ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΗΣΙΑΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ- ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΣΗ- ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΜΕΣΩ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ –ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΚΑΤΑ ΑΘΩΩΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ – ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ Η ΑΝΑΙΡΕΣΗ – ΟΡΘΗ ΚΑΙ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΜΕΝΗ Η ΑΘΩΩΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

Α.Π. 2019/2018 (Ζ΄ ΠΟΙΝΙΚΕΣ)

ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΗΣΙΑΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ - ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΣΗ- ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΜΕΣΩ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ – ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΚΑΤΑ ΑΘΩΩΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ – ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ Η ΑΝΑΙΡΕΣΗ – ΟΡΘΗ ΚΑΙ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΜΕΝΗ Η ΑΘΩΩΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ - (337 παρ. 3 του ΠΚ) - Για την τέλεση της πράξης αυτής, πρέπει ο ενήλικος να αποκτήσει επαφή με τον ανήλικο και να προσβάλει τη γενετήσια αξιοπρέπειά του με χειρονομίες ή ασελγείς προτάσεις, που αφορούν ασελγείς πράξεις, προσβλητικές της αξιοπρέπειας του άλλου στη σφαίρα της γενετήσιας ζωής, χωρίς απαραίτητα να υπάρξει συνεύρεση ή σωματική επαφή. Για τη στοιχειοθέτηση της υποκειμενικής υπόστασης του άνω εγκλήματος απαιτείται δόλος, συνιστάμενος στη γνώση και στη θέληση πραγμάτωσης των στοιχείων της πράξης, μεταξύ των οποίων και η κατά τα άνω ανηλικότητα του παθόντος. Δεν στοιχειοθετείται από αντικειμενική άποψη το αδίκημα της προσβολής γενετήσιας αξιοπρέπειας μέσου διαδικτύου και άλλου μέσου επικοινωνίας κατ' εξακολούθηση, με επακολουθήσασα συνάντηση με παθόντα νεότερο των 15 ετών, για το οποίο και καταδικάστηκε ο κατηγορούμενος από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο και γι αυτό πρέπει να κηρυχθεί αυτός αθώος, ούτε η τέλεση του αδικήματος του άρθρου 361 παρ. 1 ΠΚ, στο οποίο θα μπορούσε να μετατραπεί παραδεκτώς η κατηγορία (ΑΠ 822/2015, ΑΠ 20/2011).

Αριθμός 2019/2018 

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Ζ' Ποινικό Τμήμα 

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Αγγελική Αλειφεροπούλου, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Δημήτριο Γεώργα, Δημήτριο Τζιούβα, Ιωάννη Μαγγίνα και Χρυσούλα Φλώρου - Κοντοδήμου Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 10 Οκτωβρίου 2018, με την παρουσία της Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Όλγας Σμυρλή (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Αικατερίνης Αναγνωστοπούλου, για να δικάσει την αίτηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, περί αναιρέσεως της 1218/2017 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Λάρισας. Με κατηγορούμενο τον Π. Τ. του Ε., κάτοικο ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Αθανάσιο Χαρμάνη και με πολιτικώς ενάγοντες τους: 1)Κ. Ρ. - Θ. του Γ. και 2)Μ. Κ. του Ρ., ..., ως συνασκούντες τη γονική μέριμνα της ανήλικης θυγατέρας τους Α. - Σ. Ρ. - Θ. Κ., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Νικόλαο Παπαπέτρο. Το Τριμελές Εφετείο (Πλημμελημάτων) Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζητά τώρα την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην με αριθμό και ημερομηνία 35/7 Ιουνίου 2018 έκθεση αναιρέσεως, η οποία συντάχθηκε ενώπιον του Γραμματέως του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου Γεώργιου Σωφρονιάδη και καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 745/18.
Αφού άκουσε Τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η έκθεση αναίρεσης και τους πληρεξούσιους δικηγόρους των διαδίκων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Κατά το άρθρο 505 παρ. 2 εδ. α' του ΚΠοινΔ, ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου μπορεί να ζητήσει την αναίρεση οποιασδήποτε απόφασης μέσα στην προθεσμία του άρθρου 479 παρ. 2, δηλαδή μέσα σε ένα μήνα από την καταχώρηση της προσβαλλόμενης απόφασης καθαρογραφημένης στο ειδικό βιβλίο που προβλέπεται από το άρθρο 473 παρ. 3 του ίδιου Κώδικα. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει, ότι ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δικαιούται, προς το σκοπό επανόρθωσης τυχόν εσφαλμένων αποφάσεων, να ασκεί αναίρεση κατά οποιασδήποτε αθωωτικής ή καταδικαστικής απόφασης, που θα εκδοθεί από οποιοδήποτε ποινικό δικαστήριο και για όλους τους λόγους που διαλαμβάνονται στο άρθρο 510 παρ. 1 του ΚΠοινΔ, μεταξύ των οποίων η έλλειψη της από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ απαιτούμενης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας (άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠοινΔ) και η εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διάταξης (άρθρο 510 παρ. στοιχ. Ε' ΚΠοινΔ).

