ΟΡΙΣΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΝΟΜΗΣ. ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΛΟΓΩ ΑΣΑΦΟΥΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ ΑΚΙΝΗΤΟΥ (αγροτεμαχίου). ΕΝΝΟΙΑ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ. Η ΑΠΟΦΥΓΗ ΔΙΑΠΛΗΚΤΙΣΜΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ - Η προσωρινή ρύθμιση της νομής ειδικότερα στα πλαίσια των άρθρων 733, 734 του ΚΠολΔ, προϋποθέτει τη συνδρομή επείγουσας ανάγκης να τεθεί σε προσωρινή λειτουργία η εξουσίαση του κρίσιμου αντικειμένου και δεν αποτελεί αστυνομικό μέτρο, ώστε να δικαιολογείται από μόνο τον απειλούμενο κίνδυνο διαπληκτισμών και ερίδων των διαδίκων, επομένως στην έννοια της επείγουσας περίπτωσης δεν περικλείεται κατ'  αρχήν και ο κίνδυνος διαπληκτισμών και συγκρούσεων αφού από τον κίνδυνο αυτό δεν μπορεί να επέλθει βλάβη του επίδικου δικαιώματος.

Πέραν αυτού, η κρινόμενη αίτηση είναι παντελώς αόριστη και συνεπώς ανεπίδεκτη δικαστικής εκτίμησης, αναφορικά με την περιγραφή του επιδίκου ακινήτου. Συγκεκριμένα, ενώ το επίδικο ακίνητο στο επικαλούμενο και προσκομιζόμενο από την αιτούσα ... τοπογραφικό διάγραμμα ... απεικονίζεται με τα στοιχεία Ι.2.3.4.Κ.Λ.Ι., δεν διασαφηνίζεται στην υπό κρίση αίτηση ποια είναι η ακριβής του θέση επί του όλου μεγαλύτερου ακινήτου, διότι στο ως άνω τοπογραφικό αποτυπώνεται ως μέρος του όλου ακινήτου υπό στοιχεία (76) και με αλφαβητικό στοιχεία Α.Β.Γ.Δ.Ε.Ζ.Η.Θ.Ι.Κ.Λ.Μ.Ν.Ξ.Ο.Α εμβαδού 80.000,00 τ.μ., ενώ στην παράγραφο 2.2 της υπό κρίση αιτήσεως γίνεται λόγος για αγροτεμάχιο εκτάσεως 20.850,00 τ.μ. το οποίο αποτελεί τμήμα του τεμαχίου με αριθμό (76) (του όλου συνολικού εμβαδού 100.850,00 τ.μ.). Η εν λόγω αοριστία δεν αίρεται με τη μετάθεση τοϋ βάρους αυτού στους μάρτυρες, πραγματογνώμονες κλπ, ούτε με παραπομπές σε άλλα έγγραφα ή σχεδιαγράμματα ή με τις προτάσεις, αφού πρόκειται για ζήτημα αναγόμενο στην προδικασία.

ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΑΥΤΟΨΙΑΣ ΣΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΝΟΜΗΣ - Η αιτούσα με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της που καταχωρήθηκε στα πρακτικά υπέβαλλε το αίτημα διενέργειας αυτοψίας, αναφορικά με το οποίο σημειώνονται τα κάτωθι:
Στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, κατά παρέκκλιση από το γενικό και θεμελιώδη κανόνα του συζητητικού συστήματος ισχύει το ανακριτικό δικονομικό καθεστώς η παραπάνω αρχή σημαίνει ειδικότερα ότι οι διάδικοι υποχρεούνται σε προαποδεικτική προσαγωγή των αποδεικτικών τους μέσων, στο πλαίσιο δε της αρχής αυτής δεν εκδίδεται προδικαστική απόφαση και σε κάθε περίπτωση το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν παρίσταται ανάγκη για τη διενέργεια αυτοψίας, επομένως το αίτημα αυτό τυγχάνει απορριπτέο.

Ειρ.Λαμ. 733/2018 [Από το αρχείο του συνδρομητή μας κ. Κωνσταντίνου Μπαρούτα, δικηγόρου Λαμίας]

ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΛΑΜΙΑΣ (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων)

Αποτελούμενο από την Δόκιμη Ειρηνοδίκη Λαμίας Ελένη Φοίφα, που ορίσθηκε με πράξη της διευθύνουσας το Πρωτοδικείο Λαμίας και τον Γραμματέα Δημήτριο Κική.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του οτις 5 Σεπτεμβρίου 2018 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΗΣ ΑΙΤΟΥΣΑΣ : ................, κατοίκου ............., η οποία παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου της Κωνσταντίνου Μπαρούτα - ΔΣΛαμίας), συμπαρισταμένης και της ασκούμενης δικηγόρου Αθ, Γκλατζούνη.

