής αξίας 2.500,68 ευρώ, επί του οποίου ανήγειρε κτίσμα 60 τμ περίπου δαπανώντας 20.000 ευρώ (όπως συνομολογείται με το δικόγραφο των προτάσεων σελίδα 33).

Κρίνεται δε, απορριπτέα ως απαράδεκτη  η ένσταση παραγραφής κατ΄αρθρο 937 ΑΚ  που προέβαλε η εναγόμενη συνιστάμενη στην πάροδο πενταετίας από της τελέσεως της αδικοπραξίας  – υπεξαιρέσεως του επιδίκου ποσού καθόσον με την  ένσταση αυτή αποκρούεται  αγωγή ερειδόμενη στις διατάξεις περί αδικοπραξιών (914 επ ΑΚ) και όχι σε κείνες που θεμελιώνεται η ένδικη αγωγή(άρθρα  1 παρ 1 και 2  του ν 5638/1932, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 του νδ 951/1971 και διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 124 περ δ στοιχ α του νδ 118/1973   σε συνδυασμό με άρθρα 2 παρ 1  του νδ 17.7/13.8.1923 «περί ειδικών διατάξεων επί ανωνύμων εταιριών» και  411, 489, 490, 491, 493, 345 ΑΚ και 70, 176,191 παρ 2 ΚΠολΔ). Εξάλλου οι αξιώσεις που στηρίζονται στη διάταξη του άρθρου 493 ΑΚ υπόκεινται στην εικοσαετή παραγραφή του άρθρου 249 ΑΚ, καθώς αφορούν αναγωγή μεταξύ δανειστών ενεργητικής εις ολόκληρον ενοχής. Απορριπτέα, επίσης,  ως απαράδεκτη κρίνεται και η ένσταση περί μη σωζόμενου πλουτισμού (άρθρο 909 ΑΚ) που προέβαλε η εναγόμενη ισχυριζόμενη ότι έχει δαπανηθεί το σύνολο του αναληφθέντος ποσού και ως εκ τούτου δεν δύναται να το αποδώσει στον ενάγοντα καθόσον με την  ένσταση αυτή αποκρούεται αγωγή ερειδόμενη στις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού (άρθρο 904 ΑΚ)  και όχι στις προαναφερόμενες διατάξεις στις οποίες θεμελιώνεται η ένδικη αγωγή.

Απορριπτέα, εξάλλου, τυγχάνει  και η ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος που προέβαλε η εναγόμενη συνιστάμενη στο γεγονός ότι ο ενάγων γνώριζε ότι η ενάγουσα διέθετε τα χρήματα αυτά για τις ανάγκες της οικογένειας και των παιδιών τους  και συναινούσε προκαλώντας σ΄αυτήν,  με την συναίνεση του, την πεποίθηση ότι δεν πρόκειται να αναζητήσει το μερίδιό του  καθόσον και αν ακόμη υποτεθούν αληθινά τα περιστατικά αυτά δεν στοιχειοθετείται στην προκειμένη περίπτωση καταχρηστική συμπεριφορά από μέρους του ενάγοντος  με την άσκηση της αγωγής για διεκδίκηση του μεριδίου του. Τέλος, απορριπτέο ως αβάσιμο κατ΄ ουσίαν κρίνεται και το αίτημα περί επίδειξης από μέρους του ενάγοντος  του βιβλιαρίου του υπ΄αριθμόν …………. λογαριασμού  που τηρούσε ο ίδιος  ατομικά στην  Εθνική  Τράπεζα  της Ελλάδος  ο οποίος στις 4-8-2008 εμφάνιζε υπόλοιπο 14.055,96 ευρώ  προς απόδειξη του ότι  ο ενάγων τηρούσε και έτερο λογαριασμό  στον οποίο κατέθετε μέρος των εισοδημάτων του  και ως εκ τούτου η συμβολή του στη διαμόρφωση του ποσού των 56.092,67 ευρώ  ήταν ελάχιστη,  καθόσον η  μεγάλη διαφορά μεταξύ των ετήσιων εισοδημάτων των διαδίκων κατά την επίμαχη περίοδο δεν επιτρέπει την εξαγωγή αντίθετων συμπερασμάτων σχετικά με την συμμετοχή εκάστου των διαδίκων στην διαμόρφωση του ποσού των  56.092,67 ευρώ  και αν ακόμη ο ενάγων διατηρούσε τον λογαριασμό αυτό μέχρι το πρώτο εξάμηνο του 2010 που η εναγόμενη ανέλαβε το ως άνω ποσό από τον κοινό λογαριασμό.

Κατόπιν όλων αυτών, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή και  ν αναγνωρισθεί ότι  η εναγομένη υποχρεούται  να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των  13.246 ευρώ με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την εκκαλουμένη απόφαση αναγνώρισε την υποχρέωση της εναγόμενης για καταβολή  ποσού  28.046,33 ευρώ υπέπεσε σε σφάλμα κατά τους βάσιμους περί αυτού λόγους της εφέσεως,  η οποία κατ΄ακολουθίαν πρέπει να γίνει δεκτή ως βάσιμη και κατ΄ουσίαν. Περαιτέρω δε, πρέπει  να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη,  να κρατηθεί η υπόθεση από το Δικαστήριο αυτό, να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή και να αναγνωριστεί ότι η εναγομένη υποχρεούται να καταβάλει στον ενάγοντα το ανωτέρω ποσό με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής μέχρις ολοσχερούς εξοφλήσεως.  Πρέπει, επίσης  να καταδικασθεί η εναγομένη σε μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος   και για τους δυο βαθμούς δικαιοδοσίας λογω της μερικής ήττας αυτής και της έκταση αυτής  (άρθρο 178,183 και 191 παρ 2 ΚΠολΔ) κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Τέλος, πρέπει, ενόψει της παραδοχής της εφέσεως  να διαταχθεί και η επιστροφή του κατατεθέντος παραβόλου  άσκησης  έφεσης  στην εκκαλούσα   (αρθρο 495 παρ 3 ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ  αντιμωλία των διαδίκων.

ΔΕΧΕΤΑΙ   την έφεση

ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ  την με αριθμό  155/2018 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά

ΚΡΑΤΕΙ και ΔΙΚΑΖΕΙ  την με γενικό  αριθμό καταθ. …/2016  και ειδικό  αριθμό καταθ. δικογράφου  …./2016  αγωγή

ΔΕΧΕΤΑΙ  εν μέρει  την αγωγή

ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ  ότι η εναγομένη υποχρεούται να καταβάλει στον ενάγοντα  το ποσό των δεκατριών χιλιάδων ευρώ και διακοσίων σαράντα εξ ευρώ (13.246 ευρώ)  με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ  την εναγομένη – εκκαλούσα σε μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος-εφεσιβλήτου  και για τους δυο βαθμούς δικαιοδοσίας το οποίο καθορίζει στο ποσό των  εξακοσίων ( 600 ) ευρώ

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ  την επιστροφή  του κατατεθέντος παραβόλου άσκησης έφεσης στην εκκαλούσα

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση,  στις 2 Φεβρουαρίου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ    Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