Επομένως, η κρινόμενη από 7-6-2018 αίτηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, για αναίρεση της 1218/2017 αθωωτικής απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Λάρισας, που δημοσιεύθηκε με παρόντα τον κατηγορούμενο Π. Τ. και καταχωρήθηκε καθαρογραφημένη στο ειδικό βιβλίο στις 11-5-2018, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα, με δήλωσή του ενώπιον του γραμματέα του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, για την οποία συντάχθηκε η με αριθμό 35/7-6-2018 έκθεση, έχει δε ως λόγους αναίρεσης την έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας της απόφασης και την εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διάταξης, που πρέπει να εξετασθούν περαιτέρω. Κατά τη διάταξη του άρθρου 337 παρ. 3 του ΠΚ, η οποία προστέθηκε με το άρθρο 3 παρ. 1 του Ν. 3727/2008, "ενήλικος, ο οποίος μέσω διαδικτύου ή άλλου μέσου επικοινωνίας, αποκτά επαφή με πρόσωπο που δεν συμπλήρωσε τα δεκαπέντε έτη και, με χειρονομίες ή προτάσεις ασελγείς, προσβάλλει την αξιοπρέπεια του ανηλίκου στο πεδίο της γενετήσιας ζωής του, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών. Αν η πράξη τελείται κατά συνήθεια ή αν επακολούθησε συνάντηση, ο ενήλικος τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών". Για την τέλεση της πράξης αυτής, πρέπει ο ενήλικος να αποκτήσει επαφή με τον ανήλικο και να προσβάλει τη γενετήσια αξιοπρέπειά του με χειρονομίες ή ασελγείς προτάσεις, που αφορούν ασελγείς πράξεις, προσβλητικές της αξιοπρέπειας του άλλου στη σφαίρα της γενετήσιας ζωής, χωρίς απαραίτητα να υπάρξει συνεύρεση ή σωματική επαφή. Ως ασελγής πράξη νοείται κάθε ενέργεια, που ανάγεται στη γενετήσια σφαίρα και αντικειμενικά προσβάλλει το κοινό αίσθημα της αιδούς και των ηθών, υποκειμενικά δε κατευθύνεται στην ικανοποίηση ή διέγερση της γενετήσιας επιθυμίας του δράστη. Παθητικό υποκείμενο του εγκλήματος είναι μόνο ανήλικο πρόσωπο (άρρεν ή θήλυ) μικρότερο των 15 ετών. Για τη στοιχειοθέτηση της υποκειμενικής υπόστασης του άνω εγκλήματος απαιτείται δόλος, συνιστάμενος στη γνώση και στη θέληση πραγμάτωσης των στοιχείων της πράξης, μεταξύ των οποίων και η κατά τα άνω ανηλικότητα του παθόντος.