ΤΟΥ ΚΑΘ' ΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ : ............, ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου του Αλεξάνδρας Μαντέλου (Δ.Σ. Λαμίας).

Η αιτούσα ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτησή της που κατατέθηκε με αριθμό 401/16- 05-2018, προσδιορίστηκε αρχικώς για τη δικάσιμο της 06.06.2018, ότέ και αναβλήθηκε για την δικάσιμο της 26.07.2018, ότε και αναβλήθηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι Δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα έγγραφα σημειώματά τους.

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 111, 118 περ. 4, 216 § 1 και 688 § 1 ΚΠολΔ συνάγεται ότι για την τήρηση της για κάθε αίτηση δικαστικής προστασίας εγγράφου προδικασίας, με ποινή απαράδεκτου, απαιτείται να αναγράφονται τα σε αυτό οριζόμενα, δηλαδή το δικαστήριο στο οποίο απευθύνεται, το ονοματεπώνυμο και η κατοικία του αιτούντος και του καθ" ου η αίτηση και το αντικείμενο της δίκης κατά τρόπο σαφή, ορισμένο και ευσύνοπτο. Συνεπώς απαιτείται μνεία σε αυτήν των περιστατικών που πιθανολογούν το δικαίωμα για την εξασφάλιση ή διατήρηση του οποίου ζητείται να διαταχθούν τα ασφαλιστικά μέτρα ως και του επικείμενου κινδύνου ή της επείγουσας περίπτωσης, αλλιώς η αίτηση είναι απορριπτέα για έλλειψη του άνω στοιχείου (βλ. ΑΠ127/1973 ΝοΒ 21. 890, ΜΠρΠειρ 1020/1978 Δ 9. 339, ΜΠρΑΘ 54/1974 ΕΕΝ 41.38).

Ειδικότερα στην απευθυνόμενη ενώπιον του Ειρηνοδικείου αίτηση λήψης ασφαλιστικών μέτρων νομής ή κατοχής, πρέπει να αναφέρεται ότι ο αιτών ήταν νομέας του επιδίκου κατά τον χρόνο της διατάραξης ή της αποβολής και της επίδοσης της αίτησης (ΑΠ 64/1972 ΝοΒ 20. 623, ΑΠ 579/1970 ΝοΒ 18.1461), το είδος του αντικειμένου που προσβλήθηκε και αν πρόκειται για ακίνητο το είδος, την έκταση, την θέση και τα όριά του, την σε ορι­σμένο χρόνο και τόπο ενέργεια περιστατικών που συνθέτουν τη διατάραξη ή την αφαίρεση χωρίς την βούλησή του, καθώς και τον επικείμενο κίνδυνο ή την επείγουσα περίπτωση που συντρέχει για τη λήψη των ασφαλιστικών μέτρων (βλ. Κ. Παπαδοπούλα, Αγωγές Εμπράγματου Δικαίου, τόμος Α', σ. 210-211, Β. Βαθρακοκοίλη, Ασφαλιστικά Μέτρα, Ερμηνεία - Νομολογία - Βιβλιογραφία, έκδ. 2012, άρθρο 682, αρ. 36, σ. 46-47, ΑΠ 127/1973 ό.π.). Ως προς τα στοιχεία του επικείμενου κινδύνου ή της επείγουσας περίπτωσης, για την επαρκή εξειδίκευση της συνδρομής αυτών δεν αρκεί γενική μνεία αυτών στο δικόγραφο, αλλά π ροσα π αιτείται μνεία, έστω και κατά τρόπο συνοπτικό, της συνδρομής ασυνήθους ανάγκης προς παροχή έκτακτης δικαστικής προστασίας του διαδίκου, η οποία δικαιολογείται από τη συνδρομή υφισταμένων περιστατικών και ειδικότερα κινδύνου ματαίωσης της ικανοποίησης της απαίτησης ή επείγουσας περίπτωσης της παρούσας στιγμής (βλ. Β. Βαθρακοκοίλη, Ασφαλιστικά Μέτρα, Ερμηνεία - Νομολογία - Βιβλιογραφία, εκδ. 2012, άρθρο 682, αρ. 36, σ. 46-47).

Οταν πρόκειται για ασφαλιστικά μέτρα η αξίωση αυτή του νόμου αποβαίνει περισσότερο επιτακτική, δεδομένου ότι στις υποθέσεις αυτές είναι υποχρεωτική η προαπόδειξη (άρθρο 690 ΚΠολΔ), συνεπεία της οποίας ο αποδεικτικός έλεγχος των παραγωγικών του προστατευτέου δικαιώματος γεγονότων γίνεται κατ' ανάγκην μόνο βάσει των περιλαμβανομένων στην αίτηση ισχυρισμών, ενώ τα περιστατικά που περιέχονται στο υποβαλλόμενο μετά τη συζήτηση σημείωμα, άγνωστα στο δικαστήριο και στον καθ' ου η αίτηση, δεν μπορούν να καταστούν αντικείμενο της διεξαγόμενης προαπόδειξης κατά τη μοναδική συζήτηση της υπόθεσης. Όταν στο δικόγραφο της αίτησης δεν περιλαμβάνονται όλα τα παραπάνω στοιχεία ή περιέχονται αυτά ασαφώς ή ελλιπώς, τότε η αίτηση απορρίπτεται ως αόριστη. Τούτο ερευνάται αυτεπάγγελτα από το δικαστήριο γιατί ανάγεται στην προδικασία και δεν μπορεί να συμπληρωθεί ούτε με το γραπτό σημείωμα ούτε με παραπομπή σε άλλα έγγραφα της δίκης, ούτε με την εκτίμηση των αποδείξεων (βλ. Π. Τζίφρα, Ασφαλιστικά Μέτρα, σ. 24, ΑΠ 915/1980 ΝοΒ 29. 296).

Περαιτέρω, κατά το άρθρο 682 § 1 ΚΠολΔ «τα δικαστήρια σε επείγουσες περιπτώσεις ή για να αποτραπεί επικείμενος κίνδυνος, μπορούν να διατάξουν ασφαλιστικά μέτρα για την εξασφάλιση ή διατήρηση ενός δικαιώματος ή τη ρύθμιση μιας κατάστασης και να τα μεταρρυθμίζουν ή να τα ανακαλούν».

Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι, για να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα πρέπει, εκτός από την ύπαρξη δικαιώματος του ουσιαστικού δικαίου, να υπάρχει «επείγουσα περίπτωση» ή «επικείμενος κίνδυνος». Επείγουσα περίπτωση νοείται εκείνη που χρειάζεται άμεση ρύθμιση με δικαστική παρέμβαση, όπως συμβαίνει όταν η πάροδος του χρόνου μέχρι την άσκηση της τακτικής αγωγής πρόκειται να φέρει ουσιώδη βλάβη οποιασδήποτε έκτασης στην υλική φύση του αντικειμένου, ενώ επικείμενος κίνδυνος υπάρχει όταν η απειλούμενη βλάβη από στιγμή σε στιγμή επικρέμεται επί του πράγματος ή των διαδίκων. Η προσωρινή ρύθμιση της νομής ειδικότερα στα πλαίσια των άρθρων 733, 734 του ΚΠολΔ, προϋποθέτει τη συνδρομή επείγουσας ανάγκης να τεθεί σε προσωρινή λειτουργία η εξουσίαση του κρίσιμου αντικειμένου και δεν αποτελεί αστυνομικό μέτρο, ώστε να δικαιολογείται από μόνο τον απειλούμενο κίνδυνο διαπληκτισμών και ερίδων των διαδίκων, επομένως στην έννοια της επείγουσας περίπτωσης δεν περικλείεται κατ'  αρχήν και ο κίνδυνος διαπληκτισμών και συγκρούσεων αφού από τον κίνδυνο αυτό δεν μπορεί να επέλθει βλάβη του επίδικου δικαιώματος (ΑΠ 127/1973 ΝοΒ 21. 889, ΠΠρΜυτ 27/2010 ΑρχΝ 2010, ΠΠρΡοδ 30/2005 ΤΝΠ-Νόμος, ΠΠρΒόλου 278/1990 ΑρχΝ ΜΓ. 268, ΠΠρΛαρ 67/1999 ΑρχΝ ΝΑ. 546, 454, ΕιρΡοδ 105/2000 ΔωδΝομ 2003. 151, ΕιρΝικ 52/1995 ΑρχΝ Μ ΣΤ. 586, Π. Τζίφρας, ό.π., σ. 22, Κ. Μπέης, ΠολΔ, άρθρο 689, § 42, σ. 31). Εξάλλου, η επίκληση του κινδύνου διαπληκτισμών είναι νομικώς αβάσιμος ισχυρισμός, κατ' αντίθεση προς το προϊσχύον δίκαιο που οριζόταν ρητώς η συνδρομή του (άρθρο 4 § 3 ν. ΓΨΗΖ/1911).