Περαιτέρω, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη, από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη, αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας στοιχειοθετεί λόγο αναίρεσης από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠοινΔ, όταν αναφέρονται σ' αυτή, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από τη διαδικασία στο ακροατήριο και στήριξαν την κρίση του δικαστηρίου ως προς τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις, από τις οποίες αυτό συνήγαγε τα περιστατικά που δέχτηκε ότι αποδείχτηκαν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των σχετικών περιστατικών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε. Για την ύπαρξη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, είναι επιτρεπτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό της απόφασης που αποτελούν ενιαίο σύνολο και δεν συνιστά έλλειψη αιτιολογίας η ενδεικτική μνεία ή το γεγονός, ότι εξαίρεται κάποιο ή κάποια αποδεικτικά μέσα που έλαβε υπόψη το δικαστήριο, για να σχηματίσει την κρίση του.

Εξάλλου, η αθωωτική ποινική απόφαση, ενόψει του τεκμηρίου της αθωότητας που θεσπίζεται και από τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ν.Δ. 53/1974), δεν έχει την απαιτούμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναίρεσης από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠοινΔ, είτε όταν δεν εκτίθενται καθόλου στην απόφαση πραγματικά περιστατικά, είτε όταν δεν αιτιολογεί το δικαστήριο, με σαφήνεια και πληρότητα, γιατί δεν πείσθηκε για την ενοχή του κατηγορουμένου από τα αποδεικτικά μέσα που προσδιορίζονται στα πρακτικά και τα οποία έλαβε υπόψη του, για το σχηματισμό της περί πραγμάτων κρίσης του. Δεν απαιτείται, όμως, για την αιτιολογία της αθωωτικής απόφασης, να εκθέτει το δικαστήριο περιστατικά, από τα οποία να πείσθηκε για την αθωότητα του κατηγορουμένου, δεδομένου ότι αντικείμενο της απόδειξης στην ποινική δίκη αποτελεί η ενοχή και όχι η αθωότητα του κατηγορουμένου (Ολ. ΑΠ 3/2010). Σε σχέση με τα αποδεικτικά μέσα που λήφθηκαν υπόψη από το Δικαστήριο για την αθωωτική του κρίση, για την πληρότητα της αιτιολογίας, αρκεί ο κατ' είδος προσδιορισμός τους (μάρτυρες, έγγραφα κ.λπ.), χωρίς να απαιτείται ειδικότερη αναφορά ή αναλυτική παράθεσή τους και μνεία του τί προέκυψε από το καθένα χωριστά, πρέπει, όμως, να προκύπτει με βεβαιότητα, ότι το Δικαστήριο τα έλαβε υπόψη και τα συνεκτίμησε όλα και όχι μόνο ορισμένα από αυτά, ενώ δεν είναι απαραίτητη η αξιολογική συσχέτιση και σύγκριση των διαφόρων αποδεικτικών μέσων και των μαρτυρικών καταθέσεων μεταξύ τους και δεν απαιτείται να προσδιορίζεται ποιο βάρυνε περισσότερο για το σχηματισμό της δικανικής κρίσης, ούτε χρειάζεται να διευκρινίζεται από ποιο ή ποια αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε η κάθε παραδοχή. Ωστόσο, δεν αποτελούν λόγους αναίρεσης η εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και, ειδικότερα, η εσφαλμένη εκτίμηση και αξιολόγηση των μαρτυρικών καταθέσεων και των εγγράφων, η παράλειψη αναφοράς και αξιολόγησης κάθε αποδεικτικού στοιχείου χωριστά και η παράλειψη συσχέτισης των αποδεικτικών μέσων μεταξύ τους, καθόσον, στις περιπτώσεις αυτές, με την επίφαση της έλλειψης αιτιολογίας, πλήττεται η αναιρετικώς ανέλεγκτη κρίση του δικαστηρίου της ουσίας.

Τέλος, εσφαλμένη ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης, από την οποία ιδρύεται ο προβλεπόμενος από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Ε' αναιρετικός λόγος, υπάρχει, όταν το δικαστήριο αποδίδει σ' αυτήν διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει, ενώ εσφαλμένη εφαρμογή συντρέχει, όταν το δικαστήριο, χωρίς να παρερμηνεύσει το νόμο, δεν υπήγαγε σωστά τα πραγματικά περιστατικά, που δέχθηκε ότι προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, στη διάταξη που εφάρμοσε. Περίπτωση εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διάταξης υπάρχει και όταν η διάταξη αυτή παραβιάζεται κατά πλάγιο τρόπο, πράγμα που συμβαίνει, όταν στο πόρισμα της απόφασης, που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του διατακτικού με το σκεπτικό αυτής και ανάγεται στα στοιχεία και στην ταυτότητα του οικείου εγκλήματος, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος από τον Άρειο Πάγο ο έλεγχος της ορθής ή μη εφαρμογής της ουσιαστικής ποινικής διάταξης, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσης (Ολ. ΑΠ 3/2008). Στην προκειμένη περίπτωση, το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Λάρισας, που δίκασε ως δευτεροβάθμιο Δικαστήριο, με την προσβαλλόμενη υπ' αριθμ. 1218/20-6-2017 απόφασή του, κήρυξε τον κατηγορούμενο Π. Τ. του Ε. αθώο, κατά πλειοψηφία, για την αξιόποινη πράξη της προσβολής γενετήσιας αξιοπρέπειας μέσω διαδικτύου και άλλου μέσου επικοινωνίας κατ' εξακολούθηση, με επακολουθήσασα συνάντηση με παθόντα νεότερο των δεκαπέντε (15) ετών και συγκεκριμένα για το ότι: "..., στους παρακάτω αναφερόμενους χρόνους με περισσότερες από μία πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ίδιου εγκλήματος, μέσω διαδικτύου και άλλων μέσων επικοινωνίας, με προτάσεις που αφορούν σε ασελγείς πράξεις προσέβαλε βάναυσα την αξιοπρέπεια άλλου στο πεδίο της γενετήσιας ζωής του, κατόπιν δε προσκλήσεώς του επακολούθησε συνάντηση, η παθούσα δε ήταν νεότερη από 15 ετών.

Ειδικότερα από το μήνα Ιανουάριο του τρέχοντος έτους έως και την 27-2-2016, ο ανωτέρω κατηγορούμενος μέσω του διαδικτύου και συγκεκριμένα του ιστότοπου κοινωνικής δικτύωσης "..." χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο "..." και προσποιούμενος τον ανήλικο απέκτησε επαφή με την εν γνώσει του ανήλικη μικρότερη των δέκα πέντε (15) ετών Ρ. - Θ. Α.- Σ. του Κ. (γεννηθείσα στις 24-10-2001) και προσέβαλε με ασελγείς προτάσεις την αξιοπρέπειά της στο πεδίο της γενετήσιας ζωής της, με φράσεις όπως ότι θεωρεί τον εαυτό του ως δώρο και ότι δεν πρέπει να ανοίξει το δώρο αμέσως και χάσει την μαγεία και "... δηλαδή εκτός από το να παίζεις κομμάτια μόνη σου, μπορείς να είσαι μαζί και με άλλα όργανα και να παίζεις!... με τις χορδές των ανθρώπων (εκτός της κιθάρας) παίζεις;... πάντως γέλασες, άρα κάτι κατάλαβες... μπα κάθε μέρα το δοκιμάζεις... η επαφή με φίλους φίλες παλιούς νέους ανθρώπους είναι σα να παίζει ο ένας τον άλλον... κιθάρα. Όλοι είμαστε μια χορωδία... μπορείς να το πεις κι έτσι... τώρα αυτό που λες ότι δεν το έχεις δοκιμάσει είναι ένα ειδικό τραγούδι που παίζουμε όταν συντονίζονται δύο άνθρωποι... θα παιχτεί και αυτό αρκεί να το ζητήσεις όταν το θελήσεις.... Στη συνέχεια στις 27-2-2016 και περί ώρα 20.00, κατόπιν επικοινωνίας μέσω κινητού τηλεφώνου, στην ..., έξωθεν του καταστήματος μαζικής εστίασης "...", προκάλεσε την επακολουθήσασα συνάντηση με την ανωτέρω ανήλικη". Για να καταλήξει το Δικαστήριο, κατά πλειοψηφία, στην ανωτέρω απαλλακτική του κρίση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλόμενης απόφασης, δέχθηκε, ανελέγκτως, τα εξής, κατά πιστή αντιγραφή: "Στην προκειμένη περίπτωση, από την όλη αποδεικτική διαδικασία που διενεργήθηκε στο ακροατήριο ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, ήτοι από την ανωμοτί κατάθεση των πολιτικώς εναγόντων, από την ανάγνωση των πρακτικών συνεδρίασης της πρωτοβάθμιας δίκης και των προαναφερόμενων εγγράφων, τα οποία αναγνώστηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου νόμιμα, από την απολογία του κατηγορουμένου και γενικά από τη συζήτηση της υπόθεσης ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, αποδείχθηκαν, κατά τη γνώμη της πλειοψηφίας τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο κατηγορούμενος, που γεννήθηκε το έτος 1965, είναι ανύπαντρος, ζει μόνος του στον πρώτο όροφο διώροφης οικοδομής, στο ισόγειο της οποίας διαμένει η μητέρα του και διατηρεί δική του επιχείρηση, η οποία εμπορεύεται βιολογικές παγίδες και άλλα παρεμφερή προϊόντα. Έχει ως χόμπι του τη μουσική και στο παρελθόν είχε εργασθεί ως dj σε νυχτερινά μαγαζιά. Τον ελεύθερο χρόνο του, περιηγείται στο internet και χρησιμοποιεί την ιστοσελίδα .... Περί τα μέσα Ιανουαρίου, στην ανωτέρω ιστοσελίδα του, του έκανε αίτημα φιλίας, άγνωστο προς αυτό άτομο με την επωνυμία "...". Κατόπιν έρευνας διαπίστωσε ότι το άτομο αυτό του ήταν άγνωστο, αλλά είχαν αρκετούς κοινούς φίλους και για το λόγο αυτό αποδέχθηκε το ως άνω αίτημα φιλίας. Σημειώνεται ότι πριν γίνει κάποιος φίλος με κάποιον άλλον στο ... το προφίλ του είναι κλειδωμένο, δεν μπορεί δηλαδή ο ένας να δει το προφίλ του άλλου, εφόσον δεν είναι φίλοι.