Στην αίτηση πρέπει να αναφέρονται τα πραγματικά περιστατικά που πιθανολογούν τη συνδρομή του επικείμενου κινδύνου ή της επείγουσας περίπτωσης, αλλιώς απορρίπτεται ως αόριστη (ΑΠ 127/1973 ό.π, ΜΠρΚω 349/1988 ΕλλΔνη 31. 616, ΜΠρΑΘ 20368/1987 ΕλλΔνη 29. 580, ΜΠρΑΘ 12407/1986 Δ16.725, ΜΠρΑΘ 12407/1983 Δ16. 725, ΕιρΑΘ 348/1971 ΕλλΔνη 23. 54, Β. Βαθρακοκοίλης, Ασφαλιστικά Μέτρα, Ερμηνεία - Νομολογία - Βιβλιογραφία, έκδ. 2012, όρθρο 682, αρ. 27, σ. 41).

Με την υπό κρίση αίτηση της η αιτούσα εκθέτει ότι τυγχάνει κυρία, νομέας και κάτοχος ενός αγρού εκτάσεως ογδόντα (80) περίπου στρεμμάτων ή ογδόντα χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων (80.000,00 τ.μ.), ο οποίος αποτελεί τμήμα ενός μεγαλύτερου αγρού συνολικής εκτάσεως εκατό χιλιάδων οκτακοσίων πενήντα τετραγωνικών μέτρων (100.850,00 τ.μ.) κείμενου στην ειδικότερη θέση «.......», της Τοπικής Κοινότητας ......., της Δημοτικής Ενότητας ..........., του ομωνύμου Καλλικράτειου Δήμου, της Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας, της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας. Ότι, το ανωτέρω ακίνητο απέκτησε δυνάμει του υπ. αρ. 20147/1990 συμβολαίου περιουσιακής παροχής (γονική) αγροτικού ακινήτου του τότε Συμβολαιογράφου Λαμίας Δημητρίου Αλεξανδρή, νομίμως μεταγεγραμμένου στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Δομοκού. Ότι, επίσης τυγχάνει ψιλή κυρία (του δικαιώματος της ισόβιας επικαρπίας ανήκοντος στη μητέρα της, ........, το γένος ...........) ενός αγροτεμαχίου συνεχόμενης εκτάσεως είκοσι χιλιάδων οκτακοσίων πενήντα τετραγωνικών μέτρων (20.850,00 τ.μ.) στην θέση «.........», το οποίο αποτελεί τμήμα του τεμαχίου με αριθμό (76) [του όλου συνολικού εμβαδού εκατό χιλιάδων οκτακοσίων πενήντα τετραγωνικών μέτρων (100.850,00 τ.μ.)] το οποίο απέκτησε κατά το ως άνω δικαίωμα δυνάμει της με αριθμό 5070/2013 πράξεως αποδοχής κληρονομιάς εκ διαθήκης της Συμβολαιογράφου Λαμίας Ευαγγελίας Βάγιας - Ματζιανίκα, νομίμως μεταγεγραμμένης στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Δομοκού. Ότι σύμφωνα με το επισυναπτόμενο στην υπό κρίση αίτηση και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της, από μηνός Φεβρουαρίου 2018 τοπογραφικό διάγραμμα αγροτεμαχίου υπ. αριθμό 76 του αγρονόμου τοπογράφου μηχανικού Ε. Μπλούνα το ανωτέρω ακίνητο (ήτοι, το πρώτο ως άνω αναφερόμενο, εκτάσεως 80.000,00 τ.μ.) εμφαίνεται και αποτυπώνεται στο ως άνω αναφερόμενο τοπογραφικό διάγραμμα. Ότι, στον προκτήτορα της αιτούσας το συνολικό προπεριγραφέν ακίνητο είχε περιέλθει δυνάμει του με αριθμό 391285/1967 παραχωρητηρίου του Υπουργείου Γεωργίας, Διεύθυνσης Εποικισμού κατόπιν αναδασμού που έγινε στην παραπάνω Τοπική Κοινότητα, εκτάσεως (100.850,00 τ.