Συνεπώς, ο κατηγορούμενος, δεν μπορούσε να έχει πληροφορίες, όπως ηλικία, φύλο, επάγγελμα, ενδιαφέροντα κλπ, για το άτομο που του έκανε αίτημα φιλίας, πέραν της φωτογραφίας που είχε στο προφίλ και η οποία είναι προσβάσιμη σε όλους, φίλους και μη. Μετά από λίγες ημέρες άρχισε μια υποτυπώδης συνομιλία, μεταξύ κατηγορουμένου και της ανήλικης, από την οποία προέκυψε το φύλο της τελευταίας, αλλά όχι και η ηλικία της. Ουδέποτε ο κατηγορούμενος, ο οποίος στον ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης "..." χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο "...", προσποιήθηκε τον ανήλικο, αλλά ούτε και έκανε καμία αναφορά για την ηλικία του. Φράσεις του κατηγορουμένου, ότι θεωρεί τον εαυτό του ως δώρο και ότι δεν πρέπει να ανοίξει το δώρο αμέσως και χάσει την μαγεία και "... δηλαδή εκτός από τα να παίζεις κομμάτια μόνη σου μπορείς να είσαι μαζί και με άλλα όργανα και να παίζεις!... με τις χορδές των ανθρώπων (εκτός της κιθάρας) παίζεις;... πάντως γέλασες, άρα κάτι κατάλαβες... μπα κάθε μέρα το δοκιμάζεις... η επαφή με φίλους φίλες παλιούς νέους ανθρώπους είναι σα να παίζει ο ένας τον άλλον... κιθάρα. Όλοι είμαστε μια χορωδία... μπορείς να το πεις κι έτσι... τώρα αυτό που λες ότι δεν το έχεις δοκιμάσει είναι ένα ειδικό τραγούδι που παίζουμε όταν συντονίζονται δύο άνθρωποι... θα παιχτεί και αυτό αρκεί να το ζητήσεις όταν το θελήσεις...", δεν μπορούν να θεωρηθούν ως ασελγείς προτάσεις, που προσέβαλαν την αξιοπρέπεια της ανήλικης, μικρότερης των δέκα πέντε (15) ετών, Ρ. - Θ. Α.- Σ. του Κ., στο πεδίο της γενετήσιας ζωής της. Από τις ανωτέρω συνομιλίες, δεν προκύπτει ότι έγινε ρητή πρόταση από τον κατηγορούμενο, που να αφορά τέλεση ασελγούς πράξεως, δηλαδή πράξεως που να προσβάλλει αντικειμενικά το κοινό αίσθημα της αιδούς και των ηθών και να κατευθύνεται υποκειμενικά στην ικανοποίηση ή διέγερση της γενετήσιας επιθυμίας (ΑΠ 985/2015, ΑΠ 822/2015, ΑΠ 20/2011).