μ.). Ότι, από τον χρόνο που η αιτούσα κατέστη κυρία του ανωτέρω ακινήτου ασκεί εντός αυτού όλες τις εξουσίες που παρέχει στον κύριο το εμπράγματο δικαίωμα της κυριότητας, νεμόμενη τούτο, καλλιεργώντας το κατά τον χρόνο καταθέσεως της υπό κρίση αίτησης με σιτηρά, ενώ παλαιότερα με κριθάρι, φασόλια, ηλίανθο και καλαμπόκι. Ότι, εκκρεμούσης της από 31.12.2015 και με αρ. εκθ. κατ. 154/ .12.2015 αγωγής του καθ' ού (.........) κατά της αιτούσας η οποία απευθύνεται στο αυτό Δικαστήριο (Διαδικασία Μικροδιαφορών) [έχοντας εκδοθεί επί της ως άνω αγωγής, η υπ. αρ. 53/2017 οριστική απόφαση του αυτού Δικαστηρίου, διατάσσοντας την εκδίκαση της αγωγής κατά την προσήκουσα τακτική διαδικασία, ορίσθηκε νέα δικάσιμος συζήτησης της ανωτέρω αγωγής η 14.05.2019 κατόπιν της με αρ. 725/23.10.2017 αίτησης- κλήσης του καθού], ο καθού - ενάγων, που για τους αναφερόμενους σε αυτή λόγους ζήτησε να αναγνωρισθεί αποκλειστικός κύριος, νομέας και κάτοχος δύο τμημάτων όπως αναφέρονται κατά θέση, έκταση και όρια στην υπό κρίση αίτηση, στις αρχές του μηνός Μαρτίου του έτους 2018, ήτοι δυόμιση μήνες μετά την κατάθεση της υπό κρίση αίτησης, στο αναφερόμενο στο ιστορικό της υπό κρίση αγωγής ακίνητο της αιτούσας εμβαδού 80.000,00 τ.μ. και επί της νοτιοδυτικής πλευράς του αγροτεμαχίου της η οποία συνορεύει με την βορειοανατολική πλευρά της δικής του ιδιοκτησίας με αριθμό τεμαχίου (400),
όλως αυθαιρέτως προέβη σε όργωμα με τρακτέρ τμήματος γης περίπου συνολικής εκτάσεως 125,71 τ.μ., όπως το τμήμα αυτό αποτυπώνεται στο επισυναπτόμενο και προαναφερόμενο στην υπό κρίση αίτηση από Φεβρουαρίου 2018 τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία 1.2.3.4.Κ.Λ.1 καταστρέφοντας την καλλιέργεια σιταριού σε εκείνο το σημείο και κατ'ανάλογη έκταση παραβιάζοντας τα σύνορα των δύο αγρών, εισερχόμενος εντός του ανωτέρω τμήματος του αγροτεμαχίου ιδιοκτησίας της και σε βάθος δύο μέτρα και τριάντα πέντε εκατοστά (2,35μ.) και κοντά στο σημείο όπου υπάρχει το δένδρο που αποτελεί κοινό σύνορο.

Εν συνεχεία ακολούθησαν εξώδικες δηλώσεις από αμφότερες τις πλευρές, με πρώτη κατά χρονική σειρά της αιτούσας, στις οποίες έκαστος ισχυριζόταν ότι ο ένας παραβίαζε το ιδιοκτησιακό καθεστώς του άλλου. Με αυτό το περιεχόμενο, ζητεί επικαλούμενη άμεσο κίνδυνο, ο οποίος συνίσταται στην προστασία της ιδιοκτησίας της και τα παρεχόμενα από αυτή (ιδιοκτησία) προς εκείνη δικαιώματα, να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα προκειμένου να παύσει μελλοντικά ο καθού η παρούσα ή κάθε άλλος τρίτος ο οποίος έλκει δικαιώματα από αυτόν να διαταράσσει τη νομή της επί του αναφερόμενου στο ιστορικό της υπό κρίση αίτησης τμήμα ακινήτου, να απειληθεί σε βάρος του καθού η παρούσα ή σε οποιονδήποτε τρίτο ο οποίος έλκει δικαιώματα από αυτόν χρηματική ποινή σύμφωνα με το άρθρο 947 παρ. 1 ΚΠολΔ ποσού χιλίων (1.000,00) ευρώ και προσωπική κράτηση διάρκειας έως ενός (1) έτους για κάθε παράβαση της εκδοθησόμενης απόφασης και να καταδικασθεί ο καθού στα δικαστικά της έξοδα κατά άρ. 176 ΚΠολΔ.

Η αιτούσα με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της που καταχωρήθηκε στα πρακτικά υπέβαλλε το αίτημα διενέργειας αυτοψίας, αναφορικά με το οποίο σημειώνονται τα κάτωθι:

Στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, κατά παρέκκλιση από το γενικό και θεμελιώδη κανόνα του συζητητικού συστήματος ισχύει το ανακριτικό δικονομικό καθεστώς η παραπάνω αρχή σημαίνει ειδικότερα ότι οι διάδικοι υποχρεούνται σε προαποδεικτική προσαγωγή των αποδεικτικών τους μέσων, στο πλαίσιο δε της αρχής αυτής δεν εκδίδεται προδικαστική απόφαση και σε κάθε περίπτωση το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν παρίσταται ανάγκη για τη διενέργεια αυτοψίας, επομένως το αίτημα αυτό τυγχάνει απορριπτέο.

Με αυτό το περιεχόμενο η υπό κρίση αίτηση αρμόδια εισάγεται ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου (αρ. 733 και 29 ΚΠολΔ), κατά την προκείμενη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρ. 682 επ ΚΠολΔ), πλην όμως τυγχάνει απορριπτέα ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας, κατά παραδοχή και του σχετικώς προβληθέντος, με το σημείωμα αλλά και με προφορική δήλωση της πληρεξούσιας δικηγόρου του καθού που καταχωρήθηκε στα οικεία πρακτικά, ισχυρισμού του καθού, δοθέντος ότι δεν διατυπώνονται & αυτήν με πληρότητα και σαφήνεια όλα τα κατά νόμο αναγκαία στοιχεία, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στη μείζονα σκέψη. Ειδικότερα, δεν αναφέρονται, όπως απαιτείται (βλ. Β. Βαθρακοκοίλη, ΕρμΚΠολΔ έκδ. 1996 αρθρ. 688 ο. 79-80 αριθ. 10, 12 με εκεί παραπομπές στη νομολογία, Κυρ. Γεωργίου «ασφαλιστικά μέτρα» έκδ. 2004 σ. 213 αριθ. 1142, 1149 με εκεί παραπομπές στη νομολογία, Τζίφρας, «Ασφαλιστικά μέτρα» έκδ. 1985 σ. 24, ΑΠ 127/1973 ΝοΒ 21. 889, ΜΠρΚ 349/88 ΕλλΔνη 31. 616, ΜΠρΑΘ 12407/85 Δ 16. 725, ΕιρΑνδρ 5/89 ΑρχΝ. 41. 698, ΠΠρΘ 2395/87 Αρμ 43. 155, Μπέης, υπ* άρθρ. 682 § 4), συγκεκριμένα περιστατικά, που να φανερώνουν την ύπαρξη (και ποιου ειδικότερα) επικείμενου κινδύνου ή επείγουσας περίπτωσης για τη λήψη των ζητούμενων ασφαλιστικών μέτρων. Στην κρινόμενη αίτηση αναφέρεται μόνο : «.. επειδή συντρέχει άμεσος κίνδυνος να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα από το Δικαστήριο σας υπό τις διατάξεις των άρθρων 682επ. και 733 ΚΠολΔ προκειμένου να προστατεύσω την ιδιοκτησία μου και τα παρεχόμενα από αυτή προς εμένα δικαιώματα..», δηλαδή δεν αναφέρει τίποτε συγκεκριμένα για επικείμενο κίνδυνο και επείγουσα περίπτωση απώλειας των δικαιωμάτων της αιτούσας και ποιών ειδικότερα.