Περαιτέρω, από τα ίδια παραπάνω πραγματικά περιστατικά προέκυψε ότι περί τα τέλη Φεβρουαρίου του 2016, η ανήλικη σε συνομιλία της με τον κατηγορούμενο, του είπε ότι θα πάει για φαγητό με τους φίλους της στο "..." και του πρότεινε να συναντηθούν. Ο κατηγορούμενος απάντησε θετικά. Αφού κανονίστηκε ο τόπος και ο χρόνος της συνάντησης μετέβη στην τοποθεσία που είχαν συνεννοηθεί να συναντηθούν και αφού παρέμεινε για δέκα πέντε περίπου λεπτά έξω από το "...", της έστειλε μήνυμα στο κινητό της τηλέφωνο για να της πει ότι ήταν απέξω από το κατάστημα. Αφού δεν εμφανίστηκε η ανήλικη, αυτός απομακρύνθηκε. Η ανήλικη βλέποντας τον από την τζαμαρία του καταστήματος, απογοητεύτηκε γιατί είδε έναν μεσήλικα άνδρα και όχι νεαρό, όπως πίστευε, με φαλάκρα και όχι όμορφο και γι αυτό δεν εμφανίστηκε καθόλου. Όμως, με την προτροπή του πατέρα της του έστειλε μήνυμα στο κινητό, με το οποίο τον ρωτούσε γιατί έφυγε και του ζήτησε να γυρίσει πίσω. Πράγματι ο κατηγορούμενος επέστρεψε έξω από το "...", όπου τον περίμενε ο πατέρας της ανήλικης, ο οποίος επιτέθηκε στον κατηγορούμενο λεκτικά και τον ακινητοποίησε, μέχρι να έρθει η αστυνομία, που εν τω μεταξύ αυτός (πατέρας) είχε ειδοποιήσει. Όλοι μαζί μετά πήγαν στην ασφάλεια Βόλου. Από τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά δεν προκύπτει συνάντηση του κατηγορουμένου με την ανήλικη. Ενόψει όλων των ανωτέρω, κατά τη γνώμη της πλειοψηφίας, δεν στοιχειοθετείται από αντικειμενική άποψη το αδίκημα της προσβολής γενετήσιας αξιοπρέπειας μέσου διαδικτύου και άλλου μέσου επικοινωνίας κατ' εξακολούθηση, με επακολουθήσασα συνάντηση με παθόντα νεότερο των 15 ετών, για το οποίο και καταδικάστηκε ο κατηγορούμενος από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο και γι αυτό πρέπει να κηρυχθεί αυτός αθώος, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό. Σημειώνεται ότι δεν στοιχειοθετείται από αντικειμενική άποψη, ούτε η τέλεση του αδικήματος του άρθρου 361 παρ. 1 ΠΚ, στο οποίο θα μπορούσε να μετατραπεί παραδεκτώς η κατηγορία (ΑΠ 822/2015, ΑΠ 20/2011)". Με αυτά που δέχθηκε το Τριμελές Εφετείο, διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ αξιούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σ' αυτήν με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, όλα τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία, κατά την ανέλεγκτη κρίση του, αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία, προσδιορίζει αναλυτικά, κατ' είδος τα αποδεικτικά μέσα τα οποία έλαβε υπόψη του για το σχηματισμό της περί των πραγμάτων κρίσης του και αιτιολογεί, με σαφήνεια και πληρότητα, γιατί δεν στοιχειοθετείται από αντικειμενική άποψη το αδίκημα της προσβολής μέσω διαδικτύου, με προτάσεις ασελγείς, της αξιοπρέπειας ανηλίκου κάτω των δεκαπέντε ετών στο πεδίο της γενετήσιας ζωής του, για το οποίο κηρύχθηκε αθώος, κατά πλειοψηφία, ο κατηγορούμενος.