Ο ισχυρισμός της αιτούσας, ο οποίος προβάλλεται το πρώτον με το σημείωμά της, ότι θα ανακύψει κίνδυνος διαπληκτισμών, ερίδων και διενέξεων αναφορικά με τα σύνορα των δύο αγρών ενόψει της επικείμενης νέας καλλιεργητικής περιόδου, αρχόμενης κατά τους ισχυρισμούς της στα τέλη του μηνός Οκτωβρίου 2018, απαραδέκτως προβάλλεται, διότι μεταβάλλεται η νομική βάση της υπό κρίση αίτησης. Ως προελέχθη, η αοριστία του δικογράφου δεν μπορεί να θεραπευθεί ούτε με το γραπτό σημείωμα, ούτε με παραπομπή σε άλλα έγγραφα της δίκης, ούτε με την εκτίμηση των αποδείξεων (βλ. Π. Τζίφρα, Ασφαλιστικά Μέτρα, σ. 24, ΑΠ 915/1980 ΝοΒ 29. 296). Εκτός αυτού, η επίκληση κινδύνου διαπληκτισμών είναι νομικώς αβάσιμος ισχυρισμός, κατ' αντίθεση με το προΐσχύον δίκαιο που οριζόταν ρητώς η συνδρομή του (άρθρ. 4 παρ. 3 ν. ΓΨΗΖ/1911, ίδ. σχετ. ΜΠρΠειρ 45/2017, ΕιρΑταλ 36/2015 nomos). Πέραν αυτού, η κρινόμενη αίτηση είναι παντελώς αόριστη και συνεπώς ανεπίδεκτη δικαστικής εκτίμησης, αναφορικά με την περιγραφή του επιδίκου ακινήτου. Συγκεκριμένα, ενώ το επίδικο ακίνητο στο επικαλούμενο και προσκομιζόμενο από την αιτούσα από Φεβρουαρίου 2018 τοπογραφικό διάγραμμα του αγρονόμου μηχανικού Ε. Μπλούνα απεικονίζεται με τα στοιχεία Ι.2.3.4.Κ.Λ.Ι., δεν διασαφηνίζεται στην υπό κρίση αίτηση ποια είναι η ακριβής του θέση επί του όλου μεγαλύτερου ακινήτου, διότι στο ως άνω τοπογραφικό αποτυπώνεται ως μέρος του όλου ακινήτου υπό στοιχεία (76) και με αλφαβητικό στοιχεία Α.Β.Γ.Δ.Ε.Ζ.Η.Θ.Ι.Κ.Λ.Μ.Ν.Ξ.Ο.Α εμβαδού 80.000,00 τ.μ., ενώ στην παράγραφο 2.2 της υπό κρίση αιτήσεως γίνεται λόγος για αγροτεμάχιο εκτάσεως 20.850,00 τ.μ. το οποίο αποτελεί τμήμα του τεμαχίου με αριθμό (76) (του όλου συνολικού εμβαδού 100.850,00 τ.μ.).

Εκ των ανωτέρω δημιουργούνται εύλογες αμφιβολίες στο Δικαστήριο για την ακριβή θέση του εν λόγω επίδικου ακινήτου επί του όλου αγροτεμαχίου, ώστε να ανακύπτει ασάφεια για την ταυτότητα του αντικειμένου της δίκης. Η εν λόγω αοριστία δεν αίρεται με τη μετάθεση τοϋ βάρους αυτού στους μάρτυρες, πραγματογνώμονες κλπ, ούτε με παραπομπές σε άλλα έγγραφα ή σχεδιαγράμματα ή με τις προτάσεις, αφού πρόκειται για ζήτημα αναγόμενο στην προδικασία (ΑΠ 1056/2002 ΕλλΔνη 45. 83, ΕφΠειρ 118/1995 ΕλλΔνη 36. 1573).

Με βάση τις ανωτέρω αιτιολογίες και με τα προεκτεθέντα στη μείζονα σκέψη, η υπό κρίση αίτηση τυγχάνει απαράδεκτη, λόγω της αοριστίας της, κατά παραδοχή και του παραδεκτό προτεινόμενου ισχυρισμού του καθού, η δε δικαστική δαπάνη του τελευταίου, κατόπιν νομίμως υποβληθέντος δια του σημειώματος του αιτήματος, θα πρέπει να επιβληθεί σε βάρος της αιτούσας, λόγω της ήττας της (άρ. 176 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αίτηση ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο σκεπτικό της παρούσας.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την αιτούσα στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων του καθού, την οποία ορίζει στο ποσό των εκατόν πενήντα (150,00)ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στην Λαμία την 02 Οκτωβρίου 2018 σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση του Δικαστηρίου αυτού, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.

Η Δ. ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