Τα ανωτέρω περιστατικά που δέχτηκε το Δικαστήριο της ουσίας, δηλαδή ότι ο κατηγορούμενος είχε συνομιλία μέσω του διαδικτύου με την ανήλικη και απηύθυνε σ' αυτήν τις ως άνω φράσεις, δεν στοιχειοθετούν, αντικειμενικά, σύμφωνα με τις προηγηθείσες νομικές σκέψεις, το ανωτέρω αδίκημα, αφού, κατά τις ανέλεγκτες παραδοχές της προσβαλλόμενης απόφασης, δεν έγινε πρόταση ρητή ή με χειρονομίες που να αφορά τέλεση ασελγούς πράξης, δηλαδή πράξης που να προσβάλλει αντικειμενικά το κοινό αίσθημα της αιδούς και των ηθών και να κατευθύνεται υποκειμενικά στην ικανοποίηση ή διέγερση της γενετήσιας επιθυμίας, του, προεχόντως δε ο κατηγορούμενος, ο οποίος ουδέποτε προσποιήθηκε τον ανήλικο, δεν γνώριζε ότι η παθούσα ήταν ανήλικη. Επομένως, το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε την ουσιαστική ποινική διάταξη του άρθρου 337 παρ. 3 του ΠΚ και κήρυξε, κατά πλειοψηφία, αθώο τον κατηγορούμενο, για έγκλημα που δεν στοιχειοθετείται. Επίσης προκύπτει με βεβαιότητα, ότι το Δικαστήριο που εξέδωσε την προσβαλλόμενη αθωωτική απόφαση έλαβε υπόψη του όλα τα αποδεικτικά μέσα και ειδικότερα την ανώμοτη κατάθεση των πολιτικώς εναγόντων, τα πρακτικά συνεδρίασης της πρωτοβάθμιας δίκης, όπου περιλαμβάνεται και η απολογία του κατηγορουμένου, καθώς και όλα τα αναγνωσθέντα ενώπιον του ακροατηρίου του έγγραφα, μεταξύ των οποίων η από 8-3-2016 έκθεση ανώμοτης εξέτασης της ανήλικης Α. - Σ. Ρ. - Θ., την οποία και αναφέρει. Κατά συνέπεια, η προσβαλλομένη έχει την απαιτούμενη για αθωωτική απόφαση ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η οποία δεν είναι ελλιπής, αλλ' ούτε περιέχει ασάφειες, αντιφάσεις και λογικά κενά που να καθιστούν ανέφικτο τον αναιρετικό έλεγχο για την ορθή ή μη εφαρμογή του άρθρου 337 παρ. 3 του ΠΚ και, ως εκ τούτου, δεν στερείται νόμιμης βάσης. Επομένως, οι λόγοι αναίρεσης της κρινόμενης αίτησης, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' και Ε' του ΚΠοινΔ, με τους οποίους αποδίδονται στη προσβαλλόμενη αθωωτική απόφαση οι πλημμέλειες της έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και της εσφαλμένης εφαρμογής της ουσιαστικής ποινικής διάταξης του άρθρου 337 παρ. 3 του ΠΚ, είναι αβάσιμοι, οι δε λοιπές αιτιάσεις της που αναφέρονται σε εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων, με βάση τα ληφθέντα υπόψη αποδεικτικά μέσα, είναι απαράδεκτες, αφού με αυτές πλήττεται η ανέλεγκτη, περί τα πράγματα, κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας. Κατ' ακολουθία όλων αυτών, εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος προς έρευνα, η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης πρέπει να απορριφθεί. 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ 

Απορρίπτει την από 7 Ιουνίου 2018 και με αριθμό εκθέσεως 35/2018 αίτηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για αναίρεση της υπ' αριθμ. 1218/2017 αθωωτικής απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Λάρισας.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 7 Νοεμβρίου 2018. Και 

Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 26 Νοεμβρίου 2018.

Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